3ο ερώτημα: Με ποια κριτήρια θα επιλέξουμε τον τρόπο για την κατασκευή του;
Η σημερινή εκτίμηση του κόστους αποπεράτωσης, σύμφωνα με τους νόμους το Ελληνικού κράτους προϋπολογίζεται στα 20.600.000 ευρώ, ενώ ταυτόχρονα η εκτίμηση που υπάρχει για το πραγματικό κόστος το τοποθετεί στα 11.000.000 ευρώ. Θα πρέπει δε να συνυπολογίσουμε πως ο τρόπος κατασκευής με την μέθοδο της Δημοπράτησης, κατά πάσα πιθανότητα θα επιβαρύνει το κόστος άλλα 2-3.000.000 ευρώ. Και όλα αυτά γιατί η συμπαιγνία των συναρμοδίων έχει δώσει νομιμότητα σε όλη αυτή τη απαράδεκτη μεθόδευση, που οδηγεί στην καταλήστευση του δημόσιου χρήματος.
Η συγκεκριμένη μέθοδος κατασκευής (ανοιχτή δημοπράτηση) με ταυτόχρονη λήψη δανείου από τον Δήμο, συνεπάγεται οικονομική επιβάρυνση του Δήμου για την πληρωμή των τοκοχρεωλυσίων. Ταυτόχρονα συνεχίζουμε να πληρώνουμε ενοίκια για τις υπηρεσίες που ήδη στεγάζονται σήμερα αλλού για όσα χρόνια κατασκευάζεται το νέο δημαρχείο.
Αυτή η μέθοδος (ανοιχτή δημοπράτηση) συνεπώς είναι ασύμφορη και αμφίβολης επιτυχίας, μια και στηρίζεται σε επισφαλείς υπολογισμούς αμφίβολων εσόδων. Το φάντασμα του «Κολυμβητήριου», που μόλις πέρσι ξεχρεώσαμε την πληρωμή του σκελετού (μπετά), χωρίς να έχουμε απολαύσει κανένα όφελος και χωρίς καμιά προοπτική για το άμεσο μέλλον, είναι εδώ μπροστά μας ζωντανό και προσβάλλει όλους όσους έχουν διοικήσει μέχρι σήμερα το Δήμο.
Το μοντέλο χρηματοδότησης λοιπόν που έχει πιθανότητα επιτυχίας και σιγουριά για την ολοκλήρωση του Δημαρχείου, πρέπει να στηρίζεται σε πιο ασφαλείς πηγές χρηματοδότησης από αυτές που αναφέρθηκαν στον δημαρχιακό σχεδιασμό. Θα πρέπει να στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά ή έστω καθ’ υπεροχήν στην εξοικονόμηση που προκύπτει από τα ενοίκια που σήμερα είναι υποχρεωμένος ο δήμος να δαπανά για τις στεγαστικές του ανάγκες, χωρίς να προκαλείται επιπλέον επιβάρυνση των δημοτών.
Αυτό το ποσό υπολογίζεται περίπου στα 600-720.000 ευρώ (12×50-60.000ευρώ). Με βάση λοιπόν αυτή τη οικονομική δυνατότητα συμπληρούμενη και από μικρότερες επιμέρους πηγές, θα πρέπει να υπολογιστεί η ετήσια τοκοχρεολυτική ικανότητα του Δήμου.
Αποκλείοντας λοιπόν της μέθοδο της Ανοιχτής Δημοπράτησης, για τους παραπάνω λόγους, απομένει η αναζήτηση άλλων μορφών εκτέλεσης του έργου, όπως αυτές προσδιορίζονται από τον ισχύοντα σήμερα Κώδικα Κατασκευής Δημοσίων Έργων.
Ο μοναδικός λοιπόν δρόμος είναι η αναζήτηση εναλλακτικής μορφής χρηματοδότησης και κατασκευής, με έναρξη των υποχρεώσεων όταν παραδοθεί το κτίριο τελειωμένο. Με αυτούς τους όρους θα πρέπει να γίνει η πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος από τους κατασκευαστικούς επιχειρηματίες της χώρας.
Μιχάλης Γαβράς
Ορθοπαιδικός Χειρουργός, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
Δημοτικός Σύμβουλος
