Την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Μελισσίων επιμνημόσυνη δέηση και λειτουργία εις μνήμη της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, χωροστατούντος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ.κ. Κύριλλου.
Την εκδήλωση οργάνωσε ο Μικρασιατικός –Πολιτιστικός Σύλλογος Μελισσίων «Άγιος Γεώργιος Γκιουλμπαξε» υπό την αιγίδα του Δήμου Πεντέλης και σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού.
Ακολούθησε δοξολογία , επιμνημόσυνη δέηση, κατάθεση στεφάνων στο μνημείο πεσόντων στην πλατεία Αγίου Γεωργίου Μελισσίων και ομιλία του καθηγητή και μέλους του Συλλόγου «Άγιος Γεώργιος Γκιούλμπαξε» Αντώνη Παυλίδη στο Πολιτιστικό Κέντρο Μελισσίων, ενώ μετά το πέρας της εκδήλωσης ακολούθησε δεξίωση.
Οι παριστάμενοι
Στην εκδήλωση παρευρέθη εκ μέρους του Δημάρχου Πεντέλης Δημήτρη Στεργίου -Καψάλη ο Θεματικός Αντιδήμαρχος Δημοσθένης Παπακωνσταντίνου ο οποίος απεύθυνε σύντομο χαιρετισμό.
Την εκδήλωση επίσης τίμησαν με την παρουσία τους ο Διοικητής του στρατιωτικού Νοσοκομείου 414 Δημήτρης Τσοκάνας, ο Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Παιδείας, Αθλητισμού, Πολιτισμού Δήμου Πεντέλης Ηλίας Βιλιώτης , ο Τοπικός Αντιδήμαρχος Μελισσίων Σεβαστός Βορέας, ο πρώην Δήμαρχος Μελισσίων Δημήτριος Τομπουλίδης, ο Πρόεδρος του ΟΠΑΘ Παναγιώτης Μούστρης, ο Πρόεδρος της Β΄ Βάθμιας Σχολικής Επιτροπής Δήμου Πεντέλης Άγγελος Παλαιοδήμος , οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Άντα Μπούσουλα, Σύμβουλος Δ.Κ. Πεντέλης Κανέλλος Γεωργόπουλος, ο πολιτευτής των ΑΝΕΛ Νικήτας Δεσποτίδης εκπρόσωποι Φορέων και Συλλόγων της πόλης και πλήθος κόσμου καθώς και το τμήμα της Στρατιωτικής Μουσικής ΑΣΔΥΣ. Την οργάνωση και επιμέλεια του Εορτασμού είχε ο Πρόεδρος του Συλλόγου «Άγιος Γεώργιος Γκιούλμπαξε» Παναγιώτης Γκατζόλης και το Διοικητικό Συμβούλιο
H Ομιλία του Αντιδημάρχου Δημοσθένη Παπακωνσταντίνου
«Σεβασμιότατε, κύριοι εκπρόσωποι της Στρατιωτικής Ηγεσίας, Αγαπητοί Συμπολίτες, εκλεκτοί απόγονοι του Μικρασιατικού Ελληνισμού, Τιμούμε σήμερα τη μνήμη όλων των Μικρασιατών που υπέστησαν τις φοβερές συνέπειες της μεγαλύτερης καταστροφής και του αφελληνισμού ολόκληρων περιοχών που επί 3000 χρόνια μεγαλούργησε ο ελληνισμός. Ο αφελληνισμός της Μικράς Ασίας και του Πόντου είναι δυστυχώς για την πατρίδα μας αλλά και για την ανθρωπότητα ένα οδυνηρό και μη αντιστρεπτό μέχρι στιγμής τουλάχιστον, γεγονός. Ο ξεριζωμός δύο εκατομμυρίων Μικρασιατών και οι απώλειες σε έμψυχο υλικό, άμαχο πληθυσμό που σφαγιάσθηκε, οι αρπαγές, οι λεηλασίες σπιτιών και περιουσιών, οι γεωργικές και κτηνοτροφικές καταστροφές, το γκρέμισμα σχολείων και ναών, η χρεοκοπία και καταστροφή επιχειρήσεων, ο ευτελισμός κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας (βασανισμοί, βιασμοί, θανατώσεις, ατελείωτες πορείες θανάτου, τάγματα εργασίας), η πολιτιστική νύχτα που διαδέχτηκε το ακμάζον ελληνικό Μικρασιατικό Πνευματικό δημιούργημα, συνιστούν το περίγραμμα της καταστροφής. Άφρονες πολιτικές αποφάσεις και ανόητες στρατιωτικές επιλογές έχουν σημαντικότατη συμβολή στη καταστροφή. Σε λίγο χρόνο χάθηκε μια ιστορία και ένας τρισχιλιετής πολιτισμός.
