Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 14/09/2022
«Τι καιροί, τι ήθη», που έλεγε ο Ρωμαίος ρήτορας Κικέρωνας το μακρινό αλλά επίκαιρο 63 π.Χ. Το φετινό καλοκαίρι πολλοί αλλά για πιθανότατα διαφορετικούς λόγους μπορεί να μην το ξεχάσουν. Τις λίγες εβδομάδες που η στήλη απείχε, υπήρξαν αφορμές στην περιοχή μας αρκετές για να θυμόμαστε ιδίως τον Αύγουστο.
Με κυρίως ανθρωπιστικά, έπειτα λογικά και τέλος δημοσιογραφικά κριτήρια, στον υπογράφοντα έμεινε εντυπωμένη η εικόνα στην τηλεόραση κατά τη διάρκεια δελτίου ειδήσεων κορυφαίου ιδιωτικού σταθμού της χώρας, το βράδυ της 13ης του προηγούμενου μήνα. Στην οθόνη δύο παρουσιάστριες να συζητούν για τις διακοπές της βασιλικής οικογένειας από την Αγγλία και την επιλογή του ελληνικού νησιού το οποίο δεν παραλείπουν να επισκέπτονται Κάρολος και Καμίλα. Κάτω από τις κυρίες σερνόταν στην κινούμενη γραμμή των μη οπτικοποιημένων νέων ο τίτλος «Νεκρή 8χρονη από θερμοπληξία στο Χαλάνδρι – Βρέθηκε εγκλωβισμένη σε αυτοκίνητο». Ένα παιδί «έσβησε», ανώνυμο, άλλης, βέβαια, απ’ την «κυρίαρχη» λευκή μας σάρκα, φυλής. Ρομά από τον καταυλισμό του Νομισματοκοπείου. Φέρεται να εγκλωβίστηκε στο όχημα ενώ έπαιζε. Άραγε δεν είχε παρέα; Η μητέρα της είπε ότι μαγείρευε εκείνη την ώρα. Κάποιος περίοικος ή περαστικός δεν βρέθηκε;
Το γεγονός για τα περισσότερα Μέσα Ενημέρωσης «δεν έλεγε», παρότι -μάλιστα- συνέβη σε περίοδο παραμονής Δεκαπαενταύγουστου που εκτός της υπόθεσης των υποκλοπών είχε… ανομβρία επικαιρότητας. Τέτοιες ειδήσεις «δε θα πουν» μάλλον ποτέ. Πέρα από ελάχιστα ρεπορτάζ μια – δύο μέρες μετά και αφού οι γονείς της μικρής αφέθηκαν ελεύθεροι, έκλεισε και αυτός ο μικρός κύκλος δημοσιότητας. Άνοιξε μόνο αυτός της πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στους εμπλεκόμενους φορείς για το αίσχος ενός καταυλισμού στο Νομισματοκοπείο εδώ και 50 χρόνια. Για τις ευθύνες της ντροπής έχουμε αναφερθεί από αυτή τη «γωνιά» πολλές φορές σε ώτα μη ακουόντων, οι οποίοι πιθανότατα ονειρεύονται λύσεις συνοδεία ΜΑΤ, με κατεδαφίσεις παραπηγμάτων και μετακίνηση δεκάδων ανθρώπων σε άλλο μέρος (είχε προταθεί μέχρι και το… όρος Πατέρα στην Πάρνηθα) αλλά στις ίδιες απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης.
Ένα πραγματικό μέτρο απέναντι σε αυτή τη στασιμότητα της απελπισίας στη γειτονιά μας, παρά τη βελτίωση της κατάστασης τα τελευταία επτά χρόνια, θα ήταν τουλάχιστον να πάψει η απάθεια. Είναι μια στάση ζωής, βέβαια, με αναπάντητη την εξήγηση σαν το κλισέ ερώτημα «η κότα γέννησε το αυτό ή το αυγό την κότα;». Άραγε, το πρόβλημα αρχίζει από τη δημοσιογραφία των καιρών μας, η οποία κάνει ολόκληρες αναλύσεις για χρυσά βασιλικά μπάνια, αλλά περνάει στα ψιλά έναν θάνατο παιδιού στις λάσπες καταυλισμού ή μήπως από το φιλοθεάμονον κοινό που έχει ξεχάσει το ίδιο ότι είναι άθροισμα ανθρώπων και όχι καταναλωτών σαβούρας.
Υ.Γ. Από αυτή τη «μαύρη» επικαιρότητα των προηγούμενων ημερών στην περιοχή δεν έλειψε και η επίθεση που στη διάρκεια πορείας, δέχτηκε από δυνάμεις των ΜΑΤ ο επικεφαλής της παράταξης «Χαλάνδρι Ενάντια» Σωτήρης Λαπιέρης, ο οποίος μάλιστα συνελήφθη, αφού όπως είπε, διαμαρτυρήθηκε για το ξύλο κατά διαδηλωτών! Για τα υπόλοιπα ζητήματα, ιδίως των έργων, θα γράψουμε προσεχώς…
