Στο στόχαστρο των ανώτατων δικαστών τέθηκε το νομοθετικό πλαίσιο που προβλέπει ότι οι αυθαίρετα κατεχόμενες εκτάσεις οι οποίες καλλιεργούνται συστηματικά ή έχουν δενδροφυτευτεί τουλάχιστον εδώ και 15 χρόνια μπορεί να εκποιούνται χωρίς δημοπρασία σε αυτούς που τις κατέχουν παρανόμως.
Σύμφωνα με την απόφαση, είναι αντίθετη στις συνταγματικές αρχές της ισότητας και του κράτους δικαίου η ψήφιση νομοθετικής διάταξης που "υπαγορεύεται αποκλειστικώς ή κατά κύριο λόγο απο τη μακροχρόνια αυθαίρετη κατοχή δημόσιων ή δημοτικών ακινήτων και την έλλειψη δυνατότητας ή ενεργού βουλήσεως του κράτους να προασπίσει τα δικαιώματά του που απορρέουν από την κυριότητα".
Στην ίδια απόφαση επισημαίνεται ότι η υπό τέτοιες συνθήκες εκδηλούμενη νομοθετική βούληση προς τακτοποίηση της αυθαίρετα κατεχόμενης δημόσιας ή δημοτικής περιουσίας, αναγορεύει σε κοινωνικό πρόβλημα τις δημιουργηθείσες παράνομες καταστάσεις και ρυμουλκείται στη νομιμοποίηση των καταστάσεων αυτών. Όμως η επιδίωξη ενός τέτοιου δημόσιου σκοπού δεν είναι συνταγματικώς ανεκτή.
Οι δικαστές επισημαίνουν ακόμη ότι η παραχώρηση των εκτάσεων αυτών στην πλήρη κυριότητα των καταπατητών ανοίγει το δρόμο για την οικοδόμησή τους σύμφωνα με τις διατάξεις περί εκτός σχεδίου δόμησης. Το θέμα παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας για οριστική κρίση με αφορμή διεκδίκηση έκτασης τεσσάρων στρεμμάτων στη θέση Θυμάρι της κοινότητας Παλαιάς Φώκαιας Αττικής από ιδιώτη, που ισχυρίζεται ότι είχε φυτέψει ελιές πριν από 15 χρόνια.
