Η ηθοποιός άλλοτε με στυλ κωμικό και άλλοτε δραματικό μεταφέρει με την ερμηνεία της στο κοινό εικόνες της δικής μας καθημερινότητας κάνοντας μας μέρος του έργου. Κάνοντας με συγχρόνως να σκεφτώ πώς το έργο παράλληλα ασχολείται – με τρόπο έξυπνο- και με βαθιά συναισθήματα της ανθρώπινης φύσης.
Το έργο ακόμα θαρρώ πως μελετά τη διαχρονική αξία της οικογένειας. Τον δεσμό του ανδρόγυνου.Την αγάπη, τον έρωτα,το πάθος.
Στο πρόσωπο της Αντιγόνης η καθεμία από εμάς είμαι σίγουρη πώς θα βρει κομμάτια του εαυτού της.
Η κα. Βουκουβαλίδου επί σκηνής με τρόπο μοναδικό μιλάει για τη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία.«Έγινα μια από εσάς»…Για τα ταμπού.Για την πορεία που θα ακολουθήσουμε…Μια πορεία που έχουν αποφασίσει κάποιοι άλλοι για εμάς χωρίς εμάς. Για τη θέση της γυναίκας…Για τη γυναίκα που προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά μέσα σε ανδροκρατούμενες κοινωνίες.Για τη γυναίκα που ονειρεύεται πως αυτός ο κόσμος θα αλλάξει…θα. ..
Την ανάγκη του φαίνεσθαι και όχι του είναι…..Μιας κοινωνίας που σε κρίνει με βάση των υλικών αγαθών που κατέχεις και όχι του τι πραγματικά είσαι.
Η ηθοποιός δίνεται ολόκληρη στη σκηνή καταθέτοντας το ταλέντο της άνευ όρων.Ερμηνευει, χορεύει, αφήνεται στον ρόλο της.
Τα λεπτά μαζί της συναρπαστικά.
Η Κύνθια Βουκουβαλίδου μεταμορφώνεται στις γυναίκες του σήμερα, στις γυναίκες της διπλανής πόρτας, γιατί αν και μονόλογος η κα.Βουκουβαλίδου έρχεται αντιμέτωπη με πολλούς ρόλους μαζί.Το ταλέντο της συναρπάζει.Η σκηνική της παρουσία τραβάει το βλέμμα μου συνεχώς.Εντονη, χαρισματική, ταλαντούχα.
Μια παράσταση που αξίζει να δείτε καθώς υπενθυμίζει σε όλους και όλες με τρόπο έξυπνο το λόγο της ύπαρξης μας.