Το δίδαγμα μεγάλο. Απαιτούνται και αναζητούνται πολιτικές ηγεσίες που ξέρουν και μπορούν να αναδεικνύουν, προβάλλουν και εξυπηρετούν τα συμφέροντα και τη στρατηγική της χώρας τους, σε συνδυασμό με τους γενικότερους σχεδιασμούς των δεδομένων χρονικών στιγμών. Δεν φθάνει να κερδίσεις μια μάχη ή ένα πόλεμο ακόμη, πρέπει να μπορείς να κρατήσεις τη νίκη. Και αυτό θέλει ευνοϊκούς διεθνείς συσχετισμούς. Βεβαίως θα ήταν παράλειψη εάν δεν ειπωθεί ότι το 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες Μικρασιάτες που ήλθαν στην Ελλάδα, τη μπόλιασαν με πρόοδο στις τέχνες, στα επαγγέλματα, στα γράμματα και τον πολιτισμό, συνετέλεσαν τα μέγιστα στην ανάπτυξη της Οικονομίας, βοήθησαν στον περαιτέρω εκδημοκρατισμό και στην ομοιογενοποίηση του πληθυσμού. Ήταν παράγων προόδου.
Όσον αφορά το σήμερα… Διαχρονικά το τουρκικό κράτος που δημιουργήθηκε ως διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δείχνει να διακατέχεται από ενοχές για όσες βαρβαρότητες έπραξαν οι προηγούμενες γενιές του απέναντι σε μια σειρά λαούς κατά βάσει χριστιανικούς και αρνείται να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες Μικρασιατών, Ποντίων, Αρμενίων κ.α., που σε τελευταία ανάλυση συνιστούν εγκλήματα κατά ολόκληρης της ανθρωπότητας. Εδώ πρέπει να τονίσουμε και να αντιπαραβάλουμε ότι όσο και αν είναι νωπές οι μνήμες των θηριωδιών που διέπραξαν οι ναζί στη χώρα μας, δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι ο Πρόεδρος της Γερμανίας ήλθε στα Καλάβρυτα και στο Δίστομο και ζήτησε συγνώμη από τους συγγενείς των θυμάτων και γονάτισε και προσκύνησε στο μνημείο των εκτελεσθέντων. Αυτό όμως το συναντάς σε μια χώρα που έχει εμπεδώσει στέρεους Δημοκρατικούς Θεσμούς. Η χώρα μας σήμερα έχει το πλεονέκτημα να έχει προηγμένο συγκριτικά με γειτονικές χώρες πολιτιστικό, κοινωνικό, οικονομικό επίπεδο και ως μέλος της Ε.Ε να είναι ο πλέον σταθεροποιητικός παράγοντας της περιοχής.
Προφανώς έχει κάθε λόγο να επιδιώκει να παραμείνει παράγοντας ειρήνης και σταθερότητας, αποφεύγοντας τις εντάσεις που εντέχνως καλλιεργούνται από την άλλη πλευρά, αλλά συγχρόνως να έχει ισχυρή αποτρεπτική ικανότητα και να ξέρει η άλλη πλευρά ότι υπάρχουν όρια στις προκλήσεις που όταν ξεπερνιούνται θα υπάρξουν συνέπειες. Και βεβαίως απαιτείται πολιτική συμμαχιών που και για αυτούς μια ευρωπαϊκή Ελλάδα είναι προς το συμφέρον τους να την στηρίζουν. Εκτίμησή μου είναι ότι την Ελλάδα συμφέρει μια Τουρκία που θα πλησίαζε ευρωπαϊκές αξίες Δημοκρατίας, Οικονομίας, Κράτους Δικαίου που κτίσθηκαν πάνω στις αρχές της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και του Διαφωτισμού. Σε μια Τουρκία με τέτοιες αρχές πιθανόν να βρίσκονταν ηγεσίες που θα αναγνώριζαν, ως θα όφειλαν, τις βαρβαρότητες που διεπράχθησαν και αυτό θα οδηγούσε στη λύτρωση, στη κάθαρση και δικαίωση των εκτελεσθέντων.
Δυστυχώς όμως σήμερα έχουμε διολίσθηση σε σουλτανικές μεθόδους και πρακτικές. Τέλος, πρέπει να τονίσουμε ότι ως χώρα που πιστεύει στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών της περιοχής έχουμε δικαίωμα και καθήκον να διεκδικήσουμε και απαιτούμε την προστασία του απανταχού ελληνικού στοιχείου και της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτή δεν τη χαρίζουμε σε κανένα και οφείλουμε να τη διατηρήσουμε όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλη την ανθρωπότητα. Και προφανώς δεν ξεχνάμε δεν λησμονούμε, την Ιωνία, τη Σμύρνη, τον Πόντο, την Τραπεζούντα, τις έχουμε στην καρδιά μας, είναι η ψυχή μας»!.