Η ανακοίνωση στο site του Δήμου Νέας Πεντέλης ότι άρχισε στις 4 Οκτωβρίου το βιωματικό σεμινάριο για την πρόληψη της βίας και την προστασία των μικρών παιδιών που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, ήταν η αφορμή για να φτάσουμε μέχρι το γραφείο της υπεύθυνης Προγράμματος Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης του σχολικού πληθυσμού της Νέας Πεντέλης, της κλινικής ψυχολόγου Ντίνας Τζιμογιάννη, για να δούμε τι σημαίνει και πως εφαρμόζεται στην πράξη η ψυχοκοινωνική υποστήριξη του σχολικού πληθυσμού.
Ήταν ευχάριστη έκπληξη να διαπιστώσουμε ότι η μικρή καθυστέρηση στο ραντεβού μας οφειλόταν στο γεγονός ότι μια μητέρα είχε προσέλθει να ζητήσει τη συμβουλή της ειδικού, για κάποια θέματα που την απασχολούσαν σε σχέση με τα παιδιά της.
Η κ. Τζιμογιάννη βέβαια δεν συμμερίζεται καθόλου την έκπληξή μας, σημειώνοντας ότι αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος της, η ψυχοεκπαίδευση δηλαδή των γονιών. Είναι λοιπόν για την ίδια πολύ φυσιολογικό ότι μητέρες που δεν την έχουν συναντήσει ποτέ προηγουμένως χτυπούν την πόρτα του γραφείου της για να ζητήσουν τη συμβουλή της.
Με φανερή ικανοποίηση μας περιγράφει ότι τη χρονιά που πέρασε συνεργάστηκε με 45 γονείς, για διάφορα περιστατικά, σε 60 ατομικές συνεδρίες και φέτος, μέχρι σήμερα, έχει δεχτεί στο γραφείο της 20 γονείς σε 45 συνεδρίες.
Το ερώτημα προκύπτει αυτόματα; Τι περιστατικά είναι αυτά που διαχειρίζεται για ποιους λόγους φτάνουν συνήθως οι γονείς στο γραφείο της;
Καταρχήν μας αναφέρει ότι δεν προσέρχονται διστακτικά ή καχύποπτα, όπως θα φανταζόμασταν, και ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άτομα που γενικά «ψάχνονται».
Το υπόλοιπο ποσοστό, όπως λέει, ανήκει στην κατηγορία των γονιών που απλώς διαβλέπουν ένα πρόβλημα στη συμπεριφορά των παιδιών τους, ότι κάτι δεν πάει καλά, και έρχονται να αναζητήσουν λύση.
Από την εμπειρία της στην ψυχοκοινωνική υποστήριξη του σχολικού πληθυσμού της Νέας Πεντέλης, προκύπτει ότι οι μαθητές βιώνουν μοναξιά και συναισθηματική εγκατάλειψη, συνήθως, και συχνά εμφανίζουν κρίσεις άγχους και πρόβλημα στην επικοινωνία.
Σε πολύ λίγες περιπτώσεις, όπως μας εξηγεί η κ. Τζιμογιάννη, ανέκυψε κάποιο σοβαρό περιστατικό που έχρηζε παραπομπής.
Διακίνηση συναισθήματος
Στο ερώτημά μας πώς έχει βιώσει η ίδια τη συγκεκριμένη εμπειρία, μας εξομολογείται ότι σίγουρα έχει νιώσει χρήσιμη.
Αισθάνθηκε ως «διακινητής συναισθήματος» και είναι πολύ σημαντικό, όπως λέει, να διακινείται το συναίσθημα: «Να χαλαρώνουμε, να ζούμε την καθημερινότητά μας». Νιώθει παράλληλα ιδιαίτερα ικανοποιημένη που αυτό το μήνυμα πέρασε στους γονείς που την εμπιστεύτηκαν και χτύπησαν την πόρτα της.
Τι συμβουλεύει συνήθως τους γονείς; Δύο πολύ βασικά πράγματα: Να ενισχύουν την αυτοεκτίμηση των παιδιών τους και να φροντίζουν να θέτουν όρια, χωρίς ωστόσο να συγχέουν τα όρια με τον αυταρχισμό.
Να αναβαθμιστεί ο θεσμός
Συνολικά, κρίνει ότι τα αποτελέσματα που έχουν καταγραφεί από την εφαρμογή της ψυχοκοινωνικής υποστήριξης στην πράξη είναι ενθαρρυντικά. Υπογραμμίζει ωστόσο ότι ο θεσμός πρέπει να διατηρηθεί και να τονωθεί.
Βασική παράμετρος στήριξης του θεσμού, όπως η ίδια τον αντιλαμβάνεται, είναι ο εκάστοτε υπεύθυνος ψυχοκοινωνικής υποστήριξης του σχολικού πληθυσμού να βρίσκεται μέσα στο σχολεία.
