Το δικό της μήνυμα ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Δουλείας έστειλε η Ένωση Γονέων του Δήμου Πεντέλης.
Αναλυτικά, αναφέρεται: «Η 2α Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Δουλείας το 1949 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Η δουλεία υπήρξε αρχαίος και διαπολιτισμικός θεσμός που μετέτρεπε τον άνθρωπο σε ιδιοκτησία και ο οποίος απαγορεύτηκε σταδιακά για οικονομικούς και ηθικούς λόγους στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Η υποδούλωση των ανθρώπων θεωρούνταν επί δεκάδες αιώνες μια απόλυτα νόμιμη κατάσταση, κατά την οποία δούλοι ή σκλάβοι γίνονταν συνήθως οι υγιείς και αρτιμελείς αιχμάλωτοι πολέμου, καθώς και οι αστικοί ή αγροτικοί πληθυσμοί που αυτοί υπερασπίζονταν. Τα παιδιά τους αντιμετωπίζονταν, επίσης, ως «παιδιά του εχθρού» και ως εν δυνάμει απειλή, εκτός και αν ενσωματώνονταν πλήρως στην κυρίαρχη κοινωνία. Κινήσεις για την κατάργηση της δουλείας σημειώθηκαν κατά το 18ο αιώνα.
Το σύνταγμα των ΗΠΑ, που εκπονήθηκε το 1788, προέβλεπε την απελευθέρωση των δούλων μέσα σε μια περίοδο 20 χρόνων. Ωστόσο, η δουλεία συνέχισε να υφίσταται στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ. Στις αρχές του 19ου αιώνα, η Βρετανία, η Γαλλία και τα περισσότερα από τα νέα ανεξάρτητα έθνη της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής κατάργησαν τη δουλεία. Με το όρο δούλοι ή σκλάβοι μας έρχονται στο μυαλό εικόνες από δούλους, αιχμάλωτους πολέμου, υποταγμένους πλήρως στη θέληση ατόμων που κερδίζουν από το μόχθο τους. Κάποιοι ζούσαν σχεδόν κάτω από τις ίδιες συνθήκες με τον κύριό τους, μέσα στα όρια του οίκου, άλλοι ήταν δημόσιοι δούλοι, και εργάζονταν στα ορυχεία κ.α. Παρά τους αγώνες αιώνων, η δουλεία δεν έχει εξαλειφθεί εντελώς στον κόσμο μας.
Μορφές της δουλείας είναι, το εμπόριο λευκής σαρκός “trafficking”, η παιδική εργασία, η διακίνηση των λαθρομεταναστών και η καταναγκαστική εργασία. Σύμφωνα με στοιχεία της Unesco, περισσότεροι από 12.000.000 άνθρωποι στον πλανήτη ζουν υπό συνθήκες σκλαβιάς. Ανάμεσα στις χώρες όπου παρουσιάζονται οι χειρότερες μορφές δουλεμπορίου, θεωρούνται το Αφγανιστάν, η Αρμενία, το Μπαχρέιν, η Βοσνία, η Καμπότζη, αλλά και η Ελλάδα.
Σύγχρονες μορφές δουλείας στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα τα θύματα του trafficking υπολογίζονται περίπου στις 20.000 – 25.000, με το 80% αυτών να είναι αλλοδαπές γυναίκες. Πρόκειται για γυναίκες και παιδιά από φτωχά κοινωνικά στρώματα και οικογένειες. Οι γυναίκες φεύγουν από τις χώρες τους (τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Ρωσία) βασιζόμενες σε ψεύτικες υποσχέσεις για καλύτερη ζωή.
«Το Trafficking ακόμη και στη χώρα μας αποτελεί μια από τις σημαντικότερες πηγές πλούτου.» Επιπλέον, στην Ελλάδα φθάνουν και προωθούνται στην εξαναγκαστική εργασία κάτω από συνθήκες δουλείας γυναίκες από την Ασία ως οικιακοί βοηθοί, ή εργάτριες σε μικροβιοτεχνίες. Έξαρση παρουσιάζει και η εμπορία παιδιών τα οποία μεταφέρονται παράνομα κατά κύματα στην Ελλάδα, όπου προωθούνται στην εξαναγκαστική εργασία υπό τη μορφή της επαιτείας, την πώληση μικροαντικειμένων ή λουλουδιών, καθαρίσματος τζαμιών. Τέλος, μια νέα μορφή δουλείας που έχει εμφανιστεί και τείνει να εδραιωθεί τα τελευταία χρόνια στις σύγχρονες κοινωνίες, είναι η κατάσταση στην οποία ζούμε εξαιτίας της ανεργίας.
Είναι μια κατάσταση ενός ατόμου, που ενώ είναι ικανό, πρόθυμο και διαθέσιμο να απασχοληθεί, δεν δύναται να βρει εργασία. Η επέτειος της απαγόρευσης του δουλείας αποκτά ιδιαίτερο νόημα στην εποχή μας. Το γεγονός της ιστορίας και της μνήμης αποτελεί σημαντική ευκαιρία για ενημέρωση και ενεργοποίηση ατόμων και φορέων εναντίον των νέων μορφών δουλείας. Είναι μια ευκαιρία για περίσκεψη και μελέτη για τα ιστορικά αίτια, τις μεθόδους και τις συνέπειες αυτής της τραγωδίας για το ανθρώπινο γένος».
