Κλαις, γελάς εύκολα; Με τι;
«Μόνο το αίσθημα της αδικίας μού προκαλεί δάκρυα».
Το πιο ακραίο πράγμα που έχεις κάνει στη ζωή σου;
«Να μη βγω ποτέ στην υπόκλιση της παράστασης γιατί έπρεπε να προλάβω το τελευταίο λεωφορείο να διανύσω τη μισή Ελλάδα για να καταφέρω ένα ραντεβού έκπληξη».
Για τι έχεις μετανιώσει περισσότερο στη ζωή σου;
«Έχω μετανιώσει που δεν έμαθα δέκα γλώσσες και δέκα όργανα σε μικρότερη ηλικία».
Πώς «ξεδίνεις»;
«Δεν ξεδίνω, μαζεύω ενέργεια, και την απελευθερώνω την σωστή στιγμή. Όταν το επάγγελμά σου είναι να ‘‘δίνεις’’, το να ‘‘ξεδίνεις’’ θεωρείται σπατάλη».
Το μότο της ζωής σου;
«Μέσα στο παράλογο του κόσμου αξίζει να χαμογελάς με σοβαρότητα».
Εκτός από την υποκριτική με ποιον άλλον τρόπο εκφράζεις τα συναισθήματά σου;
«Με την υποκριτική δεν εκφράζω τα συναισθήματά μου, δημιουργώ συναισθήματα για τους άλλους. Τα συναισθήματά μου τα εκφράζω στους ανθρώπους εκτός σκηνής».
Μια συμβουλή που σου έδωσαν και τη θυμάσαι;
«Με το χαμόγελο έρχεται η ελευθερία».
Πιστεύεις στην άλλη ζωή;
«Δε με απασχολεί η ‘‘άλλη ζωή’’. Πιστεύω στη ζωή, πιστεύω στο άλλο, αλλά μ’ αρέσει να επικεντρώνομαι σε αυτή τη ζωή».
Το μεγάλο σου απωθημένο;
«Να παίξω εκκλησιαστικό όργανο».
Ποια είναι τα όνειρά σου;
«Όνειρο μου είναι να έχω ένα μικρό καράβι και με πλήρωμα φίλους και οικογένεια, να ταξιδεύουμε στην θάλασσα».
Έχουν χάσει οι γυναίκες (και οι άντρες) τον ρόλο τους; Είναι δύσκολες οι σχέσεις;
«Δεν γνωρίζω πώς ήταν οι ρόλοι κάποτε για να τους συγκρίνω τώρα. Οι άντρες πάντα θα ασχολούνται με το πώς θα αποκτήσουν δύναμη και οι γυναίκες πάντα με το πως θα διατηρήσουν τη δύναμη που έχουν ήδη. Νομίζω σήμερα οι σχέσεις είναι καλύτερες από ποτέ. Κάνεις σχέση επειδή το θέλεις, με όποιον θέλεις και την χαλάς όποτε θέλεις. Παντρεύεσαι επειδή θέλεις, χωρίζεις επειδή θέλεις. Αυτά πριν λίγο καιρό είχαν άλλη χροιά στην κοινωνία μας».
«Καταγγέλλω, αυτούς που ορθώνουν σύνορα στα ανθρώπινα δικαιώματα…»
Ο Αργύρης Πανταζάρας αναφερόμενος στο χρηματικό έπαθλο αξίας 3.000 ευρώ που συνοδεύει το βραβείο, είπε: «Μακάρι με αυτά τα χρήματα να ξαναέφτιαχνα μια πατρίδα για τους ανθρώπους που βρίσκονται στους δρόμους της χώρας μας. Μακάρι με αυτά τα χρήματα να ξαναέφτιαχνα και τη δική μας χώρα. Γι’ αυτό θ’ αρχίσω έτσι: Ένα μέρος του ποσού θα δοθεί σε προμήθειες για τροφή και περίθαλψη των προσφύγων, που η μόνη πατρίδα τους αυτή τη στιγμή είναι η ίδια τους η ζωή. Το υπόλοιπο ποσό θα δοθεί για την ενίσχυση και τη σίτιση στα σχολεία μας, γιατί υπάρχουν παιδιά που μετά το τελευταίο κουδούνι δεν τους περιμένει ένα πιάτο φαΐ στο σπίτι. Αλληλεγγύη, είναι η ευγνωμοσύνη για την ίδια τη ζωή. Θέλω έτσι να καταγγείλω την ανισότητα, την αδικία και τον πόλεμο σε κάθε μέρος του κόσμου, σε οποιαδήποτε μορφή, κάθε ‘‘σκέψη’’ που τον δημιουργεί, τον νομιμοποιεί και δεν τον εξαλείφει. Καταγγέλλω, αυτούς που ορθώνουν σύνορα στα ανθρώπινα δικαιώματα στη ζωή. Εάν ο πολιτισμός δεν μπορεί να φέρει την ειρήνη στον κόσμο, τότε βαδίζουμε στο τέλος του πολιτισμού. Και επειδή το να αλλάξει ο κόσμος είναι προσωπική υπόθεση, σας εύχομαι να το πάρετε προσωπικά».
