Ελένη Τσαλιγοπούλου: «Μια ζωή κοιμάμαι με τα τραγούδια αγκαλιά»

Ένα πρόγραμμα σαν «Άλμπουμ» – φωτογραφικό αλλά και μουσικό. Που “φυλακίζει” μέσα του στιγμιότυπα καλής ζωής: Γλέντια , γιορτές, Κυριακές της οικογένειας, ταξίδια, χαρές»… Κάπως έτσι η Ελένη Τσαλιγοπούλου συστήνει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ τον κύκλο των νέων της εμφανίσεων που ξεκινούν το Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2020, στον υπέροχο χώρο «Πειραιώς 131».

Ένα πρόγραμμα που διατρέχει όλη την πλούσια δισκογραφία της από το ξεκίνημά της μέχρι σήμερα. Φτιαγμένο από τα τραγούδια που έχουν υπεραγαπηθεί από το προσωπικό της ρεπερτόριο, με τους σπουδαίους συνθέτες με τους οποίους έχει συνεργαστεί και τα μέλη των Bogaz Musique, που αποτελούν τους σταθερούς συνεργάτες της τα τελευταία χρόνια.

Παράδοση, λαϊκό τραγούδι, Ανατολή, Δύση, χαρά, γλέντι, συγκίνηση… Μερικές από τις λέξεις – συναισθήματα που θα κυριαρχήσουν στις παραστάσεις της Ελένης Τσαλιγοπούλου τον φετινό Ιανουάριο.

Συνέντευξη: Τάσος Μεργιάννης

Τι σημειολογία κρύβει ο τίτλος «Άλμπουμ»;

Στην παράσταση θα ακούσετε τραγούδια που ουσιαστικά μας θυμίζουν τη ζωή μας. Τραγούδια, δηλαδή, που κάνουν την ίδια δουλειά με τα φωτογραφικά άλμπουμ. Όταν βλέπεις μια φωτογραφία σε άλμπουμ και μόνο από το χρώμα της καταλαβαίνεις περίπου σε ποια περίοδο τραβήχτηκε. Μια φωτογραφία μπορεί να σου θυμίζει τα 70’s, τα 80’s, τα 90’s, τις παρέες σου, τους φίλους σου, τους συγγενείς που έχουν φύγει… Με τον ίδιο τρόπο εμείς οι Έλληνες ακούμε μουσική. Έχουμε συνδυάσει τα τραγούδια με τους φίλους μας, τον έρωτα, τα γλέντια μας.

Τα τελευταία χρόνια κάνετε πιο λίγες και επιλεκτικές εμφανίσεις. Τι σας λέει ο κόσμος; Ζητάει να σας βλέπει περισσότερο;

Είμαι χορτάτη από την αγάπη του κόσμου. Αλλά το να «παίξω» περισσότερο δεν θα το ήθελα. Είμαι άνω των 50, τραγουδάω ήδη 30 χρόνια και όποτε εμφανίζομαι θέλω να το κάνω με χαρά και όχι με δυσκολία. Μόνο με χαρά μπορείς να εμφανίζεσαι. Μόνο.

«Των φίλων τα σπίτια» λέγεται η τελευταία δισκογραφική σας δουλειά. Είναι ρίσκο να δισκογραφείς σήμερα;

Ο δίσκος αυτός «μαγειρευόταν» από το 2012 και κυκλοφόρησε τελικά το 2018. Δεν έχει νόημα πια να δισκογραφείς τακτικά από τη στιγμή που δεν υπάρχει ουσιαστική δισκογραφία και εννοώ ότι δεν υπάρχει κόσμος που να αγοράσει ένα άλμπουμ. Διανύουμε μια εποχή που υπάρχουν πια άλλοι τρόποι για να έρθει το κοινό μας κοντά στα τραγούδια.

Εννοείτε το YouTube;

Και όχι μόνο… Μπορείς να ακούσεις το αγαπημένο σου τραγούδι μέσα από ένα live, γιατί ο καθένας μπορεί να ηχογραφήσει μέσα από μια ζωντανή παράσταση. Το τραγούδι «κινείται». Το ίδιο και ο καλός τραγουδιστής. Τα τελευταία χρόνια έχουν άνθιση τα πολύ μικρά μαγαζιά με νέους τραγουδιστές και τραγουδοποιούς που ουσιαστικά φτιάχνουν μόνοι τους τον πυρήνα τους, επειδή δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αυτό κατά τη γνώμη μου κρύβει μια υγεία.

