Σε μακροσκελή ανακοίνωση που εξέδωσε, η Λαϊκή Συσπείρωση Βριλησσίων τοποθετείται σχετικά με τους λόγους για τους οποίους καταψήφισε την εισήγηση για την υπό συγκρότηση Δημοτική Επιτροπή Ισότητας.
Αναλυτικά, η ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείρωσης Βριλησσίων αναφέρει τα εξής:
«Οι συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής Ε.Ε. – κυβερνήσεων, που υλοποιούν με τόσο ζήλο Περιφέρειες και Δήμοι, είναι ολέθριες για τα εργατικά-λαϊκά στρώματα, ιδίως τις γυναίκες. Αυτό φαίνεται ακόμα πιο ανάγλυφα σε επίπεδο Δήμων, οι οποίοι κατ’ επιταγή της Ε.Ε. υπηρετούν τους στόχους και τους σχεδιασμούς των επιχειρηματιών, αναλαμβάνοντας παράλληλα αρμοδιότητες που προηγουμένως αποτελούσαν ευθύνη του κράτους.
Τα παραδείγματα πάμπολλα. Η Τοπική διοίκηση έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανατροπή του εργάσιμου χρόνου και συνολικά των εργασιακών σχέσεων (βλ. Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης), αρχίζοντας μάλιστα από τις γυναίκες: μερική απασχόληση, ωρομίσθιες, συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Οι Δήμοι πρωτοστατούν στα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, προωθούν την Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία (Κ.ΑΛ.Ο) και τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ.), που απευθύνονται κυρίως σε γυναίκες, αποτελούν πεδίο δράσης λαμπρό για μια σειρά Μ.Κ.Ο. αλλά και για αξιοποίηση της εθελοντικής εργασίας, π.χ. στη λειτουργία δομών πρόνοιας, προσχολικής αγωγής, δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και ΑμΕΑ, φροντίδας ηλικιωμένων, Βοήθεια στο Σπίτι, σε κοινωνικά παντοπωλεία και δημοτικά ιατρεία.
Όλα τα παραπάνω – πέρα από τις προφανείς συνέπειες στα δικαιώματα των εργαζομένων και στην ποιότητα των υπηρεσιών (π.χ. υποστελέχωση και δυσλειτουργία λόγω των κενών μεταξύ των διαφόρων ολιγόμηνων συμβάσεων)- συμβάλλουν στην παραπέρα υποβάθμιση των δομών και στη σταδιακή απαλλαγή του κράτους από την ευθύνη του για παροχή-λειτουργία των αντίστοιχων υπηρεσιών. Εξίσου άσχημη είναι η κατάσταση στην προσχολική αγωγή και στα σχολεία: εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά εκτός βρεφονηπιακών σταθμών, υψηλά τροφεία, κυνήγι για ένα κουπόνι του ΕΣΠΑ, τραγικές ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό. Και επιπλέον, δυσβάσταχτη οικονομική επιβάρυνση για τους γονείς που καλούνται να καλύψουν μια σειρά ανάγκες των παιδιών για αθλητισμό, πολιτισμό και ψυχαγωγία.
Στην παραπάνω λογική η τοποθέτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης Βριλησσίων σχετικά με την αναβίωση/επανασύσταση της ‘’Δημοτικής Επιτροπής Ισότητας’’ υπαγορεύεται από τη συνολική αντίληψή μας σχετικά με την πηγή, την έννοια και τη δυνατότητα αντιμετώπισης της γυναικείας ανισοτιμίας. Μόνο και μόνον που συζητάμε για το ζήτημα της ‘’ισότητας’’, δηλαδή της τυπικής ισότητας των δύο φύλων, συσκοτίζει την ιδιαίτερη μέριμνα που πρέπει να υπάρχει από την κοινωνία απέναντι στη γυναίκα, λαμβάνοντας υπόψη της ιδιαίτερες βιολογικές της ανάγκες. Για το λόγο αυτό, στο όνομα της δήθεν ‘’ισότητας’’ έχουν διαπραχθεί τα μεγαλύτερα εγκλήματα εις βάρος των γυναικών (π.χ. εξίσωση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, προώθηση ελαστικών μορφών απασχόλησης, κατάργηση προστατευτικών μέτρων για την μητρότητα στο μέτρο που θεωρούνται κόστος για την εργοδοσία και το κράτος κ.ο.κ.).
