Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ – Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Κακά τα ψέματα. Τα Χριστούγεννα φέτος, όπως και τα περσινά απέχουν πολύ από εκείνα που είχαμε συνηθίσει προ COVID-19. Μια φίλη μου, έλεγε τις προάλλες «Τι Χριστούγεννα μπορώ να κάνω εάν δεν μπορώ να αγκαλιάσω τους δικούς μου ή να δεχθώ τα φιλιά από τα εγγόνια μου, όταν βλέπουν τα δώρα που τους έχω πάρει; Πάει, χάθηκε η μαγεία που ξέραμε».
Αν και δεν έχω παιδιά και εγγόνια, συνεχίζω να πιστεύω ότι η μαγεία των Χριστουγέννων όπως τη έχει φαντασθεί ο καθένας μας, δεν χάνεται. Η μαγεία υπάρχει μέσα μας και μπορούμε να την αναδείξουμε χωρίς να περιμένουμε αγκαλιές και φιλιά, ή τα χιόνια στο καμπαναριό ή το «Χο-χο-χο» του Αϊ Βασίλη. Επιτρέψτε μου να αφηγηθώ κάτι προσωπικό «λίγο απ’ όλα».
Από μικρός, που χιόνιζε τακτικά στο Μαρούσι, έχω ζήσει αρκετά Χριστούγεννα με χιόνι και χωρίς φωτογραφίσεις για να τις κοινοποιήσω στα social media, όπως κάνουν σήμερα. Δεν έχω πάψει όμως να τα ονειρεύομαι όπως θέλω, παρά την πεζή εποχή μας, που όλοι πλέον τα γιορτάζουν με αναρτήσεις φωτογραφιών και φόντο τα χιονοδρομικά κέντρα ή δίπλα σε στολισμένα έλατα, κοντά σε αναμμένα ή σβηστά τζάκια (όταν έξω έχει λιακάδα), με επιπλέον κάποιους κουραμπιέδες ή μελομακάρονα σε δίσκο, διακοσμημένο με φύλλα γκι (πλαστικά εκ Ταϊβάν).
Επειδή όμως η μαγεία των Χριστουγέννων υπάρχει μέσα μου (από τότε που άνοιγα το τρανζιστοράκι και άκουγα Beatles, Rolling Stones, Doors κ.ά. από τον αμερικάνικο ραδιοσταθμό της Βάσης του Ελληνικού), βάζω στο πλατό του cd player το The Sinatra Christmas Album ή μια από τις δυο συλλογές White Christmas, τη μελαγχολική του Έλβις Πρίσλεϊ και τη νοσταλγική του Μπινγκ Κρόσμπι, παίρνω κοντά μου το στρογγυλό ποτήρι του μπράντι μισογεμάτο από πεντάστερο Μεταξά και ένα δίσκο (διακοσμημένο με τον Αϊ Βασίλη, που καθιέρωσε η Coca Cola το 1931) με ξηρούς καρπούς, κουραμπιέδες και μελομακάρονα και ακούγοντας την απαλή μουσική, πίνω γουλιά-γουλιά το Μεταξά μου, τρώω σιγά-σιγά τα γλυκά των Χριστουγέννων και βοηθάω (αν μου ζητηθεί) την Αθηνά που ετοιμάζει τα δώρα για τα ανίψια και τα βαφτιστήρια μας (ζωή να ‘χουν). Την εικόνα που σας περιγράφω, συμπληρώνουν πολύχρωμες χριστουγεννιάτικες κάρτες που λάβαινα -πριν επικρατήσουν τα e-mail- από τους θείους και τα ξαδέρφια μου στον Καναδά, οι οποίες τοποθετούνται μπροστά από τα βιβλία στη βιβλιοθήκη.
Στα πρώτα μας κοινά Χριστούγεννα, που η Αθηνά με είδε να πίνω το πεντάστερο Μεταξά, απόρησε. Της εξήγησα ότι συνηθίζω να το πίνω μόνο κάθε Δεκέμβρη. Συμπληρώνει τη μαγεία της εποχής, ενώ τα τελευταία χρόνια με βοηθάει να αναπολώ και να ονειρεύομαι. Όπως τα παιδιά ονειρεύονται τον ερχομό του Αϊ Βασίλη.
Φίλες και φίλοι μου, σας εύχομαι Υγεία και Καλά Χριστούγεννα. Και μη σταματάτε να ονειρεύεστε.
