Η Έφη Νιχωρίτη, δημιουργός της θεατρικής στέγης «Διθύραμβος», στο Μαρούσι, μιλά στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ για τα ποικίλα προβλήματα που αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο θέατρο, αλλά και για τον ρόλο της τέχνης στις σημερινές δύσκολες συγκυρίες.
Συνέντευξη στη Μαρία Καραογλάνογλου
Η θεατρική στέγη «Διθύραμβος» στην πλατεία Αγίας Λαύρας στο Μαρούσι, αποτελεί για περισσότερα από 15 χρόνια έναν πολιτιστικό χώρο με ιδιαίτερη προσφορά στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης. Έναν χώρο όπου το ποιοτικό θέατρο και τα μηνύματά του έβρισκαν τρόπο έκφρασης, σε μία περίοδο στην οποία κυριαρχούσε η εμπορευματοποίηση της τέχνης.
Σήμερα ο χώρος αυτός αντιμετωπίζει ποικίλα προβλήματα, λόγω της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας την οποία βιώνουμε καθημερινά όλοι μας. Με αφορμή το γεγονός αυτό, η Έφη Νιχωρίτη, ιδρύτρια του ομώνυμου θιάσου αλλά και της θεατρικής στέγης, μαζί με τον Μιχάλη Ζωγραφίδη στη φωτογραφία, επίσης ηθοποιό και σύζυγό της, μίλησε στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το θέατρο, αλλά και τις λύσεις που μπορεί να δώσει η τέχνη στον σύγχρονο άνθρωπο, ο οποίος σήμερα, περισσότερο από ποτέ, έρχεται αντιμέτωπος με πρωτόγνωρες δυσκολίες.
Πόσο έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση τη λειτουργία του «Διθύραμβου», μίας θεατρικής στέγης με την οποία όπως έχετε δηλώσει και σε προηγούμενες συνεντεύξεις σας είστε συναισθηματικά δεμένη;
Ήδη από το 2010 ο «Διθύραμβος» αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, τα οποία με την πάροδο του χρόνου χειροτέρευσαν. Τα έξοδα διατήρησης του χώρου πλέον είναι δυσβάσταχτα, ενώ οι χορηγοί έχουν σχεδόν εκλείψει. Αυτή τη στιγμή δίνουμε έναν αγώνα για να κρατήσουμε το θέατρο ανοιχτό, εργαζόμενοι πολλές φορές και χωρίς αμοιβή, ενώ δεν υπάρχει καμία στήριξη από την πλευρά της πολιτείας. Θέλουμε ωστόσο να πιστεύουμε ότι θα τα καταφέρουμε, για χάρη και του κοινού μας, που όλα αυτά τα χρόνια βρίσκεται στο πλευρό μας.
Η τελευταία παράσταση που δώσατε ήταν τον περασμένο Απρίλη με τη δραματοποίηση ποιητικών κειμένων του Τάσσου Λειβαδίτη, με τον τίτλο «Διανυκτέρευση». Ποια είναι τα επόμενα βήματα του θιάσου;
Λόγω των οικονομικών και άλλων δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε δεν μπορέσαμε μέχρι τώρα να ανεβάσουμε κάποιο έργο στη σκηνή. Ωστόσο κάθε Σάββατο μεσημέρι οργανώνουμε για παιδιά ηλικίας 4-12 χρονών θεατρικό παιχνίδι, με ένα μικρό συμβολικό αντίτιμο, ενώ στον χώρο μας δραστηριοποιείται και ομάδα ερασιτεχνών ηθοποιών, που ανεβάζουν περιορισμένες παραστάσεις.
Στα σχέδιά μας βέβαια είναι και το ανέβασμα μίας δικής μας θεατρικής παράστασης και ήδη έχουμε κάνει κάποιες συζητήσεις για το πώς θα μπορούσαμε να υλοποιήσουμε κάτι τέτοιο. Μέχρι όμως να υπάρξει μία οριστική απόφαση και να ξεκινήσουμε κανονικά τις πρόβες, δεν θα ήθελα να αναφέρω περισσότερες λεπτομέρειες. Ωστόσο, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι το Μάρτιο θα παρουσιάσουν στον Διθύραμβο ο Μελέτης Γεωργιάδης και η Κατερίνα Χιωτίνη, ένα σύγχρονο ρεαλιστικό αμερικάνικο έργο, για το οποίο σύντομα θα ανακοινώσουμε περισσότερα στοιχεία.
Ο ρόλος του καλλιτέχνη
Ποιος είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη αλλά και της τέχνης γενικότερα στη σύγχρονη εποχή;
Ο καλλιτέχνης στην Ελλάδα αντιμετωπιζόταν ανέκαθεν στερεοτυπικά, καθώς η κοινωνία τον θεωρούσε ως ενός είδους «διασκεδαστή», που αντιμετωπίζει την πραγματικότητα με έναν ρηχό τρόπο. Αντιθέτως, ο αληθινός καλλιτέχνης έχει ως στόχο να φωτίσει τις κρυμμένες και σκοτεινές πτυχές της πραγματικότητας, βοηθώντας τους ανθρώπους να ανακαλύψουν τα πραγματικά θέλω τους, ιδιαίτερα σε συγχυσμένους καιρούς όπως σήμερα.
Από την άλλη, βέβαια, είναι σαφές ότι η τέχνη δεν αρκεί για να αλλάξει τον κόσμο, καθώς κάτι τέτοιο εναπόκειται στον ρόλο της πολιτικής. Όμως συμβάλλοντας στην καλλιέργεια των πολιτών, προετοιμάζει εμμέσως το έδαφος για τη δημιουργία μίας καλύτερης κοινωνίας.
Ποια είναι η τάση που επικρατεί στο θέατρο σήμερα; Συνεχίζει το εμπορικό θέατρο να υπερτερεί σε βάρος του ποιοτικού;
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι τα δύο τελευταία χρόνια υπάρχει μία στροφή του κόσμου και ιδιαίτερα των νέων, προς εναλλακτικές θεατρικές παραστάσεις. Η άποψή μου είναι ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ υπάρχει ανάγκη να γίνονται ποιοτικές δουλειές, που δεν θα έχουν ως θέμα την επίπλαστη ευμάρεια που ζούσαμε μέχρι σήμερα, και τις οποίες το κοινό, όπως έχει αποδειχτεί, έχει διάθεση να τις στηρίξει.
