Το Μαρούσι σήμερα, με κύριο χαρακτηριστικό του την ανάπτυξη που επέφερε το στρεβλό οικονομικό μοντέλο της τελευταίας 20ετίας, είναι αφημένο στο έλεος της οικονομικής κρίσης, με την τραγελαφική εικόνα του μαρασμού της εμπορικής δραστηριότητας στο κατά τα άλλα αναπλασμένο εμπορικό του κέντρο.
Γράφει η Βούλα Πουλοπούλου- Ντουκάκη,
υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με τον Συνδυασμό «Ενότητα, Ανατροπή και Έργο για το Μαρούσι»
Μια πόλη που τη συνοχή και λειτουργικότητά της διεμβολίζουν μεγάλες αρτηρίες, όπως η Αττική οδός και η Κηφισίας, μια πόλη που συρρίκνωσε την ιστορική της διαδρομή μόνο σε μουσειακού τύπου εκδηλώσεις, μια πόλη που ξοδεύτηκε και ανάλωσε για την επένδυση των Ολυμπιακών Αγώνων, μια πόλη που αλώθηκε στην κυριολεξία από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, με την ενδόμυχη προσδοκία των κατοίκων της να αξιοποιηθεί στο μέγιστο η εμπορικότητά της, σήμερα πολύπαθη και αφημένη στα δεινά της, αναζητά το δρόμο της προκειμένου να κρατήσει όσα απέμειναν και να ανοίξει δρόμους για το μέλλον της.
Ποιο, όμως, είναι το ορατό μέλλον αυτής της κατακερματισμένης πόλης, ποιες είναι οι πηγές του πλούτου της, πώς μπορεί να προχωρήσει; Με ποιο σχέδιο θα σταθμίσει τον αναπτυξιακό της χαρακτήρα;
Μήπως με την πρόσληψη τετράμηνων ή πεντάμηνων ανακυκλώσιμων ρουσφετιών;
Μήπως με τις μίζερες πολιτικές της ελεημοσύνης και των υποτυπωδών κοινωνικών παροχών;
Μήπως με το επεξεργασμένο προσωπείο του κ. Πατούλη και των ομοίων του;
Μήπως με την εκχώρηση της Δημόσιας περιουσίας για διαχείριση στους Υπαλλήλους της τρόικας;
Μήπως με τις υποκριτικές κοινωνικές δράσεις για ανακούφιση της εξαθλίωσης, την ίδια ώρα που δημόσια γη παραδίνεται για χρήση σε αλλότρια συμφέροντα, όπως το οικόπεδο επί της Ειρήνης 58, που από κέντρο υγείας πρωτοβάθμιας περίθαλψης βορείων προαστίων ο κ. Πατούλης θέλει να το κάνει δήθεν αθλητικό-διατροφικό κέντρο, τη στιγμή που μένουν αναξιοποίητες τόσες αθλητικές εγκαταστάσεις εντός του Δήμου;
Μήπως με την εκχώρηση του οικοπέδου απέναντι από το Τhe Μall και του χώρου της έκθεσης των αγγειοπλαστών στο ΤΑΙΠΕΔ ή μήπως με τη μεθόδευση για την παραχώρηση στα διαπλεκόμενα συμφέροντα της περιουσίας του Ορφανοτροφείου απέναντι από το Golden Hall;
Επειδή πλέον η υποκρισία περισσεύει, ήλθε η κρίσιμη ώρα να αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας για τα λάθη και τις παραλήψεις, αλλά κυρίως για τις εγκληματικές αποφάσεις που πάρθηκαν για την πόλη μας, με άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητά μας, αλλά κυρίως για την ίδια την πόλη και την βιωσιμότητά της.
Εδώ και μία εικοσαετία τώρα που ζω στο Μαρούσι, είδα την άμορφη και άλογη ανάπτυξη ενός κατά άλλα προνομιούχου προαστίου.
