Γράφει η Παρασκευή Ευσταθίου: Χημικός Μηχανικός PhD, Εκπαιδεύτρια σκύλων
Πολλά είναι πλέον τα σπιτικά που αποφασίζουν να υιοθετήσουν και από τα δύο είδη των καλύτερων φίλων του ανθρώπου. Μια γατούλα και ένα σκυλάκι. Όσο και αν η ιδέα της συνύπαρξης αυτής μας προκαλεί έναν πανικό, η ιστορία έχει δείξει ότι είναι απόλυτα πραγματοποιήσιμη και συνήθως επιφέρει «happy ending»! Είτε ο σκύλος προϋπήρχε της γάτας στο σπίτι, είτε η γάτα του σκύλου, η εισαγωγή θα πρέπει να γίνεται πάντα με σεβασμό και προσοχή ως προς τον προσωπικό χώρο του κάθε ζώου και με κάθε ασφάλεια όσον αφορά τη σωματική τους ακεραιότητα. Η ιδανική περίπτωση είναι μάλλον τα ζώα να συναντηθούν ταυτόχρονα σε νέο χώρο, αλλά αυτή η κατάσταση αποτελεί τη μειονότητα των περιπτώσεων. Αυτό που ισχύει συνήθως είναι ότι έχουμε ήδη υιοθετήσει κάποιο από τα δύο ζωάκια και σε μετέπειτα χρόνο, έρχεται στα χέρια μας και το δεύτερο.
Πώς κάνουμε την εισαγωγή λοιπόν; Η εισαγωγή γίνεται με ασφάλεια, έχοντας το ένα από τα δύο ζώα τοποθετημένο σε crate. Εάν το ζώο που προϋπήρχε στο σπίτι είναι εξοικειωμένο με κάποιο crate ή κλουβάκι (εάν είναι γάτα) το τοποθετούμε εκεί και ελεγχόμενα φέρνουμε στο οπτικό πεδίο του το άλλο ζώο. Έτσι, παρέχουμε και στα δύο τη δυνατότητα να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους, εάν το θέαμα τα στρεσάρει πολύ· σε τέτοια περίπτωση μεγαλώνουμε την απόσταση, τόσο, ώστε να αισθάνονται και τα δύο άνετα. Μειώνουμε το στρες από τη θέα του άλλου ζώου, παρέχοντας φαγητό ή λιχουδιές και δημιουργώντας μια χαλαρή ατμόσφαιρα.
Δείτε: Κουταβίσιο δάγκωμα
Το υπόλοιπο διάστημα κρατάμε τα ζωάκια σε ξεχωριστούς χώρους. Όταν εξοικειωθεί και το δεύτερο ζωάκι με το δικό του crate ή κλουβί μέσα στο σπίτι, μπορούμε να κρατήσουμε εκείνο κλεισμένο και να αφήσουμε το άλλο ζωάκι να κινείται ελεγχόμενα στον χώρο. Εάν κάποιο από τα δύο ζώα δείχνει να κοιτάει έντονα το άλλο, με αρνητικές διαθέσεις, διορθώνουμε ήπια λεκτικά και ανακατευθύνουμε την προσοχή του σε κάτι θετικό.
Εναλλάσσουμε έτσι τα δύο ζώα μέσα στο crate και τους δίνουμε τη δυνατότητα να πλησιάσουν και να «εξερευνήσουν» το ένα το άλλο, σε ένα περιβάλλον ασφάλειας. Καλλιεργούμε την επαφή αυτή, παρέχοντάς τους όμορφα πράγματα να κάνουν το ένα κοντά στο άλλο, όπως φαγητό και παιχνίδι. Τα ζώα πλησιάζουν το ένα το άλλο σε βάθος χρόνου, κατόπιν δικής τους απόφασης και αφού χρησιμοποιούμε φαγητό ως αντιστρες. Σταδιακά, καθόμαστε ανάμεσα στο κλεισμένο και στο ελεύθερο ζώο και κάνουμε όλοι μαζί παρέα, χαϊδεύοντας ταυτόχρονα και τα δύο. Τους μαθαίνουμε έτσι να αποδέχονται το ένα την παρουσία του άλλου.
Επισημαίνεται και πάλι ότι πρέπει να προσέχουμε τις αντιδράσεις τους, ώστε να μη νιώσει κανένα από τα δύο ζώα πιεσμένο και φυλακισμένο. Στο κάθε δείγμα δυσφορίας, κινούμαστε μερικά βήματα πίσω και προσπαθούμε ξανά. Η επαφή αυτή απαιτεί πολλή υπομονή και χρόνο, ενώ σχεδόν ποτέ δεν αφήνουμε τα ζώα μόνα τους, ακόμα και όταν έχει περάσει η περίοδος γνωριμίας τους. Η σωστή και υπεύθυνη προετοιμασία τους, δεν εξασφαλίζει μόνο δύο σωματικά ακέραια και ασφαλή ζώα, αλλά δύο μελλοντικούς καλούς φίλους.
Διαβάστε: Πριν έρθει ο σκύλος στο σπίτι…
