«Πιστεύω, είπε χαρακτηριστικά, ότι κανένας αυτοδιοικητικός δεν νομιμοποιείται να υποστηρίξει την εν λόγω αναθεώρηση και πολύ περισσότερο εμείς που ανήκουμε σ’ έναν Δήμο, οι κάτοικοι του οποίου βλέπουν καθημερινά να αποψιλώνεται το περιβάλλον. Οι διαφορές δεκαετία με δεκαετία είναι σε όλους ορατές. Οφείλουμε λοιπόν να διατηρήσουμε όλα εκείνα τα αναχώματα απέναντι σε αυτή τη διαρκή υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Το σημερινό άρθρο 24, υπογράμμισε, είναι ένα ισχυρότατο ανάχωμα και τυχόν προσπάθεια τροποποίησής του, θεωρώ ότι αν τελεσφορήσει, θα έχει αρνητικές συνέπειες στο περιβάλλον».
Οι τρεις συνδυασμοί της αντιπολίτευσης συμφώνησαν με την πρόταση του κ. M. Γραφάκου και με την πρόταση της προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου να διεξαχθεί ειδική συνεδρίαση για το θέμα αυτό. Ο κ. Δημοσθένης Παπακωνσταντίνου ζήτησε πάντως στο ψήφισμα που θα εκδοθεί, να διατυπώνεται σαφώς και η αντίθεση του Δημοτικού Συμβουλίου και στο άρθρο 117 (παράγραφος 3), το οποίο λειτουργεί ως γνωστόν συμπληρωματικά του 24.
"Φωτιά στα δάση"
Έγκριτοι δασολόγοι, περιβαλλοντολόγοι και νομικοί επισημαίνουν ότι με την αναθεώρηση των άρθρων διακυβεύονται τουλάχιστον 40.000.000 στρέμματα δασικών οικοσυστημάτων σε όλη τη χώρα, των οποίων η καταπάτηση και οικοπεδοποίηση θα νομιμοποιηθεί και θα ολοκληρωθεί!
Η διπλή τροποποίηση, όπως επισημαίνουν, θα δώσει τη χαριστική βολή στο φυσικό περιβάλλον, ειδικά σε προνομιούχες περιοχές, όπως είναι το Πεντελικό όρος. Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο ότι οικοδομικοί οικοπεδικοί συνεταιρισμοί περιμένουν ως «μάννα εξ ουρανού» την αναθεώρηση των συγκεκριμένων άρθρων. Όπως εξηγούν ένας από τους «νομιμοποιητικούς» μύθους, στους οποίους βασίζεται η αναθεώρηση είναι η υποτιθέμενη διάκριση μεταξύ δασών και δασικών εκτάσεων. Δάσος είναι μόνο αυτό που γνωρίζουμε από τα παραμύθια και τις εκδρομές στους εθνικούς δρυμούς, τα ψηλά δένδρα με τους χοντρούς κορμούς και τα πυκνά φυλλώματα.
Δασική έκταση, από την άλλη πλευρά, δεν είναι παρά ένας ευφημισμός που περιγράφει ξερές και βραχώδεις εκτάσεις με αραιούς και χαμηλούς θάμνους και υποτυπώδη ζωή. Πρόκειται, για μια άποψη επικίνδυνα παραπλανητική, που καταδικάζεται από την επιστήμη της δασικής οικολογίας. Η επιστήμη δεν κάνει διάκριση, αλλά ομιλεί περί δασικών οικοσυστημάτων, τα οποία έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τη ρύθμιση της οικολογικής ισορροπίας των στοιχείων του περιβάλλοντος, δηλαδή νερού, εδάφους και αέρος.
Σύσσωμοι φορείς, αυτοδιοίκηση και κόμματα της αντιπολίτευση αρνούνται επαναπροσδιορισμό των όρων «δάσος» και «δασική έκταση», οπότε η κυβερνητική πρόταση δεν θα λάβει τον απαιτούμενο αριθμό των 180 ψήφων στην επόμενη αναθεωρητική Βουλή. Δύο είναι τα σημεία-κλειδιά της κυβερνητικής πρότασης, που αλλάζουν τον δασικό χάρτη της χώρας και οδηγούν στο «τσιμέντο»:
• Προτείνεται ως ημερομηνία-κλειδί για τον ορισμό του «δάσους» η 11η Ιουνίου 1975, όταν δηλαδή τέθηκε σε ισχύ το ισχύον Σύνταγμα. Με βάση αυτό το χρονικό ορόσημο, δεν μπορούν να λαμβάνονται υπόψη αεροφωτογραφίες προηγούμενων χρόνων για την πιστοποίηση μιας έκτασης ως δασικής.
• Στους λόγους δημοσίου συμφέροντος που επιτρέπουν και στο ισχύον Σύνταγμα τη χρήση δασικών εκτάσεων (για παράδειγμα, κατασκευή ενός μεγάλου δημόσιου έργου ή αγροτική εκμετάλλευση) ζητείται να συμπεριληφθεί «ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός», γεγονός που ανοίγει τους ασκούς της ανοικοδόμησης παντού…
