5 Μαρτίου 2010
ΚΙ ΑΝ ΣΟΥ ΚΑΤΣΕΙ; του ΓΟΥΝΤΙ ΑΛΕΝ (2009) 92΄
Μια ταινία με προφανείς αυτοβιογραφικές αναφορές στη ζωή του σκηνοθέτη. Ότι αγαπάμε από τον Woody Allen βρίσκεται εδώ. Ότι μισούμε πάλι εδώ είναι. η χαρακτηριστική περσόνα του Woody, ο «νευρωτικός μισάνθρωπος», οι πνευματώδεις, ειρωνικοί διάλογοι και τα θέματα της σεξουαλικότητας, της φιλοσοφίας, της ψυχολογίας, της λογοτεχνίας, τα ακραία αντίθετα στοιχεία που συγκρούονται πάντα με κωμικό τρόπο κλπ.
12 Μαρτίου 2010
Ο ΔΡΟΜΟΣ του ΤΖΟΝ ΧΙΛΚΟΤ (2009) 111΄
Ένα κοινωνικοπολιτικό, αλληγορικό, μετα-αποκαλυπτικό φιλμ, με ελεγειακό ρυθμό που διαφοροποιείται από τον κατακλυσμό ταινιών πάνω στο ίδιο θέμα, καθώς δεν επικεντρώνεται στην δράση και στα ψηφιακά εφέ, αλλά στις επιπτώσεις του στο ανθρώπινο δράμα με κοινωνικές προεκτάσεις. μια μελλοντολογική ιστορία πάνω στη δύναμη της αγάπης, της θυσίας, του αλτρουισμού: ειδικότερα, της πατρικής αγάπης, της αυτοθυσίας και του «αγαπάτε αλλήλους». Υποβλητική, σκοτεινή, πνιγηρή, decadence ατμόσφαιρα, παρακμιακές εικόνες, ολικής καταστροφής και μινιμαλιστικό ύφος επενδεδυμένο με τις νότες του Νικ Κέιβ (αν και πιστεύω πως το theme loop του παραπέμπει σε Clint Mansell), αποδίδουν με σπαρακτικό τρόπο τις αιώνιες πνευματικές (ανθρώπινες) αξίες (ιδανικά), αλώβητες από τις υλικές απώλειες. Συγκινητικό και εσωστρεφές, μέσα σε ένα γενικότερο δυσοίωνο κλίμα, σ’ ένα φανταστικό (;) μέλλον, όπου ο άνθρωπος δεν παραιτείται του δικαιώματος για ζωή και ο αγώνας για επιβίωση και αυτοσυντήρηση καθορίζει τον τρόπο αντιμετώπισης της ηθικής του.
19 Μαρτίου 2010
ΠΡΟΦΗΤΗΣ του ΖΑΚ ΟΝΤΙΑΡ (2009) 150΄
Μια λεπτομερής σκιαγράφηση της μικρο-κοινωνίας των φυλακών, αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα οργάνωσης ενός Συστήματος Αξιών, τηρουμένων των αναλογιών. Σε βάθος αναλύει τους πολυσχιδείς χαρακτήρες, χωρίς να παρασύρεται σε συναισθηματικές και μελοδραματικές ευκολίες, αποδομεί τις καταστάσεις, ψύχραιμα, μινιμαλιστικά, στο ύφος ενός σύγχρονου prison φιλμ-νουάρ. Μια ταινία σταθμός πάνω στην έννοια της ισορροπίας της πειθαρχίας, της ιεραρχίας και εν τέλει της εξουσίας. Γιατί το πιο οργανωμένο κομμάτι της κοινωνίας μας, είναι απ’ ότι φαίνεται η φυλακή. Σκέτη τραγωδία!