Η ανισοτιμία των γυναικών είναι φαινόμενο σύμφυτο με το εκμεταλλευτικό σύστημα, όπου οι εργατικές, λαϊκές ανάγκες τσακίζονται στις μυλόπετρες της κερδοφορίας και του ανελέητου ανταγωνισμού των επιχειρηματικών ομίλων. Έχει συγκεκριμένες οικονομικές και κοινωνικές αιτίες και οι συνέπειες της επεκτείνονται στις εργασιακές, κοινωνικές έως τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Το ενδιαφέρον που δείχνουν ΕΕ και κυβερνήσεις δεν αφορά σε καμία περίπτωση την ‘’ισότητα’’, ούτε τα δικαιώματα των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών. Αφετηρία του είναι η προσπάθεια για αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στην παραγωγή αλλά και στην κατανάλωση, με τέτοιους όρους που να φαίνεται και να προπαγανδίζεται ότι λαμβάνεται υπόψη η ‘’διάσταση του φύλου’’, όπως λένε, αλλά ουσιαστικά ο στόχος αφορά την κερδοφορία και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.
Κύριο ζήτημα για εμάς αποτελούν τα πολλαπλά καθήκοντα που επωμίζονται οι γυναίκες στην οικογένεια (ανατροφή παιδιών, νοικοκυριό, φροντίδα ηλικιωμένων), ταυτόχρονα με την αυτονόητη ανάγκη της για συμμετοχή στην αγορά εργασίας. Η κυρίαρχη στρατηγική αναγορεύει την εξισορρόπηση της ‘’οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής’’ σε καθαρά ατομική υπόθεση, στη λογική της ‘’συμφιλίωσης’’. Το πώς θα ανταπεξέλθει δηλαδή, η γυναίκα ή το νέο ζευγάρι στις οικογενειακές και επαγγελματικές του υποχρεώσεις, αντιμετωπίζεται ως ατομική επιλογή – ατομικό ρίσκο και υπό την οπτική αυτή, δικαιολογούνται περικοπές σε δικαιώματα και κατακτήσεις και η εμπορευματοποίηση υπηρεσιών όπως η υγεία, η προσχολική αγωγή, η φροντίδα των ηλικιωμένων, με αποτέλεσμα η γυναίκα και το νέοι γονείς να αφήνονται στο έλεος της ‘’ατομικής επιλογής’’ και στη συνέχεια, να χύνονται κροκοδείλια δάκρυα για την υπογεννητικότητα. Και αυτά, ενώ, σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις ώστε να ανακουφιστεί η γυναίκα από τα βάρη του νοικοκυριού και να συμμετέχει πραγματικά ισότιμα στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας.
«Η Δημοτική Επιτροπή Ισότητας ανακυκλώνει αναχρονιστικές αντιλήψεις»
Συνεπώς, τι θα έρθει να λύσει σε ‘’τοπικό επίπεδο’’ μία τέτοια επιτροπή όπως η Δ.ΕΠ.ΙΣ., πέραν του να ανακυκλώνει όλες αυτές τις αναχρονιστικές αντιλήψεις, να προωθεί την ‘’γυναικεία επιχειρηματικότητα’’ (ως αντιστάθμισμα στο δικαίωμα στην σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα) που αποτελεί ειδικότερη έκφραση της ‘’ατομικής ευθύνης’’ της γυναίκας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της απέναντι στην οικογένεια;
Ακόμα και η πρόληψη, η προστασία των κακοποιημένων γυναικών και παιδιών –φαινόμενο που μέσα στην πανδημία οξύνθηκε κατακόρυφα- επαφίεται σε προγράμματα της ΕΕ με ημερομηνία λήξης και ανακυκλώσιμους εργαζόμενους.
Ασφαλώς, δεν αρνούμαστε ότι ζητήματα όπως η βία κατά των γυναικών πρέπει να αντιμετωπίζονται με τη μέγιστη αυστηρότητα. Θέλουν να βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος, όσο κι αν στο δάσος υπάρχει το δέντρο. Να θεωρούμε δεδομένη τη βία της ανεργίας, της φτώχειας, της ανασφάλιστης και απλήρωτης δουλειάς, των πλειστηριασμών, την τρομοκρατία της απόλυσης, τη συρρίκνωση και εμπορευματοποίηση όλο και περισσότερων παροχών και υπηρεσιών σε ασφάλιση, υγεία, πρόνοια.
Η βία κατά των γυναικών εκφράζεται με τον πιο στυγερό τρόπο απέναντι στη μητρότητα: με την απαίτηση των εργοδοτών από τις εργαζόμενες για γραπτή διαβεβαίωση ότι δε θα τεκνοποιήσουν για όσο διάστημα εργάζονται στις επιχειρήσεις τους, με τις προτάσεις της Apple, Google προς τις εργαζόμενες να ‘’βάλουν στο ψυγείο’’ τη δημιουργία οικογένειας. Εκφράζεται με τη βία απέναντι σε χιλιάδες γυναίκες σε όλο τον πλανήτη είτε με τις επεμβάσεις στείρωσης που βάζουν σε κίνδυνο την υγεία τους, ακόμα και τη ζωή τους, είτε με τους περιορισμούς στο δικαίωμα των γυναικών απέναντι στην έκτρωση.
