Στο προηγούμενο ∆ημοτικό Συμβούλιο Χαλανδρίου, εκτός ημερήσιας διάταξης, ο αντιδήμαρχος ∆ιεύθυνσης Τεχνικής Υπηρεσίας, Μύρων Ανδριανάκης, ενημέρωσε το Σώμα σχετικά με την πορεία της υπόθεσης του κτήματος «πρώην ∆ουζένη». Το κτήμα είναι δεσμευμένο από τη Νομαρχία Αθηνών και η ιδιοκτήτρια εταιρεία «EKTASIS DEVELOPMENT» έχει προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ζητώντας την ακύρωση της απόφασης του Νομάρχη. Η υπόθεση εκδικάζεται στις 11 Φεβρουαρίου 2009, στις 9.30 π.μ., στο Ε’ Τμήμα του ΣτΕ.
Για την πληρέστερη ενημέρωση των συμβούλων ο αντιδήμαρχος παρέδωσε ολοκληρωμένο φάκελο με όλα τα στοιχεία στους επικεφαλής των παρατάξεων, σημειώνοντας ότι στόχος της δημοτικής αρχής είναι «να αποκτήσει ο ∆ήμος το ακίνητο με κάθε νόμιμη ενέργεια».
Υπογράμμισε δε ότι σε περίπτωση που η απόφαση του νομάρχη ακυρωθεί από το ΣτΕ, «κάτι που φαντάζει μακρινός ορίζοντας, μας μένουν δυο δρόμοι. Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός και ο «επώδυνος» δρόμος της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, που απαιτεί άμεσα και σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα να δοθεί λύση και με συγκεκριμένες προτάσεις. Πρέπει 18 μήνες μετά την πράξη της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης να έχει ολοκληρωθεί η μεταβίβαση και να έχουν υπογραφεί τα συμβόλαια».
Το ιστορικό μιας απαλλοτρίωσης
Το πρώην εργοστάσιο ∆ουζένη είναι ένας βιομηχανικός χώρος των αρχών του 20ού αιώνα κι ένα από τα ελάχιστα εργοστάσια παρασκευής οινοπνεύματος. Βρίσκεται σε οικόπεδο 3.023 τ.μ., στη συμβολή των οδών Σοφοκλή Βενιζέλου αρ. 68 και Σαλαμίνος, στο Ο.Τ 276.
Μετά την κατοχή, το κτήριο πέρασε στην Εθνική Τράπεζα, η οποία το 1952 το μεταβίβασε στην οικογένεια Τσιμάρα. Στη συνέχεια άλλαξε χρήση, αφού για κάποια χρόνια χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή παρκετίνης, ενώ στην πορεία χρησιμοποιήθηκε ως αποθήκη, για να εγκαταλειφθεί τελικά στην τύχη του για 40 περίπου χρόνια.
Το 1992 το κτήριο δεσμεύτηκε από τον ∆ήμο Χαλανδρίου για απαλλοτρίωση, ώστε να γίνει Πολιτιστικό Κέντρο (ΦΕΚ 1157). Το 1999 το ΥΠΕΧΩ∆Ε χαρακτηρίζει το κτήριο στο σύνολό του διατηρητέο (ΦΕΚ 498), ενώ δύο από τους ιδιοκτήτες του -κληρονόμοι του ιδιώτη που το αγόρασε – προσφεύγουν το 2001 στο ∆ιοικητικό Εφετείο, ζητώντας την αποδέσμευσή του, αφού ο ∆ήμος δεν προχώρησε στην απαλλοτρίωσή του.
Έτσι, στα τέλη του 2002, το δικαστήριο διατάσσει την απαλλοτρίωσή του εντός διμήνου, αλλιώς η διοίκηση του ∆ήμου Χαλανδρίου θα έπρεπε να προβεί σε ενέργειες αποχαρακτηρισμού του κτήματος πρώην ∆ουζένη.
Το 2003 εγγράφεται στον προϋπολογισμό του ∆ήμου κονδύλι 1.300.000 ευρώ για την απαλλοτρίωση του χώρου, το οποίο όμως τελικά δεν εκταμιεύεται από το Ταμείο Παρακαταθηκών και ∆ανείων, αφού, σύμφωνα με έγγραφο με αριθμό 139975/5-9-2005, ο ∆ήμος δεν υπέβαλε τα απαιτούμενα δικαιολογητικά έγκρισης.
Το 2004 οι ιδιοκτήτες πετυχαίνουν την άρση της απαλλοτρίωσης.
