Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Την προηγούμενη τετραετία ο Δήμος δανείστηκε περί τα 80-83 εκατ. ευρώ. Διαπιστώνεται μήπως πουθενά ανάλογο έργο; Υποψιάζεστε πού πήγαν έστω και μερικώς τα χρήματα; Το ποσό είναι μυθικό, η απομυθοποίηση έρχεται λίαν συντόμως.
Συνοπτικά ο Όμιλος «Δήμος Αμαρουσίου»:
Οφείλει από παρακρατούμενους φόρους (ΦΠΑ, ΦΜΥ, Φόροι Εργολάβων) το ποσό των 25 εκατ. ευρώ. Η ρύθμιση με 48 δόσεις θα επιφέρει επιπλέον προσαυξήσεις περίπου 10 εκατ. ευρώ και μηνιαία δόση περί τα 750.000 ευρώ. Οι φόροι είχαν να πληρωθούν από το έτος 2000-2001.
Ο Οργανισμός Εργασίας οφείλει περίπου 11 εκατ. ευρώ προς το ΙΚΑ. Οι προσαυξήσεις ανέρχονται στο 100% και διαμορφώνουν το τελικό ποσό στα 22 εκατ. ευρώ με μηνιαία δόση 1,9 εκατ. ευρώ.
Συνοπτικά ο Οργανισμός Εργασίας οφείλει 45-46 εκατ. ευρώ σήμερα και για να εξυπηρετήσει τις οφειλές του χρειάζεται το σύνολο των δημοτικών τελών ανά μήνα! Περίπου 2,5 εκατ. ευρώ.
Στον Οργανισμό "ακουμπούν" 500 περίπου υπάλληλοι. Στον Οργανισμό υπάρχουν απλήρωτες υποχρεώσεις περίπου 45 εκατ. ευρώ! Εκεί επένδυσαν τη βιωματική εργασιακή συλλογική αξία οι διοικούντες.
Αναρωτιέμαι, μήπως με την κριτική μας υψώσαμε το ανάστημά μας πιο ψηλά από το μπόι μας; Μήπως αγνοούμε το έρεβος; To σκότος; Τον κίνδυνο να τιναχθεί ο Δήμος ανά πάσα στιγμή στον αέρα από κατασχέσεις, που έρχονται σε καθημερινή βάση στον Δήμο και αφορούν εκατομμύρια ευρώ; Κάθε μέρα παραλαμβάνω εξώδικα και κατασχετήρια. Ποτέ στη ζωή μου δεν πίστευα ότι θα γίνω διαμετακομιστής εξωδίκων προς τη Νομική Υπηρεσία. Στο Μαρούσι για ν’ αντιμετωπίσουμε την κατάσταση θα χρειαστούμε άμεσα το σύνολο του δικηγορικού συλλόγου και της νομικής επιστήμης. Ούτε νοσηρός νους δεν θα επέτρεπε τόσες εμπλοκές με τη Δικαιοσύνη, κι εμείς προσδοκούμε και σε άλλες.
Άραγε κάποιος αμφιβάλλει για τα νούμερα;
Μήπως κάποιος προτείνει σημαντικούς εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης της κρίσης; Να τους ακούσουμε. Έχουμε ευήκοον ους. Άλλωστε με λεπτομέρεια θα σας αποδώσουμε σύντομα, όλους τους συγκεντρωτικούς πίνακες για ό,τι έγινε στον Δήμο από το 2000 κι έπειτα. Δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτα. Στη διάθεσή σας ό,τι άλλο ζητηθεί.
Αναρωτιόμαστε, τι να πρωτο-περισώσουμε κύριοι συνάδελφοι; Τις αμοιβές των εργαζομένων για την εξασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης; Την πενιχρή περιουσία που απέμεινε στον Δήμο; Το δημαρχείο που εδρεύουμε; Λάβαμε εξώδικο για 147.000 ευρώ από γνωστό κατασκευαστή, από απλήρωτο ΦΠΑ που αφορά στην ανέγερσή του πριν 4-5 χρόνια. Τι να πρωτο-αντιμετωπίσουμε; Τα χάλια των δρόμων, την ανυπαρξία υποδομών στην αποχέτευση, τις περιοχές εκτός σχεδίου, το λασπωμένο κολαστήριο του Αγ. Θωμά, τις γειτονιές χωρίς πράσινο, χωρίς φωτισμό; Τι να πρωτο-αντιμετωπίσουμε; Τον βυθισμένο Τιτανικό προσπαθούμε να πάμε στο λιμάνι σε χρόνο dt.
