Μαζί με τα αντιλαϊκά μέτρα που ξεδιπλώνει κάθε μέρα η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να στηρίξει παραπέρα τα κέρδη του Κεφαλαίου, και σε συνδυασμό με αυτά, προετοιμάζεται παράλληλα το νομοσχέδιο για τη «Διοικητική Μεταρρύθμιση» με το όνομα «Καλλικράτης». Πρόκειται για ένα σχέδιο (i) περιορισμού του αριθμού των Δήμων, (ii) θέσπισης των αιρετών Περιφερειών με ενδυνάμωση του ρόλου τους ως διοικητικών μονάδων και εναρμόνισής τους με σχεδιασμούς των κεντρικών κυβερνητικών οργάνων και (iii) κατάργησης των Νομαρχιών (που θα λειτουργούν ως διαμερίσματα των αιρετών Περιφερειών).
Η Δημοτική Ενότητα ζήτησε ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου να συζητηθεί το Σχέδιο «Καλλικράτης» σε ειδική συνεδρίαση του σώματος με τη συμμετοχή και εκπροσώπων των πολιτικών κομμάτων, επισημαίνοντας ταυτόχρονα τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των επικείμενων ρυθμίσεων. Με την απάντησή του ο Δήμαρχος μετέθεσε για αργότερα την πολιτική συζήτηση θέτοντας ως προϋπόθεση τη δημοσίευση του σχετικού νομοσχεδίου, ώστε να αποτυπώνονται με σαφήνεια οι κυβερνητικές θέσεις σε μια σειρά σημαντικά ζητήματα. Η παραπάνω, όμως, τοποθέτηση βάζει σε δεύτερη μοίρα ζητήματα ουσίας που πραγματεύεται ο «Καλλικράτης» και αναγορεύει, ως πρώτιστης σημασίας ζητήματα, δευτερεύουσες πλευρές, όπως:
Ποιές ακόμη αρμοδιότητες, και όχι εάν, θα μεταφερθούν (θα φορτωθούν λέμε εμείς) στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (για Τοπική Διοίκηση θα πρέπει, πλέον, να μιλάμε).
Πόσα ψίχουλα θα της δοθούν από τα δισεκατομμύρια ευρώ που της έχουν «παρακρατήσει» οι Κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, λεφτά κλεμμένα από τα λαϊκά εισοδήματα.
Πως θα γίνουν οι νέες συνενώσεις, ποιοι δηλαδή δήμοι θα ενωθούν με ποιους.
Αντίθετη σε μια τέτοια αντίληψη, η Δημοτική Ενότητα διαπιστώνει ότι το σχέδιο της νέας διοικητικής μεταρρύθμισης περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που επιτρέπουν μια ξεκάθαρη, ολοκληρωμένη τοποθέτηση πάνω στους στόχους του, πολιτικούς και οικονομικούς.
Δηλώνουμε λοιπόν εξαρχής ότι απορρίπτουμε το Σχέδιο «Καλλικράτης», γιατί δεν εκφράζει τις ανάγκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Επιδιώκει, αντίθετα, να ισχυροποιήσει, να προσαρμόσει τους περιφερειακούς κρίκους του ενιαίου κρατικού μηχανισμού, μαζί και τα όργανα μεγάλων αστικών κέντρων (ως «μητροπολιτικών κέντρων» για την περίπτωση της Αττικής και της Θεσσαλονίκης), ώστε να διαχειριστούν αποτελεσματικότερα, για λογαριασμό του κεφαλαίου, κεντρικές λειτουργίες. Να αποκτήσουν, παράλληλα, την ικανότητα πιο στενού και ουσιαστικού συντονισμού και ευελιξία διασύνδεσης με τα όργανα της ΕΕ.
Εφόσον όμως υπάρχει εξουσία των μονοπωλίων, καμία διοικητική δομή οποιασδήποτε μορφής δε συμφέρει τους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και την ύπαιθρο, τους μικρούς επαγγελματίες, καμία διοικητική αναδιάρθρωση δεν στοχεύει, ούτε θα μπορούσε, να αντιμετωπίσει τις αιτίες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και τις συνέπειές της σε βάρος των εργαζομένων. Σε αυτή την εξουσία οφείλεται, μεταξύ άλλων, και η ανισόμετρη ανάπτυξη των περιφερειών, η ερήμωση της υπαίθρου. Το αποδεικνύει και ο πρόδρομος του «Καλλικράτη», ο «Καποδίστριας», που όχι μόνο δεν εμπόδισε αλλά επιτάχυνε την επιδείνωση των παραπάνω φαινομένων.
