Οι δράσεις των νέων
Τον περασμένο ∆εκέμβριο έκλεισαν δυο χρόνια από τότε που οι νεαροί κατέλαβαν τον χώρο. Η δολοφονία του νερού Αλέξη Γρηγορόπουλου τον συγκεκριμένο μήνα δεν τους επέτρεψε να γιορτάσουν το γεγονός.
Όμως, στα δυο χρόνια της κατάληψης έχουν πραγματοποιηθεί, εντός και εκτός του χώρου, εκδηλώσεις με ποικίλη θεματολογία. Από παιδικό θέατρο, παράσταση καραγκιόζη, προβολή ντοκιμαντέρ, μέχρι συναυλίες. Παλιότερα, μάλιστα, παραδίδονταν δωρεάν μαθήματα ισπανικών και σκακιού.
Επίσης, στο ίδιο χώρο διεξάγονται συζητήσεις που έχουν ως αντικείμενο πολλά ενδιαφέροντα θέματα, από την κρατική καταστολή στο φοιτητικό κίνημα και το ζήτημα των φυλακών, μέχρι θέματα που άπτονται της οικολογίας και της προστασίας των ελεύθερων χώρων. Μάλιστα, η αγάπη κι ο σεβασμός για το περιβάλλον αποτελεί κοινό σημείο αναφοράς για όλους τους ανθρώπους που συναντιούνται σε αυτόν τον χώρο. Κάτι που αποδεικνύει και η προσπάθειά τους να ασχοληθούν με τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας. ∆υο φορές, στο παρελθόν, αποπειράθηκαν να στήσουν ανεμογεννήτριες στην στέγη του κτηρίου, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία, αφού αυτές λειτούργησαν μόνο λίγες μέρες.
Επίσης, ασχολήθηκαν και με τη βιολογική καλλιέργεια. Ειδικότερα, νοίκιασαν τρακτέρ για το όργωμα τμήματος του οικοπέδου, στο οποίο φύτεψαν λαχανικά. Είχαν γίνει επίσης και κάποιες προσπάθειες παραγωγής μπίρας, που ούτε κι αυτές όμως στέφθηκαν με επιτυχία.
«Είναι μία εστία συνάντησης και δημιουργίας, αντίστασης αλλά και αναψυχής, ένας χώρος πρασίνου, ανοιχτή σ’ όλη την κοινωνία. Σε μαθητές, φοιτητές, μετανάστες, εργαζόμενους, άνεργους», τονίζει η νεαρή συνομιλήτρια μας. «Ο καθένας μπορεί να κάνει βόλτα στο κτήμα, να πιει το αφέψημα του, να παίξει στον κήπο, να συμμετέχει στην ανοιχτή συνέλευση που πραγματοποιείται κάθε Κυριακή μεσημέρι. Αρκεί να σέβεται τις παρακάτω αρχές: Αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη και να αντιτάσσεται στην εμπορευματοποίηση».
Το χρονικό της ιστορίας του κτηρίου
Το 1992 κηρύχθηκε πολιτιστικός χώρος από το ΥΠΕΧΩ∆Ε. Το 2002 ελήφθη απόφαση αναγκαστικής απαλλοτρίωσης για τις ανάγκες της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας. Με απόφαση όμως των υπουργείων Οικονομίας & Οικονομικών, ΠΕΧΩ∆Ε και Πολιτισμού υπήρξε άρση της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης του Κτήματος Πραπόπουλου.
Σε ανακοίνωση-καταγγελία τότε ο δήμαρχος Χαλανδρίου, Γρηγόρης Ζαφειρόπουλος, είχε δηλώσει: «Η απόφαση άρσης της απαλλοτρίωσης είναι αποτέλεσμα της ολιγωρίας την οποία επέδειξαν οι αρμόδιοι, που άφησαν να παρέλθει άπρακτη η 18μηνη προθεσμία, μη εκταμιεύοντας το απαιτούμενο για την υλοποίησή της, ποσόν. Η δημοτική αρχή δεσμεύεται ότι, ανεξαρτήτως προθέσεων και τυχόν μεθοδεύσεων τρίτων, αλλά και του όποιου (πολιτικού και μη) κόστους, θα προβεί σε κάθε ενδεδειγμένη ενέργεια, ώστε το ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας κτίσμα που περιλαμβάνει το Κτήμα Πραπόπουλου, να καταστεί ένα σύγχρονο Πολιτιστικό Κέντρο, το οποίο θα εντάσσεται στο ευρύτερο πλέγμα χώρων Πολιτισμού του ∆ήμου και όπου οι κάτοικοι της πόλης, θα μπορούν να γνωρίσουν το έργο των ελλήνων και ξένων δημιουργών.
Σημειώνεται, ότι το Κτήμα Πραπόπουλου, από το 1992 (ΦΕΚ 874/18/ 08/1992), χαρακτηρίζεται ως «χώρος Πολιτιστικού Κέντρου, με διατηρητέο το υφιστάμενο κτίσμα» και κατά συνέπεια είναι αδύνατη οποιαδήποτε αλλαγή χρήσης του».
Σε πρόσφατο ∆ημοτικό συμβούλιο ο αντιδήμαρχος Τεχνικής Υπηρεσίας, Μύρων Ανδριανάκης, σημείωσε ότι ο ∆ήμος έχει ξεκινήσει διαδικασίες προκειμένου να χαρακτηριστεί το κτήριο ως νεότερο μνημείο. Απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορεί να περιληφθεί στις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις του υπουργείου Πολιτισμού.
Ανθή Σουρτζή
