Υπέρ του πολυσυζητημένου άρθρου 179 του «αναπτυξιακού πολυνομοσχεδίου» σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις σε τομείς όπως η καθαριότητα, ο ηλεκτροφωτισμός και το πράσινο, με το σκεπτικό ότι στον πυρήνα του ουσιαστικά ενισχύει τον αυτοδιοικητικό ρόλο των δημάρχων και των Δημοτικών Συμβουλίου, τάσσεται με παρεμβατικό άρθρο του ο πρόεδρος της Ένωσης Δημάρχων Αττικής, Παύλος Καμάρας.
Το άρθρο του:
«Συνάδελφοι της Αυτοδιοίκησης,
Έτσι δεν πάμε πουθενά!
Διαχρονικό και πάγιο το αίτημα της Αυτοδιοίκησης, προς την εκάστοτε Κεντρική Εξουσία. Αφήστε μας να διοικήσουμε τους Δήμους μας. Να γίνουμε πραγματική ΑΥΤΟ – Διοίκηση. Να μπορούμε να υπηρετούμε τους Δημότες μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όπως εμείς το κρίνουμε.
Να διαχειριζόμαστε τις τοπικές υποθέσεις όπως προβλέπει το Σύνταγμα. Χωρίς ελέγχους σκοπιμότητας.
Να γίνουμε κανονική Ευρωπαϊκή Αυτοδιοίκηση. Να αποφασίζουν τα Συλλογικά μας Όργανα για την πολιτική αλλά και τον τρόπο διαχείρισης ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε Δήμου μας. Αυτά λέγαμε και λέμε, χρόνια τώρα όλοι οι Αυτοδιοικητικοί που υπηρετούμε με ανιδιοτέλεια τον θεσμό.
Και έρχεται η τωρινή Κυβέρνηση διά του Υπουργού Εσωτερικών και τι κάνει; Ακριβώς ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Διορθώνει τον ισχύοντα Νόμο που προβλέπει μεν την ανάθεση των Υπηρεσιών Καθαριότητας, Ηλεκτροφωτισμού και Πρασίνου σε τρίτους όμως με τον αμφιλεγόμενο όρο της «αιτιολογημένης απόφασης του Δ.Σ.»
Απαλοίφει τον όρο αυτό που οδήγησε πολλές φορές σε ακύρωση των αποφάσεων των Δ.Σ. από διάφορα ξένα προς τις ανάγκες του εκάστοτε Δήμου Ελεγκτικά Όργανα, (επομένως ακύρωση της ίδιας της λειτουργίας τους και του ρόλου τους), αντικαθιστώντας τον με τον όρο «κατά την κρίση τους».
Δηλαδή, με απλά λόγια, δίνει το δικαίωμα (όχι την υποχρέωση) στα Δημοτικά Συμβούλια να κρίνουν, σαν κυρίαρχα Όργανα του Δήμου τους, πώς η πόλη τους θα γίνει καθαρότερη, ομορφότερη, φωτεινότερη, άρα ασφαλέστερη.
Να κρίνουν οι ΙΔΙΟΙ εάν ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της πόλης τους (π.χ. εποχικότητα) ή τη στελέχωση του Δήμου τους εάν και που χρειάζονται κατά περίπτωση, επικουρικά με τις Υπηρεσίες τους, τις υπηρεσίες τρίτων.
Το παράδοξο τώρα είναι ότι αντί τη διάταξη αυτού του Νόμου να την επικροτήσουν όλοι ανεξαιρέτως οι Αυτοδιοικητικοί, αφού τους δίνει την ευχέρεια να κρίνουν οι ίδιοι εάν θα κάνουν χρήση αυτής της δυνατότητας (ανάλογα και με την ιδεολογική τους τοποθέτηση), έρχονται ψηφίσματα κατά του Νόμου!
Αντιλαμβάνομαι την πίεση που δέχονται Δήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι από τους υποψιασμένους υπαλλήλους, ότι ενδεχόμενα από τη διάταξη αυτού του Νόμου μπορεί να υπάρχουν απολύσεις. Μία υποψία που υποδαυλίζουν οι εκτός τόπου και χρόνου παλαιάς κοπής συνδικαλιστές, που όμως σύμφωνα και με την κατηγορηματική βεβαίωση της Κυβέρνησης είναι παντελώς αβάσιμη.
Ένα ενδεχόμενο βέβαια της απόλυσης που έτσι κι αλλιώς υπήρχε και με τον ισχύοντα μέχρι χθες Νόμο, αφού ο όρος της «αιτιολογημένης ή μη απόφασης» δεν αλλοιώνει μια τέτοια ενέργεια εφόσον υπάρχει πρόθεση απόλυσης.
Πιστεύω, εν κατακλείδι, ότι Δήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι θα πρέπει να συμπαρασταθούν ασφαλώς στους εργαζομένους τους απαιτώντας από την Κυβέρνηση την πλήρωση με μόνιμο προσωπικό όλων των κενών οργανικών θέσεων των Δήμων τους ως και να τηρήσει τη δέσμευσή της για μη απολύσεις, όμως να χαιρετίσουν τον Νόμο αυτόν σαν ένα βήμα προς την κατεύθυνση της περιβόητης πολυπόθητης Αυτοτέλειας της Τ.Α. που ελπίζουμε να έχει συνέχεια και στις νέες νομοθετικές ρυθμίσεις».
