«Εδώ και χρόνια είχα στο μυαλό μου τη συμμετοχή στο ετήσιο αντάμωμα των λατόμων της Πεντέλης στο ξωκλήσι του Άι-Γιάννη.
Ήταν από τις λίγες τοπικές εκδηλώσεις που δεν είχα δει. Φέτος τα κατάφερα, πήγαμε οικογενειακά και ένεκα και προεκλογικής περιόδου ήταν σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι δήμαρχοι εκεί (σεμνά και ταπεινά, οφείλω να ομολογήσω): Στεργίου, Παπακωνσταντίνου, ο δικός μας ο Αντώνης Φειδοπιάστης και φυσικά ο κ. Νίκος Ασπρούλης, πρόεδρος του «Συλλόγου Κυκλαδιτών και φίλων Νέας Πεντέλης» που οργάνωσε την ετήσια εκδήλωση.
Ο κ. Ασπρούλης μετά το τρισάγιο μας μίλησε λίγο και κατόπιν έδωσε το λόγο στην παριανή συγγραφέα Κυριακή Ραγκούση – Κοντογεώργου. Η συγγραφέας μας παρουσίασε τις εντυπώσεις της από την περιπέτεια συγγραφής και έκδοσης του βιβλίου της (έρευνα – χρονογράφημα): «Παριανοί Λατόμοι: Από την Πάρο στη Πεντέλη». Έτσι έμαθα και για την ύπαρξη του βιβλίου αυτού, που αγνοούσα μέχρι χθες.
Είδα πολύ γνωστό κόσμο, φάγαμε και εξαιρετική φασολάδα, ελιές θρούμπες και σαρδέλα, ήπιαμε και λίγο κρασί και ρακί. Το τοπίο της Αθήνας και της Αττικής από την Πεντέλη μου προκαλεί πάντα ανάμικτα συναισθήματα: Το βουνό ξεχαρβαλωμένο στη κυριολεξία για να φτιαχτεί μια ασύμμετρη μεγαλούπολη, έξω από κάθε μέτρο και αρμονία με το τοπίο, το χώρο, και τους ανθρώπους της χώρας μας.
Επιπλέον, βλέπεις μια ασύλληπτη δυσαρμονία κατανομής προσοχής και ενδιαφέροντος. Ασύλληπτα ποσά ξοδεύονται για την «ανάδειξη», συντήρηση, προβολή της glamourias του νέου μουσείου και του μνημείου της Ακρόπολης και τίποτα απολύτως για τη διατήρηση έστω του τόπου που ήταν η πηγή της πρώτης ύλης για την κατασκευή τους.
Από την άλλη πάντα η θέα από ψηλά, τα πεύκα και η φτωχή φύση που ξαναγεννιέται μόνη της σε πείσμα των τεχνητών σωτήρων της δίνει ελπίδα. Και του χρόνου…»
Αλέξανδρος Αργυρόπουλος, Νεοπεντελιώτης και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το συνδυασμό ΠΕΝΤΕΛΗ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ.
