Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ – Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Τα παλιά χρόνια στο ραδιόφωνο -που τότε είχε μόνο δύο φορείς, το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) με Πρώτο, Δεύτερο και Τρίτο πρόγραμμα και την Υπηρεσία Ενημέρωσης Ενόπλων Δυνάμεων (ΥΕΝΕΔ)- με το που άρχιζε η Μεγάλη Εβδομάδα ξεκινούσε ένα μουσικό πρόγραμμα, το οποίο εάν το άκουγες σε έπιανε κατάθλιψη. Βέβαια, ο όρος «κατάθλιψη» για εμάς τα παιδιά ήταν άγνωστος, όπως και το bullying. Όμως, ακούγοντας τη λεγόμενη «κλασική» μουσική, χάναμε κάθε διάθεση για παιχνίδια και πειράγματα. Όταν ρωτήσαμε δε τους γονείς μας την πρώτη φορά, για ποιο λόγο παιζόταν αυτή η «βαριά» μουσική, μας εξήγησαν ότι αυτό γίνεται «από σεβασμό στην εβδομάδα των Παθών του Χριστού και μέχρι τη Σταύρωσή του».
Ήταν δε σχετικά «ελαφριά κλασική», η μουσική από τη Μεγάλη Δευτέρα μέχρι το βράδυ της Μ. Πέμπτης, που παρακολουθούσαμε με κατάνυξη και δέος τη Σταύρωση του Χριστού και εξελισσόταν σε «βαριά» μουσική, από τη Μ. Πέμπτη το βράδυ μέχρι το Μ. Σάββατο, που επέστρεφε σιγά-σιγά η «κανονική» μουσική για να μετατραπεί από την Ανάσταση και ύστερα σε πανηγυρική και δημώδη, που βοηθούσε τους μεγαλύτερους να χορεύουν τσάμικο και καλαματιανό την Κυριακή του Πάσχα.
Στην εποχή μας, αυτό δεν υπάρχει πια. Τη Μεγάλη Εβδομάδα την καταλαβαίνεις από την τηλεόραση της ΕΡΤ όταν μεταδίδει τις Ακολουθίες, από τη Μητρόπολη των Αθηνών και του Αμαρουσίου. Εάν κάνεις ζάπινγκ. Εάν δεν κάνεις, μπορεί να την καταλάβεις από τις ταινίες «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ», ή «Μπεν Χουρ», ή κάποιες παρόμοιες. Οπότε αντιλαμβάνεσαι ότι πλησιάζει το Πάσχα, για το οποίο παράλληλα οι γονείς σου θα ετοιμαστούν για το χωριό με τα μπαγκάζια και τη σούβλα στο καπό του αυτοκινήτου.
Σήμερα απουσιάζουν από τη ζωή μας εκδηλώσεις κατάνυξης ή έστω αναφοράς σε θρησκευτικά θέματα, όπως πριν λίγα χρόνια η απομόνωση του Αλέξη Τσίπρα με την εικόνα της Παναγίας για να «μιλήσει» μαζί της. Ή όπως η αναφορά του Στέφανου Κασελλάκη στο θαύμα της βάφτισής του, που σχηματίστηκε σταυρός από το λάδι του στην κολυμπήθρα. Ξεχάστε τα αυτά, όπως ξεχάστε και τις επιστολές του Χριστού που πωλούσε ο Βελόπουλος.
Σήμερα, τα ραδιόφωνα συνεχίζουν να παίζουν ό,τι και τον υπόλοιπο χρόνο. Από ελληνικά καψουροτράγουδα μέχρι ραπ και τραπ, ενώ τα τηλεοπτικά κανάλια ασχολούνται (όπως ακούω τώρα) με το γεγονός ότι ο Άρης Σπηλιωτόπουλος ανέλαβε την επικοινωνιακή πολιτική του Κασσελάκη!
Καλή Ανάσταση λοιπόν και Kαλό Πάσχα και με το καλό να δούμε και τον Κώστα Λαλιώτη στο επικοινωνιακό επιτελείο του Μητσοτάκη.
