Από τη στήλη ΕΠΕΑΠΤΕΡΟΕΝΤΑ
Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Πού είχαμε μείνει το προηγούμενο Σάββατο; Α, ναι. Στα αξιοπερίεργα. Όπως το «να εκλέγεσαι από 74.000 ψηφοφόρους και να σε αποβάλλουν 163 άτομα μιας επιτροπής, από τα οποία καμιά 80αριά… τηλεφωνικώς». Έτσι έγραφα και ο τακτικός αναγνώστης μου Γ.Π., μου επεσήμανε ότι γράφοντας αυτό, έδειξα ότι συμπαθώ τον Στέφανο Κασσελάκη. Όχι φίλε μου, διότι με όσα είχα γράψει πιο πάνω, έδειχνα ότι δεν συμπαθώ τους σταλινικούς που αποφασίζουν και διατάζουν, όπως η χούντα των συνταγματαρχών.
Δεν μου αρέσει να διαστρεβλώνονται τα γραπτά. Και βρίσκω ευκαιρία σήμερα να αναφερθώ στον άλλο τακτικό μου αναγνώστη Ν.Β. ο οποίος διαβάζοντας τις αναμνήσεις μου από την 20ή Ιουλίου 1974, ανακάλυψε ότι είμαι «λάτρης της χούντας». Σε εκείνη την αναδρομή λοιπόν, τόνιζα το ανοργάνωτο του ελληνικού στρατού και την υπερβολή της γενικής επιστράτευσης από μια… στρατιωτική κυβέρνηση. Αν αυτό λέγεται λατρεία, τότε πώς να λέγεται το γεγονός ότι από το 2015 γράφω συνεχώς κατά του Τσίπρα και των Συριζαίων που μας κυβερνούσαν στηριζόμενοι από την ακροδεξιά του Καμμένου; Συγχωρεμένοι οι αναγνώστες μου, λοιπόν.
Άλλο θέλω να πω σήμερα, που διάβασα μετά λύπης μου (ΤΑ ΝΕΑ, 14/9/2024), ότι ο εκδότης των New York Times κ. Άρθουρ Γκρεγκ Σουλτσμπέργκερ, έγραψε ένα άρθρο στην ανταγωνιστική προς αυτόν εφημερίδα Washington Post, με το οποίο εκφράζει την ανησυχία του για όσα απειλούν τον ελεύθερο Τύπο, γενικώς. «Μετά λύπης μου», όχι επειδή αρθρογράφησε σε ανταγωνιστική εφημερίδα, αλλά επειδή τόνισε στο άρθρο του ότι διαπίστωσε μια «ανελέητη περιχαράκωση της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας από πλήθος ηγετών» και ανέδειξε στα αμερικανικά Μέσα Ενημέρωσης «την ενότητα που χρειάζεται ο Τύπος απέναντι σε όσους απεργάζονται τρόπους να τον φιμώσουν».
Θυμήθηκα με αυτό, τον κ. Νίκο Παππά, που αν και με τριετή αναστολή καταδικασθείς σε φυλάκιση για παράβαση καθήκοντος, εκπροσώπησε τον ΣΥΡΙΖΑ σε συνέντευξη που παραχώρησε σε πλειάδα Μέσων Ενημέρωσης, στη φετινή ΔΕΘ. Θυμάστε; Είχε καταδικαστεί, διότι ως υπουργός «καθοδηγούσε», «χειραγωγούσε» τη διεξαγωγή διαγωνισμού, που αφορούσε την αδειοδότηση τηλεοπτικών καναλιών.
Και μετά ανησυχούν κάποιοι, μήπως είμαι συμπαθών του Κασσελάκη και λάτρης της χούντας και του Ολυμπιακού ταυτόχρονα (ένας είναι ο Θρύλος γι’ αυτό και τον θυμήθηκα). Αυτό είναι το κακό με τα δικά μου «Λόγια που Πετούν». Ότι παραμένουν γραπτά σ’ αυτήν εδώ τη γωνιά της εφημερίδας και μπορείς να τα ξαναδιαβάσεις. Δεν ίπτανται «κάπου μέσα στο ίντερνετ», όπου κάθε πικραμένος γράφει ό,τι θέλει και αν δεν αρέσει, την επομένη αποσύρει την ανάρτηση ή τη διορθώνει. Και ο νοών νοείτο, φίλες και φίλοι μου.
