Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ.
Tο ξέρετε πως στο Μοντεβιδέο, την πρωτεύουσα της Ουρουγουάης, υπάρχουν σαράντα οδοί με ελληνικά ονόματα;
Γνωρίζετε πως έξω από την Εθνική Βιβλιοθήκη της πρωτεύουσας υπάρχει ένα γιγάντιο άγαλμα το Σωκράτη;
Οι Ουρουγουανοί δεν είναι απλώς Φιλέλληνες, είναι ειλικρινώς Ελληνολάτρες.
Θα πρέπει να πούμε πως στην άλλη πλευρά της νοτιοαμερικανικής ηπείρου και στην πρωτεύουσα της Χιλής, το Σαντιάγκο υπάρχει στο μετρό κεντρική στάση με το όνομα Estacion Grecia. Δεν είναι μόνον η ονομασία αλλά και η μεγάλη ποικιλία διακόσμησης του σταθμού με αγαλαματίδια, αμφορείς και άλλες πολλές αναπαραστάσεις από τον Όμηρο και τις ελληνικές τραγωδίες.
Αν ταξιδέψετε στη Νότιο Αμερική και πείτε σε κάποιους πως είστε Έλληνες, θα διαπιστώσετε πως όλοι, μα όλοι, θέλουν κάποτε στη ζωή τους να ταξιδέψουν στην Ελλάδα. Είναι ακριβώς αυτοί που δεν βάζουν στα παιδιά τους εβραϊκά – χριστιανικά ονόματα, αλλά ελληνικά ονόματα.
Στο πρόσφατο ποδοσφαιρικό πανηγύρι διαπιστώσαμε πως τον μεγάλο Αργεντίνο ποδοσφαιριστή Messi τον λένε στο βαφτιστικό του όνομα λιονταράκι – Lionel που σαφώς προέρχεται από το ελληνικότατο λέων – λιοντάρι. Έτσι ακριβώς λέγανε τον πρώην αρχηγό της Σοβιετικής Ένωσης Λεονίτ Μπρέζνιεφ. Λεωνίδα έλεγαν τον Μπρέζνιεφ.
Ας δούμε λοιπόν κι άλλες ακραίες συμπτώσεις που η ακρότητά τους φτάνει μέχρι τα βάθη της λαμπρής ελληνικής ιστορίας. Έπαιζε με την ομάδα του Equador ο περίφημος παίκτης Αλεχάντρο Ντομίγκεζ. Τσουπ ο Μέγας Αλέξανδρος καταμεσίς στα υψίπεδα του Quito και του Otavalo.
Τι διάολο, δεν πέθαναν ακόμη οι Έλληνες; Όχι ρε κουμπαράκο, γιατί αν πεθάνουν οι Έλληνες, θα πεθάνει ο παγκόσμιος πολιτισμός τους, θα πεθάνουν οι ωκεανοί, η μουσική, το θέατρο και οι Ολυμπιακοί αγώνες, θα πεθάνει η ιερότητα του ανθρώπινου είδους.
Για πάμε λίγο παρακάτω: στη σύνθεση της Αργεντινής, ανάμεσα στους επιθετικούς ήταν στημένος ο Hector Herrera και ο ναύαρχος των Σπαρτιατών του Πελοποννησιακού πολέμου Λύσαντρο Μαρτίνεζ. Βρε μανία με αυτούς τους νότιους της Αμερικής να μη μας αφήνουν να πεθάνουμε με την ησυχία μας!
Υποθέτω πως όλοι θυμόμαστε τον ποδοσφαιρισταρά, την παιχτούρα της Βραζιλίας που τον έλεγαν Socrates. Άρχοντας του ονόματος και του γηπέδου.
Εκείνοι που όχι απλώς ασχολούνται μαζί μας είναι οι Νοτιοαμερικάνοι και οι Ρώσοι. Για να θυμηθούμε τον λογοτέχνη Αλεξάντερ Σολζενίτσιν και τον πρωθυπουργό Αλεξάντερ Κοσίγκιν. Δεν τους έλεγαν ούτε David, ούτε Αβραάμ.
Νομίζω πως ήρθε ο καιρός να τιμήσουμε κι μείς τους τεράστιους προγόνους μας και να ονοματίζουμε τα παιδιά μας με ελληνικά ονόματα. Ο υπερτεράστιος Σωκράτης είναι σαφής και λέει: «Πατρός τε και Μητρός τε και όλων των άλλων προγόνων, αγιώτερον και τιμιώτερον εστιν η πατρίς, τοις νουν έχουσιν».
Νομίζω πως ήρθε η ώρα μας, και είναι πολύ όμορφη αυτή η ώρα!! Είναι η ώρα των Ελλήνων.