Δεν σας λείπει η δισκογραφία με τον τρόπο που εμείς οι παλιότεροι τη γνωρίσαμε;

Τραγουδάω ήδη 30 χρόνια. Έχω κάνει τους χρυσούς, τους πλατινένιους δίσκους μου, τις συνεργασίες μου… Τον τρόπο που παραγόταν μουσική στην εποχή μου τον έχω βιώσει. Σήμερα δεν υπάρχουν καν στερεοφωνικά για να ακουστούν με σωστό ήχο τα τραγούδια. Η δημιουργία μιας δισκογραφικής δουλειάς απαιτεί ένταση, πάθος και πολύ χρόνο. Όλα αυτά για να ακούσεις τα τραγούδια με ένα MP3 από ένα τηλέφωνο ή από ένα κακό ηχείο;

Θα πρέπει να βρούμε, λοιπόν, κι εμείς οι καλλιτέχνες τον τρόπο να μην σταματήσει το τραγούδι κατά τη μεταβατική αυτή περίοδο που διανύουμε. Είναι πολύ σημαντικό να συνεχίσουν να βγαίνουν νέοι καλλιτέχνες, με όποιον τρόπο υπάρχει αυτή τη στιγμή. Και αυτή τη στιγμή, αυτός ο τρόπος υπάρχει και δεν μπορούμε ούτε να κλαιγόμαστε, ούτε να μιζεριάζουμε.

Υπάρχουν θετικά σ’ αυτή τη νέα – μεταβατική όπως τη χαρακτηρίσατε – εποχή για τους καλλιτέχνες;

Η κρίση έκανε και μια διορθωτική κίνηση. Δεν χρειάζεται πλέον ο τραγουδιστής να αναλώνεται στα μαγαζιά 4 – 5 φορές την εβδομάδα, όπως συνέβαινε επί χρόνια. Θυμάμαι ότι στο «Χάραμα» με τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη εμφανιζόμασταν από Τετάρτη έως και Κυριακή. Τότε, όμως, ήμασταν νέοι και αντέχαμε. Δεν χρειάζεται τέτοια ανάλωση. Δεν μας κάνει πάντα καλό η λογική «να βγούμε έξω να γλεντήσουμε».

Δεν είμαστε μίζεροι, όμως θεωρώ ότι έχουμε και κάτι άλλο να πούμε. Είμαστε ένας «βαθύς» λαός. Μας ενδιαφέρει και να συγκινηθούμε και να ακούσουμε τραγούδια με ωραία λόγια ή ξεχωριστή ερμηνεία. Αυτή η δεκαετία μάς το προσφέρει αυτό.

Είστε λάτρης της μουσικής παράδοσης. Πώς ξεκίνησε η αγάπη αυτή;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νάουσα. Αυτή η πόλη έχει ισχυρή μουσική παράδοση. Είχα το ταλέντο και μια πολύ καλή φωνή. Είχα όμως και τα απαραίτητα ερεθίσματα. Θεωρώ σημαντικό να μπορεί ένας τραγουδιστής να ερμηνεύει τραγούδια παραδοσιακά. Πλέον μπορούμε να ακούσουμε τα πάντα. Καλές μουσικές από όλο τον κόσμο. Μπορούμε να φιλτράρουμε αυτά που ακούμε και να δημιουργήσουμε έναν νέο τρόπο έκφρασης.

Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεστε σε σταθερή βάση με τους Bogaz Musique. Τι σας προσφέρει αυτή η συνεργασία;

Από την εποχή του «Τα-ρι-ρα» (2011) μέχρι και σήμερα, από τότε δηλαδή που ξεκίνησα να γράφω κι εγώ μουσική, οι Bogaz Musique αποτελούν μια σταθερή ομάδα, τα μέλη της οποίας μπορεί να αλλάζουν κατά καιρούς. Τα τραγούδια που επιλέγω έχουν πια το δικό τους, προσωπικό χρώμα. Είναι σημαντικό με μια ορχήστρα να μπορείς να τραγουδήσεις όλο αυτό το τεράστιο φάσμα που αποτελεί το ελληνικό τραγούδι.

Πώς θα περιγράφατε το ηχόχρωμα που απορρέει από τη συνεργασία σας με τους Bogaz Musique;

Το Μπογκάζ είναι ο άνεμος που μεταφέρεται από τον Βόσπορο προς τη Δύση. Αυτό ακριβώς επεξηγεί και με μουσικούς όρους το τι είναι οι Bogaz Musique. Νομίζω ότι ο όρος που έχει εφεύρει ο ηχολήπτης μας, ο Σπύρος το περιγράφει τέλεια: «Ανατολίτικο – Μεσογειακό post».

«Τα τραγούδια τα πήρα αγκαλιά σαν μωρά που παλεύουν να ζήσουν και τα λόγια τους μοιάζαν σπαθιά τα μυστήρια του κόσμου να λύσουν» λέει ένα τραγούδι σας. Νιώθετε έτσι;

Ακριβώς έτσι. Μια ζωή κοιμάμαι με τα τραγούδια αγκαλιά! Είμαι ερωτευμένη με την έννοια του τραγουδιού. Έχουν τεράστια δύναμη τα τραγούδια. Προκαλούν τα πιο δυνατά συναισθήματα. Όταν είστε πάνω στη σκηνή αισθάνεστε ότι τραγουδάτε μόνο για έναν ή για όλους; Ούτε για έναν, ούτε για 1.000. Είναι κάτι άυλο. Τραγουδάω για το αίσθημα, μου αρέσει ο τρόπος που μεταφέρεται η ενέργεια σε όλο τον κόσμο.