Η παιδική ηλικία
«Μικρός με τα αδέρφια μου, ζωγραφίζαμε μαζί, με τις ώρες. Κάναμε πολλά πράγματα με τα χέρια και τη φαντασία μας. Μας άρεσε να κατασκευάζουμε τα δικά μας παιχνίδια και δημιουργούσαμε τους δικούς μας κόσμους. Όλο το δέντρο της οικογένειας ασχολείται με την τέχνη είτε ερασιτεχνικά είτε επαγγελματικά. Παντού βλέπαμε ζωγραφικούς πίνακες και έργα τέχνης από τη μητέρα μου, τους θείους και τις θείες μου, ακούγαμε μουσική από τον πατέρα μου και όλοι μαζί παίζαμε μουσικά όργανα. Ζούσαμε με παρονομαστή τη δημιουργία. Αυτά τα ερεθίσματα είναι που μας κάνανε να αγαπήσουμε όλες τις μορφές τέχνης και να θέλουμε ίσως μ’ αυτόν τον τρόπο να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο».
Η «ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ» στο μικρό Θέατρο της Επιδαύρου
Στις 22 και 23 Ιουλίου ο Αργύρης Πανταζάρας θα είναι με την παράσταση “ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ” στο μικρό Θέατρο της Επιδαύρου, μια συμπαραγωγή Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου με το Εθνικό Θέατρο.
«Η παράσταση είναι μια σύλληψη που δουλεύω πολλά χρόνια, ήρθε από τη σκέψη της συνεχόμενης κορύφωσης επί σκηνής. Θέλω να τολμήσω να φέρω σε ένα κοινό χώρο τις τραγωδίες και να δημιουργήσουν ένα καινούργιο συμβάν. Αυτοί που ξέρουν καλά τις τραγωδίες είναι οι άγγελοι, οι μόνοι που ξέρουν τι έγινε και πώς έγινε. Οι άγγελοι είναι οντότητες εγκλωβισμένες μεταξύ μύθου και πραγματικότητας. Είναι υπάρξεις που δεν επέλεξαν τον «ρόλο» τους. Ο λόγος τους και η ύπαρξή τους είναι η ‘‘μοίρα των ηρώων’’, η μοίρα του ‘‘άλλου’’. Βρέθηκαν ως θεατές σε ακραία γεγονότα. Τώρα αυτοί οι ‘‘θεατές’’ καλούνται να πάρουν θέση στα γεγονότα και να δημιουργήσουν το δικό τους συμβάν. Αυτό το εγχείρημα είναι αποτέλεσμα σοβαρής προσήλωσης και τρόπου ζωής. Αυτό θα φέρουμε και επί σκηνής.
Έχω την τύχη να συνεργάζομαι με ανθρώπους που έχουν υψηλή αντίληψη για το θέατρο αλλά και για την τέχνη στο σύνολό της. Ο θίασος και οι συντελεστές ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει έρευνα, επικοινωνία και ακρίβεια. Ταυτόχρονα είμαστε σε ανοιχτό διάλογο με ανθρώπους που γνωρίζουν το θέατρο, το λόγο και την ιστορία, όπως σκηνοθέτες, ηθοποιούς, μεταφραστές, ποιητές και διαμορφώνουμε μαζί το ύφος και το ήθος της παράστασής μας. Πώς θα μπορούσε αλλιώς να δομηθεί μια «ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ»;