Το σχέδιο της προηγούμενης διοίκησης ήταν απλό στη σύλληψη, απουσίαζε όμως η ηθική πολιτική βάση και η έννοια του σεβασμού στη δημόσια περιουσία. Το σχέδιο υπάκουε σε colpo grosso.
Το αποτέλεσμα είναι ο Δήμος ν’ απογυμνωθεί από τη δημόσια περιουσία του, να ξεκοκαλιστεί από τους πολιτικά επιτήδειους και τα αρπαχτικά της διαχρονικής ελληνικής παλιγγενεσίας.
Τι ακριβώς έγινε: Ακούστε κ. συνάδελφοι.
Η δημόσια περιουσία χωρίστηκε σε δύο κατηγορίες. ΣΕ αυτή που εδύνατο να πωληθεί μέσω πωλήσεως μετοχών. Γι’ αυτό συστήθηκε η εταιρεία ΔΗΜΕΠΑ και με δάνειο 20 και πλέον εκατ. ευρώ από το Τ.Π.Δ. αύξησε το κεφάλαιό της, αγόρασε τα ακίνητα του Δήμου και τα πώλησε αντί πινακίου φακής. Σήμερα οι δημότες πληρώνουν το δάνειο, και οι ευνοούμενοι χαίρουν για τις υπεραξίες που σχημάτισαν. Σύντομα θα δώσουμε στη δημοσιότητα τις αναλογικές αξίες αποτίμησης για να δουν όλοι αν κέρδισε ή όχι ο Δήμος.
Αντιστοίχως, η υπόλοιπη δημοτική περιουσία προσημειώθηκε σε άλλη ιδιωτική τράπεζα για τη λήψη άλλου δανείου περίπου 30 εκατ. ευρώ.
Το αποτέλεσμα: Έμειναν τα δάνεια προς πληρωμή, το ταμείο είναι άβυθο. Την τετραετία 2007-2010, ο Δήμος καλείται να πληρώσει περί τα 100 εκατ. ευρώ σε δάνεια, 25 εκατ. ευρώ # ανά έτος.
Στο Μαρούσι είχε καταργηθεί το management, η ηθική στη διαχείριση, η αλήθεια, η σεμνότητα, ο σεβασμός στο δημόσιο χρήμα, η σύνταξη με τη νομιμότητα, έχοντας πλεονάσει, το λιγότερο, το ψεύδος και η εξαπάτηση.
Η συμβατική βεβαιότητα θα πρέπει να προτείνει και να προτρέπει πλέον σε αντίληψη λογοδοσίας της προγενέστερης δημοτικής αρχής μ’ έναν ιδιαίτερο συμβολισμό στη στοίχιση με τη νομιμότητα.
Η απαξίωση μέσω της γενικευμένης διαμαρτυρίας της πόλης πρέπει να συνδυαστεί από την παρούσα διοίκηση με την αποκάλυψη της οικονομικής καταστροφής του Δήμου, διαλέγοντας οι όποιοι εμπλεκόμενοι την οικία τους και τα αναλογούντα τετραγωνικά τους μέτρα, εννοώ της μελλοντικής τους οικίας.
Τέρμα στην αλαζονεία, τέρμα στην πολύμορφη καθημερινή απάτη, αρχή στη συνείδηση του συλλογικού, μετάβαση στην κοινωνία του φωτός χωρίς διαπαραταξιακούς αποκλεισμούς. Ξέρουμε όλοι για όλα, η διοίκηση αποφασίζει είναι το σύνθημά μας, που υπακούει στη συμμετοχή των πολιτών, χωρίς κόκκινους, μπλε, πράσινους.
Συμμετοχή όλων για να πολλαπλασιάσουμε τις πιέσεις στη φερεγγυότητα του συνόλου των ενεργειών μας.
Στην πρόδηλη δυσκολία των ανατροπών ας κινηθούμε με ευελιξία στις αποφάσεις μας. Με υλοποίηση έργου, με υγιή ανθρωποκεντρική διάσταση, με καθημερινότητα, με μείωση της ανεργίας.
Αφορά δηλαδή στην προσπάθεια για χωροταξική, περιβαλλοντική, κυκλοφοριακή και πολεοδομική ανάπτυξη του χώρου, για ανασυγκρότηση της πόλης, των κέντρων και της γειτονιάς. Τα οποία μέτρα παίρνονται, δεν μπορεί να είναι αποσπασματικά, ξεκομμένα το ένα από το άλλο.
Έτσι, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, απαιτείται μια ενιαία στρατηγική, που ν’ αντιμετωπίζει συνολικά και συντονισμένα τα προβλήματα του φυσικού και αστικού περιβάλλοντος.