Ποια είναι η μεγαλύτερη παθογένεια του ελληνικού τραγουδιού σήμερα;

Το μεγαλύτερο «κρίμα» είναι το μπέρδεμα που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια με τα πνευματικά δικαιώματα. Το καλό τραγούδι πρέπει να πληρώνεται. Ας βρεθεί ο τρόπος.

Στην αντιμετώπιση του ζητήματος η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρξε αρραγές μέτωπο μεταξύ των καλλιτεχνών. Είναι κάτι που σας ενόχλησε;

Το γεγονός αυτό αποδεικνύει το μεταβατικό στάδιο στο οποίο βρισκόμαστε. Το θεωρώ απαράδεκτο. Κάποιοι άνθρωποι όπως οι στιχουργοί και οι συνθέτες, που δεν έχουν τη δυνατότητα να βγουν στη σκηνή για να τραγουδήσουν, δεν μπορούν να επιβιώσουν. Ακόμα και οι ίδιοι οι τραγουδιστές δεν μπορούν να επιβιώσουν κάνοντας μια εμφάνιση την εβδομάδα. Δυστυχώς, το τραγούδι πια δεν είναι βιώσιμο. Φυσικά, πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις.

Επιμένετε να κάνετε λόγο για ένα «μεταβατικό στάδιο» που διανύει το τραγούδι σήμερα. Τι φέρνει αυτή η μετάβαση;

Πάντα υπήρχε αυτό το στάδιο της μετάβασης που φέρνει η εξέλιξη. Όλοι περιμένουμε να δούμε που θα… κάτσει η μπίλια. Πρέπει να βρούμε τον τρόπο να περάσουμε από το παλιό στο νέο, γιατί το στάδιο της μετάβασης φέρνει λάθη. Υπάρχουν νέοι καλλιτέχνες που εκτιμάτε; Πολλοί. Δεν θέλω να πω τα γνωστά ονόματα καλλιτεχνών που τραγουδάνε πια μια δεκαετία.

Θα μιλήσω για νέα παιδιά, όπως τον Γιάννη Παπαγεωργίου. Ένας καταπληκτικός τραγουδοποιός από τη Βόρεια Ελλάδα και μαθητής του Δημήτρη Μυστακίδη, με τον οποίο εμφανιζόμαστε στην «Πειραιώς 131». Ή τη Σεμέλη Παπαβασιλείου, που έχει δισκογραφήσει ένα τραγούδι του σπουδαίου συνθέτη Αντώνη Απέργη. Βάλτε να ακούσετε τον Γιάννη Διονυσίου, τον Φώτη Σιώτα ή την Ιουλία Καραπατάκη, που τραγουδάει τα τελευταία χρόνια με τον Σωκράτη Μάλαμα. Αυτά τα νέα παιδιά δίνουν ελπίδα ότι μπορεί να ξαναγραφτεί σήμερα το καλό λαϊκό τραγούδι.

Τι θέλετε να σας φέρει ο νέος χρόνος;

Υγεία και αγάπη χωρίς να ζητάμε τίποτα. Μόνο να δίνουμε και να παίρνουμε αγάπη. Και εάν γίνεται να εκπληρωθεί το μεγάλο μου όνειρο που είναι να κάνω ένα αφιέρωμα προς τιμήν, του Απόστολου Καλδάρα. Είναι ένας συνθέτης τον οποίο λατρεύω και θεωρώ ένα από τους σημαντικότερους που πέρασαν από την Ελλάδα.

Η εμπειρία του θεάτρου

Πέρυσι σας είδαμε και στο θέατρο καθώς πρωταγωνιστούσατε στη «Λωξάνδρα». Είναι κάτι που θα επιχειρούσατε ξανά;

Αισθάνομαι τραγουδίστρια και όχι ηθοποιός. Εάν βρεθεί μια πρόταση που με ενδιαφέρει πολύ, δεν θα έλεγα όχι. Αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως, όμως, είναι να ονειρεύομαι με βάση τη μουσική. Το θέατρο , βέβαια, παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Είναι μια Τέχνη πολύ υψηλή, που κρύβει πίσω της μεγάλη ταπεινότητα. Ήταν κάτι που διαπίστωσα από κοντά και το βρήκα συγκλονιστικό.

Τι εννοείτε;

Οι ηθοποιοί δουλεύουν επί μήνες κάνοντας πρόβες ώρες ατελείωτες και χειροκροτούνται μόνο μια φορά, στο τέλος κάθε παράστασης. Αντίθετα, οι τραγουδιστές χειροκροτούνται κάθε τρία λεπτά στο τέλος κάθε τραγουδιού.

INFO:

Η Ελένη Τσαλιγοπούλου επιστρέφει στη σκηνή του «Πειραιώς 131»

«Άλμπουμ» με την Ελένη Τσαλιγοπούλου

Πειραιώς 131: Πειραιώς 131 – Αθήνα

Tηλ: 2103450922

Έναρξη: Σάββατο 11/1/20, για όλα τα Σάββατα του Ιανουαρίου.

Ώρα έναρξης: 22:00 – Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων:

Ορθίων: 15€

Καθήμενων :

A’ Ζώνη : 25€

B’ Ζώνη : 20€