Στη σημερινή δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε ποιο είναι το μέγεθος της ευθύνης που αναλογεί στους πολίτες;
Δεν ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι οι πολίτες συνέβαλαν στη σημερινή κατρακύλα. Ακόμη και αν έχουν ένα μερίδιο ευθύνης αυτό είναι πολύ μικρό, καθώς το κράτος ήταν αυτό που διαμόρφωσε το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούσαν, αλλά και την παιδεία που λάμβαναν όλα αυτά τα χρόνια.
Οι πολίτες παρασύρθηκαν από το πλήθος πληροφοριών που δέχονταν, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την έννοια της παιδείας, και στο τέλος κανείς μας δεν είχε προλάβει να σκεφτεί τι ακριβώς γινόταν γύρω μας ερήμην μας.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι σήμερα ο κόσμος να μη διαθέτει τα κατάλληλα εφόδια για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που βιώνει, αφού το σύστημα είχε φροντίσει οτιδήποτε τον αφύπνιζε και προέβαλλε τις καλές πλευρές του εαυτού του να το απομακρύνει από τη ζωή του.
Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η λύση που θα μας βγάλει από το σημερινό αδιέξοδο;
Το πιο σημαντικό είναι να μη στερούμε από τον κόσμο την ελπίδα, καθώς χαμένες μάχες είναι οι μάχες που δεν δίνονται. Όσο υπάρχει ελπίδα, πάντα θα υπάρχει και μία διέξοδος, παρά τον πόνο και τη δυστυχία που μπορεί να βιώνουμε. Εξάλλου, θέλω να πιστεύω ότι η νέα γενιά που είναι απαλλαγμένη από τα συναισθηματικά πολιτικά βαρίδια που κουβαλάμε εμείς οι παλιότεροι, θα συμβάλλει με την ορμή της και χάρη στο αίσθημα ελευθερίας που τη διακατέχει, στο να γίνει μία καινούργια αρχή.
Οι διάφορες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, όπως π.χ. η δημιουργία κοινωνικών παντοπωλείων στους δήμους, βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση;
Αυτές οι ενέργειες έχουν θετικό αποτέλεσμα μόνο εφόσον έχουν ως στόχο την προσωρινή ανακούφιση των ευπαθών ομάδων, και δεν μετατρέπονται σε φορείς που θα υποκαταστήσουν σε μόνιμη βάση το κράτος. Επιπλέον, απαιτείται μεγάλη προσοχή, καθώς πολλές φορές η φιλευσπλαχνία μπορεί να εμπεριέχει και την έννοια της εξουσίας, ειδικά στις περιπτώσεις που δεν εκδηλώνεται αθόρυβα.
Πραγματική αλληλεγγύη είναι να βοηθάς τον άλλον να διεκδικήσει αυτό που του ανήκει, και δυστυχώς αυτό δεν το έχουμε πετύχει παραμένοντας προσκολλημένοι σε πράξεις ελεημοσύνης.