Η οικονομική ανάπτυξη και η προστασία του περιβάλλοντος δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι στόχοι ασυμβίβαστοι. Ειδικά για τις αστικές περιοχές που έχουν υποστεί τις αρνητικές συνέπειες της ανεξέλεγκτης συμπεριφοράς μας και βιώνουν έντονα προβλήματα λειτουργιών και υποβάθμισης του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος, αποτελεί ζωτική ανάγκη η επιλογή ενός ριζοσπαστικού σχεδίου παρεμβάσεων για την ανατροπή των διαδικασιών φθοράς.
Δεν θέλουμε καλοπληρωμένες μελέτες στα συρτάρια. Θέλουμε καλοκατασκευασμένα έργα.
Δεν θέλουμε κακοπληρωμένους εργαζόμενους. Θέλουμε εργατικούς, συνεπείς εργαζόμενους στους οποίους μόνιμα θα στηριζόμαστε.
Τον Δήμο τον μεταχειρίστηκαν κάποιοι μακριά από τους δημότες, τους υπαλλήλους, τη ραχοκοκαλιά του Δήμου και ο νοών νοείτω. Την αλυσίδα αξίας του Δήμου την κατέστρεψαν με την εξαφάνιση της περιουσίας του, με υψηλό δανεισμό και «μαργαριταρένια» ιδιωτική απόλαυση.
Οι διορθωτικές ενέργειες είναι μηδενικές έως ανύπαρκτες και ασφυκτικά πιεστικές. Η νέα διοίκηση είναι στον τοίχο, σε μισό τετραγωνικό μέτρο και δεμένη χειροπόδαρα. Πρέπει να κινηθεί με ταχύτητες φωτός στις αποφάσεις της σε χώρους Άγκστρομ.
Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι μπορούν να εξυπηρετηθούν υποχρεώσεις 270 εκατ. ευρώ, που αναλογούν σε 150 εκατ. ευρώ δάνεια ήδη ληξιπρόθεσμα κατά 10%, προμηθευτές 35 εκατ. ευρώ, φορολογικές υποχρεώσεις 45 εκατ. ευρώ μαζί με πρόστιμα και προσαυξήσεις, δικαστικές ενέργειες ύψους 15 εκατ. ευρώ και πάει λέγοντας, όταν ο Δήμος μετά δυσκολίας σήμερα εξυπηρετεί μόνο τους μισθούς των υπαλλήλων του;
«Δίνουμε λογαριασμό» έλεγαν πολυδιαφημισμένα έντυπα της παρελθούσας αρχής, αλλά δεν έλεγαν ποιος πληρώνει ή ποιος θα πληρώνει τον λογαριασμό. Η εξίσωση δεν είχε Β’ σκέλος. Έλειπε το πιο σημαντικό. Ήταν ανεπαρκής όπως και τα αποτελέσματά της. Για πρώτη φορά αντελήφθην ότι η αναδρομή στο παρελθόν ενοχλεί, ενώ έπρεπε να επιχαίρει. Ίδιον και αυτό της διαχείρισης που κάποιοι επιφύλαξαν στην πόλη.
Έχουμε ευθύνη, σε τόσο κρίσιμη στιγμή, όπως είναι αυτή που παραλαμβάνουμε, να μη διακυβεύσουμε την ικανότητα των μελλοντικών γενεών να προσδιορίσουν και να παρέμβουν κι αυτοί στις δικές τους ανάγκες.
Στην ευρυχωρία της αντίληψης για «κοινή προσπάθεια μπροστά στον κίνδυνο» βασίστηκε η ιστορία αυτής της χώρας. Ελάτε να το κάνουμε πράξη, κύριοι της αντιπολίτευσης.
Έχουμε μπροστά μας ν’ αναπτύξουμε ένα μοναδικό εργαλείο, που, μας προσφέρει ο νέος Δημοτικός Κώδικας: ν’ αναδιατάξουμε την κρίση, να εξομαλύνουμε τις υποχρεώσεις μας, να θέσουμε ως κριτήριο βιωσιμότητας την αστικότητα και τη χωρική ανάπτυξη της πόλης.
Πρόγραμμα σταθεροποίησης, εξυγίανσης, αναχρηματοδότησης των δανείων, εξυπηρέτησης των σοβαρών υποχρεώσεων, με προοπτική να υλοποιηθεί τελικά στην τετραετία ένα σοβαρό και αξιόπιστο έργο που θα μας κάνει υπερήφανους.