Πιο συγκεκριμένα με το Σχέδιο «Καλλικράτης»:
α. Διευκολύνεται παραπέρα η κερδοφορία του Κεφαλαίου. Ειδικότερα:
Δίνεται φορολογική εξουσία στην Τοπική Διοίκηση (τοπική φορολογία) που σημαίνει: Απελευθέρωση πόρων από τον Κρατικό Προϋπολογισμό που μέχρι σήμερα πήγαιναν για την χρηματοδότηση κάποιων τοπικών υποδομών και άλλων κοινωνικών αναγκών, καθώς οι πόροι αυτοί θα καλύπτονται πλέον από την πρόσθετη τοπική φορολογία, όπως και αν ονομάζεται. Έτσι, θα περισσεύουν περισσότερα χρήματα για έργα και άλλες κεντρικές παρεμβάσεις με κριτήριο τα συμφέροντα του Κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, προετοιμάζεται η επιβολή νέων τοπικών φόρων ή τελών με βάση τις νέες αρμοδιότητες που μεταφέρονται στην τοπική διοίκηση (Τ.Δ.) στη δοκιμασμένη βάση της ανταποδοτικότητας αλλά και του νέου φρούτου, της «αντιληπτικότητας», που συνδέει το ύψος της κάθε «ανταποδοτικής» εισφοράς με την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Το «πλήρωσε για να ‘χεις» αναβαθμίζεται στο «πλήρωσε περισσότερο για να ‘χεις καλύτερες υπηρεσίες».
Διευρύνεται το εργολαβικό αντικείμενο έργων, υπηρεσιών και προμηθειών που θα υλοποιεί το κεφάλαιο στην Τ.Δ. για λογαριασμό των μεγαλύτερων (πληθυσμιακά και γεωγραφικά) Δήμων και των αιρετών Περιφερειών, σε συνδυασμό με τον δραστικό περιορισμό των Αρχών Ανάθεσης. Άλλο πράγμα να διαπραγματεύεσαι με 1.034 ΟΤΑ και άλλο με 360, άλλο με 54 δευτεροβάθμιες (νομαρχιακές) διοικήσεις και άλλο με 13 (περιφερειακές πλέον).
Επιτυγχάνεται μεγαλύτερη ευχέρεια αλλαγής των χρήσεων γής και ταχύτερη, με λιγότερες αντιδράσεις, χωροθέτηση των εγκαταστάσεων που ενδιαφέρουν πρωτίστως το Κεφάλαιο. Μεταξύ αυτών και εκείνες, μέσω των ΣΔΙΤ (ή των Συμβάσεων Παραχώρησης), των οποίων το κεφάλαιο θα αναλαμβάνει και τη μακρόχρονη λειτουργία χρηματοδοτούμενο άμεσα από το λαϊκό εισόδημα.
β. Προωθούνται παραπέρα οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σε τομείς όπως οι εργασιακές σχέσεις, παιδεία, υγεία-πρόνοια, ενέργεια (κύρια Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), π.χ. αιολικά πάρκα, καύση απορριμμάτων ως βιομάζα, γεωθερμική ενέργεια), φυσικοί πόροι (π.χ. νερά), διαχείριση αποβλήτων. Ειδικότερα:
Οι δεκάδες χιλιάδες «πλεονάζον», κατά την αντίληψη της άρχουσας τάξης, προσωπικό, που θα προκύψουν από τους 100 χιλιάδες που εργάζονται σήμερα στην Τ.Δ. (εξαιτίας της κατάργησης 4.000 νομικών προσώπων, του περιορισμού των δήμων κατά 675 και των οργανισμών δευτεροβάθμιας Τ.Δ. κατά 40), θα χρησιμοποιηθούν για την ευρύτερη προώθηση αλλά και επιδείνωση των σχέσεων «εργασιακού μεσαίωνα».
Η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας θα υποβαθμιστεί, θα ανοίξουν περισσότεροι δρόμοι για το κεφάλαιο, ενώ στο πλαίσιο της «αποκέντρωσης» η νοσοκομειακή περίθαλψη θα περάσει στις Περιφέρειες με ανάλογα αποτελέσματα. Η κοινωνική μέριμνα, όπως έδειξε και η πείρα από το δήμο Αθήνας, θα εκφυλιστεί σε επίπεδο «παροχών φτωχοκομείου» και μόνο για τις πιο εξαθλιωμένες κοινωνικές ομάδες.