Τα αιτήματα
Το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα προβάλει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο αιτημάτων και διεκδικήσεων, το οποίο στηρίζουμε, για:
-Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλες και όλους με όλα τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, με σταθερό ωράριο εργασίας. Κατάργηση των νόμων που προωθούν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και την κατάργηση της Κυριακής Αργίας.
-Επαναφορά της 5ετούς διαφοράς στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Να μην ξεπερνιούνται 55 χρόνια για τις γυναίκες και τα 60 για τους άνδρες, τα 50 και 55 αντίστοιχα για τους εργαζόμενους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.
-Απομάκρυνση της εγκύου από βαριές και ανθυγιεινές εργασίες
-Άδεια κύησης, τοκετού, λοχείας, μητρότητας με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα, ανεξαρτήτως των εργασιακών σχέσεων.
-Κατάργηση της προϋπόθεσης συμπλήρωσης 200 ενσήμων τα τελευταία δυο χρόνια για τη χορήγηση του επιδόματος μητρότητας και της ειδικής παροχής προστασίας της μητρότητας από τον ΟΑΕΔ.
-Διευκόλυνση της επιστροφής της μητέρας στην εργασία με μειωμένα ωράρια κατά δύο ώρες για τα επόμενα δύο χρόνια μετά την άδεια μητρότητας και κατά μία ώρα για άλλα δύο με δυνατότητα χρήσης ή από τον πατέρα.
-Δίκτυο αποκλειστικά δημόσιων και δωρεάν υποδομών για τη φροντίδα και αγωγή των παιδιών προσχολικής ηλικίας, αλλά και για τη δημιουργική απασχόληση βρεφών, νηπίων, παιδιών.
-Μειωμένο ωράριο εργασίας για γονείς με παιδιά ΑμΕΑ, χωρίς περικοπές των αποδοχών τους.
-Άδειες στο ζευγάρι για ασθένειες ή άλλες ανάγκες του παιδιού για τα επόμενα χρόνια. Μεγαλύτερη άδεια στις μονογονεϊκές οικογένειες και σε γυναίκες με αναπηρία ή με παιδιά ΑμΕΑ.
-Εφαρμογή του νόμου για την προστασία της εργαζόμενης μητέρας, την απαγόρευση της απόλυσης.
-Μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς για την προστασία του γυναικείου οργανισμού, της μητρότητας.
-Εφαρμογή και επέκταση των ειδικών μέτρων προστασίας για τις εργαζόμενες εγκύους, λεχώνες και θηλάζουσες (απαλλαγή από νυχτερινή εργασία και από βαριές, ανθυγιεινές εργασίες, εκτίμηση επαγγελματικού κινδύνου, άδειες, απαγόρευση απόλυσης κλπ).
-Απαγόρευση της νυχτερινής εργασίας των γυναικών στη βιομηχανία και στη βιοτεχνία. Για ορισμένα επαγγέλματα που είναι αναγκαία η νυχτερινή εργασία, επέκταση της απαγόρευσής πέρα από τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε όλη τη διάρκεια της προσχολικής ηλικίας των παιδιών.
-Επίδομα άδειας μητρότητας για τις αυτοαπασχολούμενες δύο μήνες πριν και έξι μήνες μετά τον τοκετό στο ύψος του βασικού μισθού. Απαλλαγή από τις ασφαλιστικές εισφορές για ένα χρόνο μετά τον τοκετό
-Τα μέλη των μονογονεϊκών οικογενειών να εργάζονται μόνο πρωϊνή βάρδια ή μπορούν εναλλακτικά να επιλέξουν όποια επιθυμούν μέχρι τα παιδιά να φτάσουν στην ηλικία των 10 ετών.
-Επίδομα γέννας σε όλες τις γυναίκες χωρίς κανένα αποκλεισμό.
-Ενιαίο, καθολικό αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας-Πρόνοιας, Προληπτικής και Επείγουσας ιατρικής για όλες και όλους, χωρίς καμιά άλλη προϋπόθεση. Δωρεάν χορήγηση φαρμάκων.
-Κάλυψη από το κράτος όλων των εξόδων προγεννητικού ελέγχου, της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και του τοκετού
Για τους λόγους αυτούς, καταψηφίζουμε την εισήγηση»