Ελάτε να συνδιαμορφώσουμε το επιχειρησιακό πρόγραμμα του Δήμου στην κατεύθυνση της εργασιακής εξασφάλισης. Της βιωσιμότητας των εταιρειών του Δήμου ή αλλιώς της δημιουργίας άλλων χρήσιμων ύστερα από συγχώνευση ή απορρόφηση. Εν γένει, τη δημιουργία ενός άλλου ομίλου με ισχυρά ίδια κεφάλαια και συμμετοχή στα ΣΔΙΤ. Με συμμετοχή στη χρηματοδοτική μίσθωση για αξιοποίηση όσων ακινήτων μπορούμε χωρίς ουσιαστική πώληση.
Για ποια ατμομηχανή του προϋπολογισμού μπορούμε να μιλάμε σήμερα όταν δεν υπάρχει πολιτική σύμπνοια, προτάσεις, εκατέρωθεν ανταλλαγές απόψεων; Σε ποια οικονομική και διοικητική υποδομή μπορούμε να στηριζόμαστε όταν οφείλουμε περισσότερα από 270 εκατ. ευρώ με έσοδα 85-90 εκατ. ευρώ;
Ο προϋπολογισμός έπρεπε να είναι το «εγκόλπιο» της χρονιάς και είναι να κάνουμε τον σταυρό μας πριν το μοιραίο.
Αναγνωρίζω ότι είναι δύσκολο να αλλάξουν νοοτροπίες και κατεστημένες υποαξίες, που χρόνια έχουν ριζώσει στη λειτουργία, τη συρραφή του προϋπολογισμού και κατ’ επέκταση στη διαχείριση των οικονομικών του Δήμου. Είμαστε αποφασισμένοι να τα’ αλλάξουμε όλα διαπαντός. Είμαστε αποφασισμένοι να μετατρέψουμε την έγνοιά μας σε έργο.
Διοίκηση σημαίνει συμμετοχή στην ιεραρχική λειτουργία και προϋπολογισμός σημαίνει διοικητική υποστήριξη και προσπάθεια από το ανθρώπινο δυναμικό και τους δημοτικούς άρχοντες, που υπαγορεύει η συναίσθηση ευθύνης και χρέους.
Οφείλουμε ν’ ανταγωνιστούμε με προτάσεις συγκεκριμένες για τα ερείπια που παραλάβαμε όλοι, γιατί όλοι θα κριθούμε και όλοι θα μετρηθούμε.
Η ανταγωνιστική κοινωνία θέλει κυρίως γνώσεις, ενώ η συναγωνιστική θέλει γνώσεις και ήθος. Και αρχίζουμε να ζούμε σε συναγωνιστική κοινωνία. Τα προβλήματα διατηρούν οξύτητα σε όλη την πόλη, σε όλους τους τομείς και τις υποκατηγορίες.
Εν τέλει θέλουμε νοικοκύρεμα, αξιοποίηση και του τελευταίου ευρώ, διαφάνεια, ήθος, έλλειψη σκοπιμότητας και ιδιοτελούς συμπεριφοράς.
Εμείς οφείλουμε να δοκιμάσουμε τα όρια της γνώσης μας και της αντοχής μας δημιουργικά.
Κύριοι της αντιπολίτευσης, ελάτε να κάνουμε το μικρό σκαλοπάτι, σκαλί-πλατύσκαλο, ελάτε να σερφάρουμε εποικοδομητικά με πνεύμα συναντίληψης και συνεργασίας.
Όλοι αγαπάμε την πόλη που ζούμε, ιδιαιτέρως, αυτό τον ευλογημένο τόπο, αυτοί που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ.
Πάμε όλοι μαζί να αναλύσουμε τις προοπτικές για ένα μοναδικό σκοπό, που στην ιστορία θα αφήσει τα βήματά μας, την περπατησιά μας.
Την ύπαρξη του τέλους στη ζωή συνοδεύει η ισχύς της μνήμης. Η βιωτή δεν υπακούει στη φθορά, αλλά στη μνήμη. Ελάτε να βάλουμε το πρώτο λιθαράκι της συμφωνίας σ’ έναν προϋπολογισμό, που κανένας δεν έχει ευθύνη για την κατάρτισή του.
Το επιχειρησιακό πρόγραμμα που είναι μπροστά μας ας είναι η πολιτική αρένα για τις καλύτερες προτάσεις.
Η διοίκηση δεν φοβάται το μέλλον. Έχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα την καθαρότητα των απόψεων, την πληρότητα των αποφάσεων και την ανυπαρξία της ανάμειξης στη δραματική σημερινή κατάσταση.
Στον ίδιο δρόμο θα βαδίσουμε, για να αφήσουμε γραμμένα, ανεξίτηλα τα ονόματά μας στην πόλη.