Το Μάη του 2005 όλες οι δημοτικές παρατάξεις, οι κάτοικοι και ο τοπικός Τύπος ζητούν να αποδοθεί ο χώρος στους δημότες, προκειμένου να αξιοποιηθεί ως Πολιτιστικό Κέντρο και χώρος πρασίνου. Παράλληλα συγκροτείται η «Πρωτοβουλία για τη διάσωση του κτήματος και του εργοστασίου ∆ουζένη», από πολίτες του Χαλανδρίου.
Στις 13 Ιουνίου 2005 εκπρόσωποι από την «Πρωτοβουλία για τη διάσωση του κτήματος και του εργοστασίου ∆ουζένη» συναντούν τον δήμαρχο Γρηγόρη Ζαφειρόπουλο. Όπως υποστηρίζουν, ο δήμαρχος εμφανίζει σχέδιο του εργολάβου βάσει του οποίου το κτήμα ∆ουζένη χτίζεται από την πλευρά της οδού Σαλαμίνος. Ταυτόχρονα εμφανίζει το κτήριο με 300 τ.μ. διατηρητέα από τα 900 τ.μ. και παραχωρεί 150 τ.μ. στον ιδιοκτήτη για τη δημιουργία «πολιτιστικού καφενείου». Από το κτήμα παραμένει μικρό τμήμα από την πλευρά της Σοφ. Βενιζέλου. Η πρόταση αυτή δεν βρήκε σύμφωνα τα μέλη της «Πρωτοβουλίας για τη διάσωση του Κτήματος ∆ουζένη», τα οποία και ζητούν να αποδοθεί όλη η έκταση στους πολίτες του Χαλανδρίου. Η αξιοποίηση του κτήματος «παγώνει».
Τον Ιούλιο του 2007 η κατασκευαστική εταιρεία προχωρεί στην κατεδάφιση μεγάλου τμήματος του εργοστασίου.
Τον Νοέμβριο του 2007 ο Νομάρχης Αθηνών επιβάλλει ξανά πολεοδομική δέσμευση, χαρακτηρίζοντας τον χώρο ως «∆ημοτικό Πολιτιστικό Κέντρο».
H ιδιοκτήτρια εταιρεία προσφεύγει στο ΣτΕ, διεκδικώντας τον χώρο του πρώην εργοστασίου ∆ουζένη και αυτή είναι η προσφυγή που θα εκδικαστεί στις 11 Φεβρουαρίου.
Τι ζητά η «EKTASIS DEVELOPMENT»
Μεταξύ άλλων στο αντίγραφο της αίτησης ακυρώσεως η εταιρεία αναφέρει:
«Για να επιβληθεί η ένδικη πολεοδομική δέσμευση επί της ιδιοκτησίας μας θα πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά: α) η ύπαρξη σοβαρής πολεοδομικής ανάγκης και β) η βούληση και η δυνατότητα του ∆ήμου Χαλανδρίου να μας αποζημιώσει άμεσα. Από κανένα στοιχείο του φακέλου δεν προκύπτει η ύπαρξη σοβαρής πολεοδομικής ανάγκης.
Για να αποδειχθεί η σοβαρή πολεοδομική ανάγκη θα έπρεπε ο ∆ήμος να διενεργήσει έρευνα στη συγκεκριμένη πολεοδομική ενότητα, από την οποία προκύπτει ότι δεν υπάρχει άλλο διαθέσιμο ακίνητο που να μπορεί να καλύψει τη συγκεκριμένη πολεοδομική ανάγκη.
∆ιότι, εάν από την έρευνα αυτή προέκυπτε ότι υπάρχει άλλο ακίνητο κατάλληλο, στην ίδια πολεοδομική ενότητα, τότε με την προσβαλλόμενη πράξη παραβιάζεται και η αρχή της αναλογικότητας. Τέτοια έρευνα δεν έγινε και για τον λόγο αυτό θα πρέπει να ακυρωθεί η προσβαλλομένη πράξη.
Επειδή έχουμε προφανές έννομο συμφέρον για την άσκηση της παρούσας, ως κύριοι, νομείς και κάτοχοι του ακινήτου επί του οποίου επαναπεβλήθη η πολεοδομική δέσμευση.
Επειδή με την προσβαλλόμενη πράξη στερούμεθα του δικαιώματος της οικονομικής απολαύσεως του ακινήτου μας.
Επειδή η παρούσα ασκείται νόμιμα και εμπρόθεσμα.
Ζητάμε να γίνει δεκτή η αίτηση μας, να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση του κ. Νομάρχη Αθηνών και να καταδικασθεί ο αντίδικος στη δικαστική μας δαπάνη».
Ανθή Σουρτζή
