Η θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο έχει μελετηθεί, καθορισθεί και εφαρμοστεί παγκοσμίως (Αμερική, Ευρώπη, Αυστραλία) από το 1950. Στην Ελλάδα, μόλις το 1994 λαμβάνεται η ειδικότητα της υπερβαρικής ιατρικής στο Πολεμικό Ναυτικό από τον πρώτο ιατρό, και γίνεται η εφαρμογή του υπερβαρικού οξυγόνου και σε άλλες παθολογικές οντότητες, εκτός των καταδυτικών ατυχημάτων, σύμφωνα με τις ενδείξεις.
Του Παύλου Σ. Βαβάση,
Ειδικού Υπερβαρικής – Καταδυτικής ιατρικής
Βασικό μέσο θεραπείας είναι το Υπερβαρικό Οξυγόνο (ΥΒΟ). Η Υπερβαρική Οξυγονοθεραπεία (ΥΒΟ) είναι η χορήγηση 100% οξυγόνου σε πίεση περιβάλλοντος μεγαλύτερη της ατμοσφαιρικής (1 ΑΤΜ). Λόγω του γεγονότος αυτού μπορεί να μεταφερθεί οξυγόνο σε περιοχές με κακή αρτηριακή κυκλοφορία, είτε λόγω αγγειακών προβλημάτων (π.χ. διαβητική μικροαγγειοπάθεια κλπ) είτε λόγω βλαβών που προκαλούν διαταραχές στην ιστική διάχυση του οξυγόνου (π.χ. οίδημα από κάκωση, έγκαυμα, αθλητικές κακώσεις κλπ).
Η χορήγηση του ΥΒΟ πραγματοποιείται εντός ειδικού πολύχωρου θαλάμου δώδεκα θέσεων. Η διάρκεια εκάστης θεραπείας είναι περίπου 70 λεπτά, και ακολουθείται καθημερινώς (5 ημέρες την εβδομάδα). O ειδικός ιατρός υπερβαρικής ιατρικής, εξετάζει την ένδειξη και τυχόν αντενδείξεις για τη θεραπεία, καθορίζει τη δοσολογία και τον εκτιμούμενο αριθμό συνεδριών. Το ΥΒΟ αντιπροσωπεύει μια πολύ σημαντική θεραπευτική προσέγγιση, βελτιστοποιώντας τη δράση της θεραπευτικής αγωγής. Η συστηματική εφαρμογή του στο θεραπευτικό πρωτόκολλο περιορίζει την έκταση της βλάβης και επιταχύνει την επούλωση και την ίαση.
Πρέπει να τονιστεί το ΥΒΟ είναι μια θεραπεία η οποία συνδυάζεται πάντα με την κλασσική αγωγή και σε καμία περίπτωση δεν την αντικαθιστά. Παρακάτω αναφέρονται κάποιες από τις ενδείξεις θεραπείας με υπερβαρικό οξυγόνο.