Η γοητευτική, τριανταπεντάχρονη, αεροσυνοδός Μαργαρίτα βλέπει τη ζωή της να «εξατμίζεται» ανάμεσα στη δουλειά της, τα αεροπορικά ταξίδια και στην κενή, δίχως νόημα προσωπική ζωή της. Είναι καθηλωμένη σε μια χαμένη και μονότονη ζωή.
Το πάθος της κουτουλούσε μέσα σε μισοσκότεινα δωμάτια φτηνών ξενοδοχείων με κάποιον Κάππα, έναν τύπο μυστηριώδη, με σκοτεινό παρελθόν και η καθημερινή ζωή της έπεφτε σε μιαν ασημαντότητα με την επανάληψη των ίδιων δρομολογίων: σπίτι – αεροδρόμιο – πτήση – προορισμός – αεροδρόμιο – σπίτι.
Όλες οι διαδρομές στον ουρανό και κάτω στη γη είχαν έναν και μοναδικό σκοπό: την επιστροφή της.
Έχει χάσει τα καλύτερά της χρόνια. Είναι παγιδευμένη στα προσωπικά και ερωτικά της αδιέξοδα.
Όλη η ζωή της ήταν μοναξιά, απομόνωση, απελπισία, καβγάδες, κλάματα, εμετοί, χαστούκια, φτηνά ξενοδοχεία, ψέματα στον πατέρα για τις παρέες της, φανταστικά θεατρικά έργα…
Η μητέρα της πέθανε χωρίς να την γνωρίσει και ο πατέρας της είναι κατάκοιτος. Όταν εκείνος πεθαίνει, της αφήνει κάποια χρήματα για να αλλάξει το σπίτι που μένανε και να κάνει μια καινούργια αρχή στη ζωή της.
Για να περάσει όμως στο κατώφλι μιας νέας ζωής, θα αναζητήσει το παρόν και το μέλλον της στο παρελθόν….
Βάφει τα δωμάτια του σπιτιού, όλα άσπρα, γιατί το άσπρο συμβολίζει την καθαρότητα, το καινούργιο, τη νέα ζωή.
«….Τα σύννεφα, κάθε φορά, που κοιτάζω έξω από το φινιστρίνι του αεροπλάνου , είναι διαφορετικά.
Το ίδιο, σκέφτομαι, είναι και οι άνθρωποι. Η διαφορά είναι πως τα σύννεφα διαλύονται, σκορπίζουν με το πρώτο φύσημα του ανέμου, ενώ οι άνθρωποι ριζώνουν μέσα μας. Όταν χάνονται , σημαίνει κάτι. Αφήνουν γύρω τους κενό…».
Η Μαργαρίτα αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι αυτογνωσίας στη βόρεια Ελλάδα, για να αναστήσει τη μνήμη του πατέρα της και για να συναντήσει τον πρώην εραστή της, τον Κάππα. Θέλει να ζητήσει τη ζωή της πίσω, τα ψέματα που έλεγε για χάρη του στον πατέρα της, να κλείσει ένα λογαριασμό που θεωρεί ότι υπάρχει ακόμα ανοιχτός ανάμεσά τους.
Του ζητάει να πάνε μαζί σε κάποιο νησί. Αντί όμως να κλείσει οριστικά το κεφάλαιο του Κάππα και του θανάτου του πατέρα της , γνωρίζει την οικογένειά του και βρίσκεται όμηρος σε ένα ξενοδοχείο.
Η νέα αρχή διακόπτεται με βίαιο τρόπο. Ενώ η Μαργαρίτα του προσφέρει ένα άνοιγμα σε μια καινούργια ζωή, ο Κάππα της χαλάει πάλι όλα όσα μόλις είχε φτιάξει, όπως τα ονειρευότανε.
Της χαλάει το σπίτι, όπως της είχε χαλάσει οκτώ χρόνια την ψυχή….
Τελικά το λευκό είχε προκαλέσει τη σιωπή και τη μοναξιά που τύλιγε το σπίτι ή έτσι της φαινόταν; Το άσπρο ήταν του θανάτου ή της ευτυχίας;
Στο βιβλίο υπάρχει η αίσθηση της απώλειας και της μοναξιάς μέσα στο πλήθος, αυτή η «πυκνοκατοικημένη έρημος» των μεγαλουπόλεων, επίσης η ανημπόρια και το απύθμενο αβαθές των ερωτικών σχέσεων.
«Τα δεσμά αίματος» της Μαρίας Πάουελ είναι ένα ερωτικό θρίλερ.
Είναι ένα βιβλίο για τους δεσμούς αίματος που γίνονται αλυσίδες και συναισθηματικός εκβιασμός και ο έρωτας μια βασανιστική και ολέθρια σχέση.
Το βιβλίο «Δεσμά αίματος» έχει τιμηθεί με το Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου στα λογοτεχνικά βραβεία του περιοδικού «Διαβάζω», το 2004 και έχει μεταφραστεί με επιτυχία στη Γαλλία.
Η ομώνυμη κινηματογραφική ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου, με πρωταγωνιστές τη Μαρκέλλα Γιαννάτου, τον Γιάννη Στάνκογλου, τον Νικήτα Τσακίρογλου και τον Δημήτρη Πιατά, προβάλλεται από τις 22 Μαρτίου 2012 στον κινηματογράφο «Αθήναιον».
Η Μαρία Πάουελ γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Κινηματογράφο στο Λονδίνο. Παντρεύτηκε στην Αγγλία, όπου έζησε αρκετά χρόνια. Εργάζεται στην Αθήνα ως σκηνοθέτης και παραγωγός ταινιών.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΑΧΑΝΑΣ
