Από τον Άγγελο Πολύδωρο – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 03/10
Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις BELL το μυθιστόρημα του Αλέξη Μοστριού «Ικέτες». Ένα αστυνομικό θρίλερ, η υπόθεση του οποίου διαδραματίζεται στην Αττική, στις παραλίες της οποίας ανακαλύπτονται πτώματα που μοιάζουν με προσκυνητές, τοποθετημένα σε στάση προσευχής και φαίνονται να αποτελούν μέρος ενός αλλόκοτου τελετουργικού. Την υπόθεση αυτών των εγκλημάτων καλείται να λύσει ο αστυνόμος Ωρίωνας Άστρος, ένα έμπειρο μέλος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, με αγάπη στο ουίσκι, με εχθρούς εντός του Σώματος και βάρη του παρελθόντος στις πλάτες του. Επειδή τα πτώματα αυξάνονται και ο κίνδυνος πλησιάζει απειλητικά τον ίδιο και τα μέλη της ομάδας του, θα πρέπει να κινηθεί γρήγορα και να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από τα αποτρόπαια εγκλήματα.
«Είναι καιρός να μιλήσουμε για τη δημιουργία ενός ελληνικού νουάρ σκανδιναβικού τύπου;» προκάλεσα τον συγγραφέα και εκείνος συμφώνησε, με μια διαφορά όμως: ότι οι δικοί του χαρακτήρες στους «Ικέτες» διαθέτουν το θερμό ταπεραμέντο της Μεσογείου. Ίσως γι’ αυτό και το μυθιστόρημά του -που είναι και το πρώτο του- έχει ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Ο Αλέξης Μοστριός γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα. Από τότε, όπως λέει «ταξιδεύει μέσα στο κεφάλι του και σε πολλές χώρες και σε ελληνικά νησιά έξω από αυτό, προσπαθώντας να καταλάβει τον κόσμο και να γεμίσει εικόνες, την ώρα που θα έπρεπε να συγκεντρώνεται στο γράψιμο». Έχει περάσει αρκετά χρόνια στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο σπουδάζοντας και βουτώντας μέσα στα βιβλία, που ήταν πάντα η μεγάλη του αγάπη μαζί με τον αθλητισμό και τη μουσική. Ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα και να η σύντομη συνέντευξη μαζί του…
Είστε νέος συγγραφέας και ζείτε στην ηλιόλουστη τους περισσότερους μήνες του χρόνου Αθήνα. Πώς και εμπνευστήκατε ένα μυθιστόρημα με στοιχεία σκανδιναβικού νουάρ;
Οι «Ικέτες» έχουν όντως τα στοιχεία ενός νουάρ μυθιστορήματος. Η διαφορά όμως με τα αντίστοιχα σκανδιναβικά αστυνομικά, είναι ότι οι περισσότεροι χαρακτήρες έχουν το θερμό ταμπεραμέντο της Μεσογείου, σε αντίθεση με τους πιο ψυχρούς Σκανδιναβούς. Με συνάρπαζε πάντα αυτή η αντίθεση της μουντής, ψυχρής ατμόσφαιρας ενός νουάρ με εκρηκτικές προσωπικότητες και αυτό προσπαθώ να περάσω στο κείμενο. Ίσως μπορούμε πια να αρχίσουμε να μιλάμε για τη δημιουργία του ελληνικού νουάρ.
Ένα βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;
Είμαι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, που θέλει το χρόνο του για να εξωτερικεύσει τα συναισθήματά του. Παράλληλα όμως, μου αρέσει πολύ να «διαβάζω» τους ανθρώπους γύρω μου, κάτι που με βοηθάει πολύ
να προσαρμοστώ σε όλες τις καταστάσεις. Αυτό το εξέλιξα πολύ, ζώντας αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, όπου η γλώσσα του σώματος είναι πολύ πιο σημαντική από αυτά που λέει κάποιος.
