Με δυο εξαιρετικές θεατρικές παραστάσεις κατεβαίνει η αυλαία του 30ου Φεστιβάλ Βριλησσίων. Για μια ακόμα χρονιά το πρόσημο για το Φεστιβάλ ήταν θετικό με τον κόσμο να προσέρχεται μαζικά στο θέατρο «Νταμάρι-Αλίκη Βουγιουκλάκη» για να απολαύσει σπουδαίες μουσικές και θεατρικές βραδιές. Οι δυο παραστάσεις που κλείνουν το Φεστιβάλ είναι οι εξής:
Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου
«Παραλήπτης άγνωστος» της Kathrine Kressmann Taylor
Μέσα από την αλληλογραφία δύο αδελφικών Γερμανών φίλων, επιτυχημένων μεταναστών στην Αμερική, ο ένας εκ των οποίων αποφασίζει να επιστρέψει στη Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του ’30, το έργο αιχμαλωτίζει μια φιλία – και την ανθρωπότητα ολόκληρη – σε μια στιγμή ιστορικής μεταμόρφωσης. Καθώς ο Χίτλερ αναρριχάται στην εξουσία, η σχέση των δύο φίλων φθίνει ανεπανόρθωτα και καταλήγει στην προδοσία. Βασισμένη σε μια κλασική ιστορία εκδίκησης δομημένη με κινηματογραφικό σασπένς, η παράσταση διερευνά το ζήτημα της προσωπικής ευθύνης σε περιόδους κρίσεων. Γραμμένο το 1938, το αφήγημα δι’αλληλογραφίας Παραλήπτης Άγνωστος (Address Unknown) είναι, κατά το New York Times Book Review, «το πιο αποτελεσματικό κατηγορώ εναντίον του ναζισμού που έχει γίνει ποτέ σε έργο μυθοπλασίας».
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Νάντια Φώσκολου.
Σκηνογραφία – video design: Μικαέλα Λιακατά.
Φώτα: Βασίλης Κλωτσοτήρας.
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Αχιλλέας Βατρικάς, Χρήστος Χριστόπουλος.
Γενική είσοδος: 5 ευρώ.
Ώρα έναρξης: 20:30.
Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου
«Εγώ η Ουλρίκε Μάινχοφ καταγγέλλω» των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε.
Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό κείμενο – καταγγελία για τις συνθήκες κράτησης της αντάρτισσας πόλεων Ουλρίκε Μάινχοφ, που βρέθηκε φυλακισμένη στη «νεκρή πτέρυγα» της φυλακής της Κολωνίας – Όσεντορφ, από τον Ιούνιο του 1972 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1973, και στα «λευκά κελιά» του Σταμχάιμ της Στουτγάρδης, όπου μεταφέρθηκε το 1974 σε απόλυτη απομόνωση και χωρίς να έχει το δικαίωμα να βλέπει τον δικηγόρο της. Το γεγονός αυτό ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους διανοούμενους της εποχής, μεταξύ των οποίων και ο Ζαν Πολ Σαρτρ. Στις 9 Μαΐου 1976 η Ουλρίκε Μάινχοφ βρίσκεται κρεμασμένη στο κελί 719 των φυλακών υψίστης ασφαλείας. Η επίσημη νεκροψία έδειξε αυτοκτονία. Κανείς όμως δεν πείσθηκε για αυτό. Οικογένεια, φίλοι και σύντροφοι αμφισβητούν το πόρισμα αλλά δεν βρίσκουν αποδείξεις για το αντίθετο καθώς το γερμανικό κράτος αρνήθηκε να δώσει στοιχεία στον ειδικό εμπειρογνώμονα που όρισε η οικογένεια. Δύο χρόνια μετά, ο Ντάριο Φο και η Φράνκα Ράμε, γράφουν ένα κείμενο χαστούκι, για την κρατική βία, για τη θέση της γυναίκας, για τα «λευκά κελιά» και για την καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η παράσταση πραγματοποιείται από το θεατρικό εργαστήρι του θεάτρου Διθύραμβος.
Σκηνοθεσία / σκηνικός χώρος – φωτισμοί: Έφη Νιχωρίτη
Παίζουν: Η φοιτήτρια του θεατρολογικού του ΕΚΠΑ και ΑμεΑ, Μαρία Χριστίνα Τζαβάρα , η Μίκα Φιλοπούλου, ο Σάββας Πετρίδης, η Καλυψώ Ζωγραφίδη και η Αναστασία Βούλγαρη.
Τιμή εισιτήριου: 8 ευρώ.
Ώρα έναρξης: 20:30.
Και οι δυο παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν στην αίθουσα «Μουσών» του Πνευματικού Κέντρου Βριλησσίων (Κισσάβου 11).
