Τον Αργύρη Πανταζάρα τον γνωρίσαμε ως μέρος του φοβερού δίδυμου της διαφημιστικής καμπάνιας της Amstel. Είναι όμως και κάτοχος του «Βραβείου Χορν» και έχει να μας πει πολλά…
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Μαρία Πανάγου
Είναι ο ηθοποιός που «παίζει» πολύ τον τελευταίο καιρό. Τα σλόγκαν της διαφήμισης της μπύρας Amstel, στην οποία πρωταγωνιστεί μαζί με τον Γιάννη Παπανικολάου – Γκιωνάκη, «έγραψαν», εντυπώθηκαν στη συλλογική μνήμη και κατάφεραν να γίνουν viral. Κι αν τον Αργύρη τον σταματούν στον δρόμο για να τον ρωτήσουν «Ποιααα Στικούδη;» ή «Ποιααα Amstel;» και να του κλείσουν το μάτι, εκείνος ξέρει ότι οι πραγματικές του επιτυχίες έχουν γραφτεί στο σανίδι του θεάτρου και δίπλα σε καλλιτεχνικά «μεγαθήρια», με σκηνοθέτες όπως τον Γιάννη Χουβαρδά, τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, τον Μιχάλη Μαρμαρινό, τον Bob Wilson, τον Λευτέρη Βογιατζή, τον Νίκο Καραθάνο, τη Ρούλα Πατεράκη, τη Λυδία Κονιόρδου, τον Δημήτρη Καρατζά.
Φέτος, τον απολαύσαμε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά στον «Φάουστ» του Γκαίτε, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου, στον ρόλο του Μεφιστοφελή, δημιουργώντας ένα τρομερό δίδυμο με τον Νίκο Κουρή. Τον είδαμε επίσης, να κερδίζει το βραβείο «Δημήτρης Χορν» για τρεις παραγωγές, σε τρεις διαφορετικούς ρόλους: Το «ΑΩ», μονόλογο, βασισμένο στον «Ακατονόμαστο» του Samuel Beckett και σκηνοθεσία του ίδιου, για τον ρόλο του τρελού στον «Βασιλιά Ληρ», σε σκηνοθεσία του διεθνούς Tomaz Pandur και για τον ρόλο του Έκτορα στον «Ρήσο» της Κατερίνας Ευαγγελάτου. Το βραβείο το αφιέρωσε στον Λευτέρη Βογιατζή και στη κοπέλα του, Έλλη. Σε εκείνον «γιατί μέσα στα μάτια του είδα ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει», όπως έχει πει, και σε εκείνη «γιατί μέσα στα δικά της μάτια είδα ότι χωρίς την αγάπη και τον έρωτα ο κόσμος δεν μπορεί να αλλάξει». Αυτό που εντυπωσίασε όμως ήταν η απόφασή του να προσφέρει τα 3.000 ευρώ του βραβείου για την αγορά προμηθειών, για τροφή και περίθαλψη των προσφύγων καθώς και για τη σίτιση στα σχολεία.
«Τα γεγονότα σε κινητοποιούν. Βλέπεις μια κατεστραμμένη πόλη, ανθρώπους να παλεύουν για τη ζωή τους μέσα στη θάλασσα, νεκρά και υποσιτισμένα παιδιά την ώρα που εσύ τρως το φαγητό σου. Αυτό από μόνο του λειτουργεί ως ειρωνεία μέσα σου και μεγαλώνει ασυναίσθητα την απόστασή σου από την πραγματικότητα. Πρέπει να είμαστε πιο γρήγοροι από τα γεγονότα. Όχι να περιμένουμε πότε θα εισβάλουν στο σπίτι μας για να ευαισθητοποιηθούμε».
Η διαφήμιση με τη μπύρα πώς προέκυψε;
«Με πρότεινε ο Γιάννης Γιατζόγλου και με ανέλαβε ως agent. Έπειτα ακολούθησαν πολλά δοκιμαστικά και τελικά ταιριάξαμε με την καινοτομία του concept».
Πιστεύεις ότι σε βοήθησε στην αναγνωρισιμότητα;
«Σίγουρα έβαλε το χεράκι της. Πριν ήξερα ότι θα με σταματήσουν στο δρόμο για κάποια ερμηνεία στο θέατρο, να μιλήσουμε για την παράσταση, για μερικά μυστικά και ένα καλό λόγο. Τώρα δεν ξέρω τι θα μου ξημερώσει, επειδή δεν βλέπω τηλεόραση και δεν μπορώ να συνδεθώ με το γεγονός. Έχει πολλή πλάκα όμως, είναι πολύ καλοί όλοι τους. Λένε όμορφα πράγματα, ανθρώπινα».
Ηθελες πάντα να γίνεις ηθοποιός;
«Δεν ήξερα ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός, δε με ένοιαζε καθόλου ή δεν το παραδεχόμουνα. Ήμουν αρκετά ικανοποιημένος με τη μουσική, το σχέδιο και τα «ακραία σπορ». Η υποκριτική προέκυψε στην πορεία. Ήταν μια λύση να συνδυάσω ό,τι αγαπώ: τη μελέτη, το παιχνίδι, τη δημιουργία, την αμφισβήτηση, το ρίσκο, και κάθε άλλη μορφή τέχνης».
Τι άνθρωπος είσαι; Ποιος είναι ο χαρακτήρας σου;
«Η παρατήρηση είναι η διασκέδασή μου και η ζωγραφική η σκέψη μου. Όλη μου τη ζωή σχεδιάζω στο χαρτί, έχω μάθει να καρφώνω τα μάτια μου σε ότι με ελκύει, αλλά ταυτόχρονα αντιλαμβάνομαι τον κόσμο και με την περιφερειακή μου όραση και με μισόκλειστα μάτια και με κλειστά τα μάτια. Απομνημονεύω σκιές, σχήματα, συναισθήματα και όνειρα. Θεωρώ την αισθητική τρόπο ζωής, τρόπου σκέψης και φαντασίωσης».
