Σε απόσταση λίγων λεπτών από το εμπορικό και πολυσύχναστο κέντρο του Χαλανδρίου, ομάδα πολιτών έχει μετατρέψει σε στέκι το εγκαταλελειμμένο οίκημα Πραπόπουλου.
Το κτήριο δεσπόζει μέσα σ’ ένα κτήμα τεσσάρων στρεμμάτων, στην οδό Προφήτη Ηλία 49, απέναντι από το Ευριπίδειο Θέατρο Ρεματιάς, στο Πολύδροσο. Η ΑΜΑΡΥΣΙΑ επισκέφτηκε τον χώρο και μίλησε με ένα μέλος από την ομάδα της κατάληψης, για τις δραστηριότητες των παρευρισκομένων αλλά και για τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος.
«Χρειαζόμασταν ένα σταθερό σημείο για να βρισκόμαστε. Από τη στιγμή που αυτός ο χώρος ρήμαζε, εξαιτίας της αδιαφορίας των ιδιοκτητών του, αποφασίσαμε να τον χρησιμοποιήσουμε ως σημείο συνάντησης», μας λέει νεαρή καταληψίας. Όπως μας εξηγεί, κτήριο και κτήμα, για πάνω από 30 χρόνια, είχαν παραδοθεί στη φθορά του χρόνου, βορά στις ορέξεις ανθρώπων που τα λεηλατούσαν. «Το μέρος είχε συληθεί πολύ πριν έρθουμε εμείς» μας λέει χαρακτηριστικά και προσθέτει: «Είχαν αρπάξει παντζούρια, πόρτες, πλακάκια. Μάλιστα μια περίοικος είχε βρει ένα άτομο μες στο σπίτι τη στιγμή που ξήλωνε γύψινα διακοσμητικά της οροφής για το εξοχικό του».
Για τη συντήρηση του κτηρίου χρειάστηκε κόπος και χρόνος. Αφενός για να μην καταρρεύσει, αφετέρου για να καταστεί βιώσιμο και από «στοιχειωμένο σπίτι» να μετατραπεί σε «κυψέλη» ζωής. Αρωγοί στη προσπάθεια τους ήταν φίλοι, γνωστοί και συγγενείς. Πρόκειται όμως για ένα εγχείρημα που αντιμετώπισε πολλά προβλήματα στα πρώτα του βήματα, καθώς οι περίοικοι αρχικά τους αντιμετώπιζαν με επιφύλαξη. Αιτία ήταν η διάδοση φημών από «καλοθελητές», λέει χαρακτηριστικά η συνομιλήτρια μας, που έκαναν λόγω «για ναρκομανείς και κακοποιά στοιχεία που κατέλαβαν τον χώρο.
Τώρα πλέον η τοπική κοινωνία μάς έχει αγκαλιάσει και είναι με το μέρος μας. Είδαν ότι δεν είμαστε «κανίβαλοι»», συμπληρώνει. Πολλοί από τους κατοίκους που τους αντιμετώπιζαν παλιότερα με σκεπτικισμό, τώρα τους παρέχουν οικιακό εξοπλισμό (ντουλάπια κουζίνας, ξυλόσομπα), ενώ βιβλιοπωλεία της πόλης τούς προμηθεύουν με βιβλία για τη βιβλιοθήκη τους.
Ωστόσο, όπως μας ενημερώνει η νεαρή καταληψίας, δεν έλειπαν και προσπάθειες καταστολής του εγχειρήματος τις πρώτες μέρες, με την προσαγωγή στο αστυνομικό τμήμα ατόμων που βρίσκονταν στον χώρο για εξακρίβωση στοιχείων. «Κερασάκι στη τούρτα», σύμφωνα με την ίδια, αποτέλεσε η προσαγωγή πέντε ατόμων στο Α.Τ. Χαλανδρίου, υπό την απειλή μηνύσεων, μετά από τηλεφώνημα του πληρεξούσιου δικηγόρου των ιδιοκτητών, παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2006. Μετά από παραμονή 3,5 ωρών στο Α.Τ. της πόλης, αφέθηκαν ελεύθεροι, αφού δεν βρέθηκε κάτι εναντίον τους. Τώρα, πάντως, τα πράγματα δείχνουν να έχουν ηρεμήσει.
Στόχος εμπρηστών
Πριν από ένα χρόνο ο χώρος έγινε στόχος εμπρηστών. Ξημερώματα της 25ης Μαρτίου, ξέσπασε φωτιά στον πρώτο όροφο του οικήματος, καταστρέφοντας ολοσχερώς τη στέγη και τη βιβλιοθήκη. Παράλληλα, υπήρξε και μια δεύτερη εστία στο ισόγειο η οποία, ευτυχώς, δεν επεκτάθηκε.
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, τρία άτομα βγήκαν από τον χώρο, κρατώντας ένα λοστό και έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, τον οποίο αφαίρεσαν από τον χώρο. Ευτυχώς δεν κινδύνεψαν ανθρώπινες ζωές, αφού στο κτήριο δεν μένει κάποιος το βράδυ.
Από την πρώτη στιγμή, ο κόσμος στάθηκε στο πλευρό των νεαρών που χρησιμοποιούν τον χώρο προκειμένου να ξεκινήσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα οι εργασίες αποκατάστασης. Με δικά τους έξοδα, αλλά και τη συνδρομή πολιτών και πάνω από όλα με προσωπική εργασία, κατάφεραν μετά από μήνες να αποκαταστήσουν τις ζημιές. Λίγες μέρες μετά τον εμπρησμό, οι καταληψίες δέχθηκαν την επίσκεψη του δικηγόρου της ιδιοκτήτριας, «ο οποίος απείλησε ότι θα λάβει μέτρα εντός δεκαημέρου για την εκδίωξή μας από το κτήμα».
Κάτι τέτοιο ουδέποτε έγινε πραγματικότητα, αφού μέχρι στιγμής οι νεαροί συνεχίζουν να το χρησιμοποιούν σαν στέκι. Πάντως, παρά τις όποιες ενέργειες εκφοβισμού, σύμφωνα με τη νεαρή καταληψία «δεν σκοπεύουμε να παρεκκλίνουμε του αρχικού μας στόχου, που είναι να διασφαλίσουμε την ακεραιότητα του κτήματος, το οποίο αποτελεί «φιλέτο» για πολλές κατασκευαστικές εταιρίες, που επιθυμούν την εμπορική – οικιστική εκμετάλλευση αυτού του χώρου πρασίνου. Εμείς θέλουμε να μείνει ανέγγιχτος και να μην κοπεί ούτε θάμνος» υπογραμμίζει χαρακτηριστικά.
