Γράφει ο Τάσος Μεργιάννης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Πεντέλης – Μελισσίων – Βριλησσίων – 10/12
Πρόσφατα ο Δήμος Πεντέλης ανακοίνωσε την επαναλειτουργία της τηλεφωνικής γραμμής ψυχολογικής υποστήριξης για τον Covid-19, η οποία συνεχίζει τη λειτουργία της και κατά τη διάρκεια του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Tο εξειδικευμένο πρόγραμμα ψυχολογικής υποστήριξης πολιτών θα λειτουργεί για όσο χρονικό διάστημα διαρκούν τα έκτακτα μέτρα από Δευτέρα έως και Παρασκευή από τις 09:00 έως τις 15:00 στον τηλεφωνικό αριθμό 210 8100884 (εσωτερικό 22).
Οι ψυχολογικές επιπτώσεις της πανδημίας μπορεί να μην αποτυπώνονται τόσο εύκολα σε απτούςαριθμούς όπως αντίστοιχα συμβαίνει με τα οικονομικά στοιχεία, όμως -ειδικά στην περίοδο της δεύτερης καραντίνας που διανύουμε- δείχνουν ικανές να διαρρήξουν τον κοινωνικό ιστό για χρόνια, αυξάνοντας σε ανυπολόγιστο βαθμό τις μακροπρόθεσμες συνέπειες του εφιάλτη που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το περασμένο Απρίλιο που ξεκίνησε τη λειτουργία της και μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η πενταψήφια τηλεφωνική γραμμή ψυχοκοινωνικής υποστήριξης 10306 έχει δεχτεί περισσότερες από 107.000 κλήσεις.
Οι έμπειροι ψυχολόγοι που στελεχώνουν τις Γραμμές Ψυχολογικής Υποστήριξης – τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο όπως στην περίπτωση του Δήμου Πεντέλης- αξιολογούν τις ανάγκες των συνανθρώπων μας και πολλές φορές, όταν διαπιστώνουν ότι ένα τηλεφώνημα δεν αρκεί για να τους γιατρέψει ή έστω να τους ανακουφίσει, παραπέμπουν τον συνομιλητή τους σε εξειδικευμένες υπηρεσίες.
Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, οι πολίτες εκφράζουν συναισθήματα όπως άγχος και
φόβος (σε ποσοστό 78%), ανασφάλεια για το αύριο σε προσωπικό και -κυρίως- οικονομικό επίπεδο (72%) και αίσθημα απομόνωσης(60%) καθώς εάν δεν έχουν δημιουργήσει την προσωπική τους «φούσκα» (οικογένεια) βρίσκονται μακριά από τα αγαπημένα τους πρόσωπα και νιώθουν ανήμποροι να προσφέρουν βοήθεια σε κάποιον δικό τους άνθρωπο σε περίπτωση που αυτός νοσήσει. Πολλές φορές, στον φόβο, τον εκνευρισμό και την αγωνία για το αύριο, έρχεται να προστεθεί και ένα ακόμα ψυχολογικό βάρος. Αυτό του στιγματισμού όσων έχουν εκτεθεί στον ιό SARS-CoV-2 από ανθρώπους που πιστεύουν ότι μπορούν να κολλήσουν απ’ αυτούς.
Σε μια εποχή που ο οικογενειακός μας προγραμματισμός, τα όνειρά μας, η ζωή μας η ίδια βρίσκεται σε αναστολή, αρνητικά συναισθήματα έρχονται στην επιφάνεια πιο εύκολα. Αυτή η υγειονομική κρίση που όμοιά της δεν έχει ζήσει ο πλανήτης τον τελευταίο αιώνα, τα κατακλυσμικά γεγονότα των τελευταίων μηνών είναι δύσκολα διαχειρίσιμα -ακριβώς επειδή είναι πρωτόγνωρα. Πολλές φορές, η λύση σε ένα πρόβλημα που φαίνεται «βουνό» βρίσκεται πολύ πιο κοντά απ’ όσο θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε. Για παράδειγμα, σε μια τηλεφωνική συσκευή που μας «κλείνει το μάτι» σαν ανέλπιστος σύμμαχος.
Υπομονή. Και αυτό θα περάσει… «Όσο μεγάλο και αν νιώθεις ότι είναι το πρόβλημά σου, σκέψου πως θα είναι το ίδιο πρόβλημα σε έναν χρόνο. Σίγουρα θα νιώσεις καλύτερα» μου είχε πει κάποτε ένας σπουδαίος Έλληνας ηθοποιός, που το 2020 ολοκλήρωσε έναν γεμάτο και αξιομνημόνευτο κύκλο ζωής. Λόγια, που στην πορεία της ζωής μου αποδείχτηκαν όχι απλώς σοφά, αλλά προφητικά…
