Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ – Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Αυτό που χάρηκα στον κ. Ν. Φίλη (της Πρώτης Φοράς Αριστεράς) είναι ότι ταιριάζουμε. Ειδικά όταν χιονίζει. Κάθε χρόνο, όταν βλέπω το χιόνι να στρώνεται στο Μαρούσι, θυμάμαι τα εφηβικά μου χρόνια. Θυμάμαι ότι ήμουν αναγκασμένος να φεύγω από την οδό Κοιμήσεως Θεοτόκου και να πηγαίνω ψηλά στην οδό Ερμού για να δω τη θερμοκρασία σε ένα τεράστιο θερμόμετρο με γαλάζιο φόντο και το «σταυρό Bayer» που κρεμόταν έξω από το φαρμακείο Τριανταφύλλη. Μου άρεσε να βλέπω τον υδράργυρο στο μηδέν Κελσίου. Ύστερα πήγαινα στο σχολείο να παίξω χιονιές. Φυσικά τότε δεν υπήρχαν οι πεζόδρομοι του Τζανίκου, η Ερμού και η Πλαστήρα ήταν δρόμοι διπλής κατεύθυνσης, αλλά δεν υπήρχαν πολλά αυτοκίνητα. Γι’ αυτό και δεν ανησυχούσε η κυρά Γεωργία (η μάνα μου).
Πήγαινα σχολείο, ο καθηγητής μπλα-μπλα δίδασκε, έξω το έστρωνε και εμείς κοιτάζαμε συνεχώς προς τα παράθυρα (όχι τα Windows) και περιμέναμε να καταλάβει το συμβούλιο καθηγητών ότι από άποψη διδασκαλίας η ημέρα ήταν άχρηστη. Στο διάλειμμα όπως αναμενόταν, μας έλεγαν να γυρίσουμε σπίτια μας και «θα τα πούμε αύριο» (αν δεν ήταν Κυριακή, λόγω εξαήμερου). Εμείς όμως περνούσαμε τη Λεωφόρο Κηφισιάς απέναντι στο κτήμα Συγγρού και κυλιόμαστε στο φρέσκο χιόνι, παίζαμε χιονιές και επιστρέφαμε στο σπίτι μούσκεμα. Παραδόξως δεν αρρωσταίναμε.
Κάπως έτσι θα περνούσε ο κ. Φίλης ως έφηβος και γι’ αυτό τη Δευτέρα της κακοκαιρίας Barbara έγραψε στο Facebook: «Χαρείτε τον χιονιά – κλείστε τις οθόνες! Το χιόνι είναι ευκαιρία για παιχνίδι και χαρά. Είναι μια πολύτιμη εμπειρία και γνώση». Συμφωνώ βεβαίως μέχρι εδώ. Κι εμένα δεν μου αρέσει η τρομοκρατία εναντίον του χιονιού ύψους 10-15 πόντων, όταν έπαιζα (όπως ο κ. Φίλης) στους δρόμους και στις πλατείες της πόλης, τις εποχές που το χιόνι υψώνονταν στο μισό μέτρο. Μόνο που εκείνος στη συνέχεια της ανάρτησής του, για να κάνει αντιπολίτευση και να καλοπιάσει τους νέους, στρέφεται κατά του Υπουργείου που επέβαλε την τηλεκπαίδευση ενός 24ώρου, η οποία «διασπά και αποδιοργανώνει την εκπαιδευτική πράξη». Σιγά. Υπερβολές, απέναντι στην υπερβολική πρόληψη.
Σήμερα που οι νέοι ζουν με το iphone στο χέρι, μπορούν να κάνουν και τηλεκπαίδευση και να διασκεδάσουν με το χιόνι. Σήμερα έχουν πέντε μέρες σχολείο, αντίθετα με εμάς που είχαμε έξι. Μπορούν το Σαββατοκύριακο με τους γονείς τους να φρακάρουν στο δρόμο προς τη χιονισμένη Πάρνηθα, ή την Πεντέλη. Μη σου πω Παρνασσό και Καλάβρυτα, που είναι δυο ώρες απόσταση και trendy.
