Γράφει η
Αναστασία – Αικατερίνη Αλεξοπούλου
τ. Βουλευτής Β1′ Βορείου Τομέα Αθηνών
Tο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη έδειξε φανερά πού υστερούν όχι μόνο οι σιδηρόδρομοί μας, αλλά και το σύνολο των ελληνικών μεταφορών και συγκοινωνιών: στο θέμα της ασφάλειας. Δεν είναι ψέμα, ότι εδώ και πολλά χρόνια η Ελλάδα κατέχει, αναλογικά, το θλιβερό ρεκόρ της πρωτιάς στην Ευρώπη, σε πολλαπλά δυστυχήματα και σε αριθμό θυμάτων. Σε τρένα και σε πλοία, στους δρόμους και στα αεροπλάνα, ο μέσος πολίτης διακατέχεται από ένα αίσθημα ανασφάλειας, από την αβεβαιότητα αν τελικά θα φτάσει στον προορισμό του…
Αυτό δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Κάποτε χρειάστηκε το θλιβερό συμβάν με το «Σάμινα», για να αντιληφθούν οι αρμόδιοι πόσο επισφαλείς είναι οι θαλάσσιες οδοί της χώρας. Για να τεθούν, επιτέλους, τα χρόνια ζητήματα των λεγόμενων «άγονων γραμμών» στο Αιγαίο. Και εν έτει 2023, χρειάστηκε να χαθούν δεκάδες ζωές, κυρίως νέων παιδιών, στα μοιραία Τέμπη, προκειμένου να αποδοθούν κάποιες ευθύνες, αν και τελικά δεν ήταν δύστηχημα σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία.
Δεν είναι όμως λίγοι όσοι φοβούνται, πως ό,τι συνέβη πριν από χρόνια με το «Σάμινα» και άλλα τραγικά δυστυχήματα, το ίδιο θα συμβεί δυστυχώς και με τα Τέμπη: θα ξεχαστεί σε βάθος χρόνου το κακό που συνέβη και πολύ λίγα θα αλλάξουν (και) στους ελληνικούς σιδηρόδρομους.
Αυτή τη φορά όμως οι 57 ψυχές δεν άφησαν να ξεχαστεί αυτό το «έγκλημα» και θα τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι. Ευτυχώς πήρε μεγάλες διαστάσεις, με μπροστάρισα μια μάνα δυνατή που δεν θα τα παρατήσει ποτέ.
Εκείνο, λοιπόν, που πρέπει εδώ και τώρα, και μάλιστα επιτακτικά, να τεθεί, είναι αυτό που θα έπρεπε να αποτελεί τον πρώτιστο στόχο μας σε κάθε ταξίδι: το μείζον θέμα της ασφάλειας του ταξιδιώτη! Για να μπορεί να ανεβαίνει ο πολίτης στο τρένο, το λεωφορείο, το καράβι ή το αεροπλάνο και να αισθάνεται ότι, τουλάχιστον, κάποιοι αρμόδιοι δεν είναι μόνο κατ’ όνομα «υπεύθυνοι», αλλά έχουν πραγματικά μεριμνήσει για τη ζωή και τη σωματική του ακεραιότητα. Ότι έχουν παρθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, σύμφωνα με τα διεθνή στάνταρτς, σε σιδηροτροχιές και σε εθνικές οδούς, στη θάλασσα και τον αέρα, για να μη συμβεί ποτέ ξανά στη χώρα μας τέτοιου τύπου τραγωδία.
Βαριά, λοιπόν, η ευθύνη της Πολιτείας. Αλλά και των ενημερωτικών μέσων, που δεν θέτουν όλες αυτές τις εβδομάδες που μεσολάβησαν μετά το δυστύχημα των Τεμπών, όσο συχνά θα έπρεπε το μέγα πρόβλημα της ασφάλειας στις συγκοινωνίες μας. Είναι κάτι που πρέπει να γίνει άμεσα, προκειμένου -συν τοις άλλοις- να αποκτήσουν οι συνάνθρωποί μας (όλοι μας) μια άλλη κουλτούρα σε ό,τι αφορά τις μεταφορές μας. Να αρχίσουμε να οδηγούμε προσεκτικότερα, να κάνουμε έγκαιρα τους αναγκαίους μηχανικούς ελέγχους, αλλά και να βελτιώσουμε τις υποδομές παντού, όπου μετακινούνται ανθρώπινες ζωές. Μόνο έτσι, έμπρακτα, δεν θα θρηνήσουμε άλλα αθώα θύματα! Και θα μπούμε, έστω αργά, στα πλαίσια σωστής οδηγικής συμπεριφοράς, αυξημένης ασφάλειας στα ταξίδια, αλλά και κατασκευής έργων χωρίς κακοτεχνίες, πράγματα αυτονόητα δηλαδή, που εδώ και πολλά χρόνια ισχύουν παντού στην Ευρώπη.
ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ
ΣΕ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΑ
57 ΦΟΡΕΣ ΙΣΟΒΙΑ ΣΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ!
