Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α.
Λάζαρος Καμπουρίδης
Η υπόθεση του προγράμματος καλωδιακής σύνδεσης Κύπρου – Ελλάδας θέτει σε δοκιμασία τις σχέσεις της Ελλάδας με την Κυπριακή Δημοκρατία σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο γεωπολιτικών εξελίξεων όπου απαιτείται αραγές και συμπαγές μέτωπο όλων των συνιστωσών του Ελληνισμού.
Η αλήθεια είναι ότι έχει δημιουργηθεί ένα ομιχλώδες τοπίο και φαίνεται να μην υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα για το τι ακριβώς συμβαίνει. Φταίει η Λευκωσία η οποία θέτει οικονομικό θέμα ή η Αθήνα η οποία δείχνει με το δάχτυλο την Κύπρο;
Οι τελευταίες δηλώσεις του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη σχετικά με την αποφασιστικότητα της Ελλάδας να προχωρήσει το έργο ήταν τόσο πειστικές ώστε προκάλεσαν την άμεση αντίδραση του Τούρκου ομολόγου του Χ. Φιντάν.
Ακολούθησε η δήλωση του Κύπριου Υπουργού Οικονομικών Μ. Κεραυνού, ο οποίος σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κύπρου» αμφισβήτησε την βιωσιμότητα του έργου «με τους συγκεκριμένους όρους».
Ακολούθησε η δήλωση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Χριστοδουλίδη ο οποίος υποστήριξε το έργο, χαρακτηρίζοντάς το στρατηγικής σημασίας.
Τελικά τι ακριβώς συμβαίνει;
Η Κύπρος ζητάει από την Αθήνα δεσμεύσεις για την ασφάλεια του έργου λόγω της περυσινής εμπειρίας στην Κάσο όταν η τουρκική αντίδραση οδήγησε σε διακοπή των σχετικών εργασιών. Η κυπριακή πλευρά δεν δέχεται να καταβάλλει το ποσό που της αναλογεί και το οποίο ανέρχεται στα 25 εκατ. ευρώ ανά έτος, για την επόμενη πενταετία, εάν η Αθήνα δεν αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν, προς αποφυγή της πιθανότητας μη εκτέλεσης του έργου λόγω νέας τουρκικής αντίδρασης.
Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας μάλιστα για το θέμα αυτό δήλωσε ότι, «ο ΑΔΜΗΕ, ως Φορέας Υλοποίησης, έχει αναλάβει κάποιες δεσμεύσεις και αναμένουμε να υλοποιήσει αυτές τις δεσμεύσεις έτσι ώστε και εμείς (ως Κύπρος) να ανταποκριθούμε στις δικές μας υποχρεώσεις».
Οι υποχρεώσεις αυτές έχουν σχέση με τις δεσμεύσεις ασφάλειας του έργου από πιθανή τουρκική αντίδραση. Εάν δεν υπήρχε η δεδομένη αντίδραση της Τουρκίας στην υλοποίηση του έργου με βάση και την περυσινή εμπειρία στην Κάσο όταν οι Τούρκοι έστειλαν 5 πολεμικά πλοία και μπλόκαραν τις εργασίες, τώρα δεν θα μιλούσαμε για επιμερισμό ευθυνών μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου.
Εάν δεν υπήρχαν οι φοβίες μας να υπερασπιστούμε τα εθνικά μας συμφέρονται και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα τώρα δεν θα συζητούσαμε για το μερίδιο ευθύνης της κάθε πλευράς. Αλλά και δεν θα ρισκάραμε το αναγκαίο αργές εθνικό μέτωπο που θα έπρεπε όχι απλά να προβάλουμε αλλά και να ισχυροποιούμε διαρκώς, Ελλάδα και Κύπρος.
Η Ελλάδα ως η ισχυρή συνιστώσα του Ελληνισμού στην περιοχή θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να δηλώσει ότι αποτελεί την εγγύηση προστασίας υλοποίησης του έργου παραμερίζοντας τις φοβίες της. Προβάλλοντας αποφασιστικότητα έναντι της τουρκικής πλευράς και διατρανώνοντας ότι θα προχωρήσει το έργο και δεν θα επιτρέψει νέο συμβάν αμφισβήτησης της ελληνικής στρατηγικής η οποία θα πρέπει να ταυτίζεται με αυτή της Κύπρου.