Το βασικό ελάττωμά σας;
Για αυτό ίσως θα πρέπει να ρωτήσετε τις τρεις συγκατοίκους μου, στις οποίες αφιερώνω και το βιβλίο! Προσωπικά, νομίζω ότι η ευκολία με την οποία πλήττω και αναζητώ συνέχεια καινούριες εικόνες μού δημιουργεί μια αέναη ανάγκη κίνησης, που καμιά φορά κουράζει. Από την άλλη, αυτό ακριβώς με βοήθησε πολύ στη συγγραφή των «Ικετών», καθώς οι χαρακτήρες αιωρούνται συνέχεια από τη μια κατάσταση στην άλλη.
Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Μετανιώνω που, ζώντας στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, έχασα το μεγάλο πάρτι που έλαβε χώρα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’90. Αν μπορούσα να το συνδυάσω με τις εμπειρίες που αποκόμισα εκεί, θα πετύχαινα το τέλειο.
Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Συγχωρώ πάντα τα λάθη που κάνει κάποιος ο οποίος έχει δώσει όλες του τις δυνάμεις σε αυτό που επιχειρεί. Εάν όλοι μας κάναμε ό,τι μπορούσαμε, θα υπήρχαν πολύ λιγότερα προβλήματα στον κόσμο.
Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
Ως κλειστός χαρακτήρας, απεχθάνομαι την υπερέκθεση της ζωής μας στη σημερινή εποχή. Κάποια πράγματα καλό είναι να παραμένουν ένα μυστήριο, για να έχουμε πάντα κίνητρο να σκάβουμε, να ψάχνουμε και να ανακαλύπτουμε. Οι άνθρωποι που θέλουν να μας ενημερώνουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για όλα όσα κάνουν με απωθούν, και προσπαθώ να τους αποφεύγω.
Ποιο είναι το μότο σας;
Νομίζω ότι ως γυρολόγος, που του αρέσει να περιφέρεται αναζητώντας, με χαρακτηρίζει το «γηράσκω αεί διδασκόμενος». Θα καταγράψω πολύ προσεκτικά οποιαδήποτε καινούρια πληροφορία, θα ακούσω με ευλάβεια καινούριες ιδέες και θα μείνω σιωπηλός όταν δεν έχω κάτι αξιόλογο να πω.
Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Από τους παλαιότερους Έλληνες, λατρεύω τόσο τον Γιάννη Μαρή όσο και τον Πέτρο Μάρκαρη, αλλά πλέον υπάρχουν και πολλοί αξιόλογοι νέοι Έλληνες αστυνομικοί συγγραφείς. Μου αρέσει ο γρήγορος ρυθμός του Simon Kernick, οι ψυχωτικοί χαρακτήρες του Pierre Lemaitre, το ταλέντο του Jo Nesbo, η παραισθησιογόνα γραφή του Irving Welsh και φυσικά το μαγικό ταλέντο του John Le Carre. Και η λίστα μακραίνει συνεχώς.
Η αγαπημένη σας ταινία;
Αγαπημένη μου ταινία είναι το «Απέραντο Γαλάζιο». Αν και έχει γυριστεί πολλά χρόνια πριν, περιγράφει με μοναδικό τρόπο όλα όσα κάνουν αυτόν τον τόπο τόσο απρόβλεπτο, ενδιαφέροντα και άγριο. Λατρεύω
τον Jean Reno, που πρωταγωνιστεί επίσης και στην άλλη αγαπημένη μου ταινία, το «Leon».
Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Φοβάμαι τη στιγμή που θα πιστεύω ότι έχω κάτι ενδιαφέρον να μοιραστώ με άλλους, ενώ στην πραγματικότητα θα επαναλαμβάνω χιλιοειπωμένες ιδέες και απόψεις που κουράζουν. Πάντα ήμουν αυτός που έκανε αστεία στην παρέα και τροφοδοτούσε τη συζήτηση με νέα στοιχεία που είδα ή άκουσα, συνεπώς η αδυναμία μου να το κάνω αυτό στο μέλλον, με τρομάζει.
