Η πάλη του Ντμίτρι Σοστακόβιτς με τη συνείδησή του διερευνάται σε μια υπέροχη μυθιστορηματική αναδιήγηση της ζωής του ρώσου συνθέτη υπό το σταλινικό καθεστώς.
«Δεν ήθελε να γίνει ήρωας δράματος. Μερικές φορές όμως, καθώς ο νους του πήγαινε από το ένα στο άλλο τις μικρές ώρες της νύχτας, σκεφτόταν: Σ’ αυτό κατέληξε λοιπόν η ιστορία; Ύστερα από όλη αυτή την πάλη, όλον αυτό τον ιδεαλισμό και τις ελπίδες, την πρόοδο, την επιστήμη, την τέχνη και τη συνείδηση, όλα αυτά κατέληξαν σε έναν άνθρωπο που στέκεται μπροστά σε έναν ανελκυστήρα έχοντας στα πόδια του ένα βαλιτσάκι με τσιγάρα, εσώρουχα και σκόνη για το καθάρισμα των δοντιών και περιμένει να έρθουν να τον πάρουν».