Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 30/12/20
«Η αποκομιδή είναι λειτούργημα, κάθε μέρα κάποιοι άνθρωποι γατζωμένοι πίσω από ένα απορριμματοφόρο δίνουν μάχη με την καθαριότητα. Δύσκολο να μαζεύει κανείς σκουπίδια με χαμηλές θερμοκρασίες και πολλές φορές βρεγμένος έως το κόκκαλο. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο δύσκολη είναι αυτή η δουλειά; Περισσότεροι θα καταλάβετε την αξία τους, μόνο όταν αυτοί θα σταματήσουν να εργάζονται. Αυτή η δουλειά είναι για λίγους και δυνατούς».
Με αυτά τα λόγια η αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος και Καθαριότητας της Αγίας Παρασκευής Ελένη Δάβαρη αναφέρθηκε, πριν από λίγες μέρες, σε αυτούς που κάποιοι αποκαλούν «σκουπιδιαραίους». O υποτιμητικός χαρακτηρισμός για τον κλάδο βρήκε, όπως και στις περιπτώσεις των επαγγελματιών υγείας, διανομέων φαγητού και προϊόντων, υπαλλήλων σούπερ μάρκετ, τον… μάστορά του από τη σπουδαία χρησιμότητα που είχαν τα επαγγέλματα στην εποχή της πανδημίας.
Ο «σκουπιδιάρης», που κρατά στα χέρια του από τη δημόσια υγεία έως την ομορφιά μιας γειτονιάς, πηγαίνει με καραντίνα ή χωρίς στη δουλειά, φοράει τον εξοπλισμό του -που σε κάποιες περιπτώσεις Δήμων δεν είναι δεδομένος- και πιάνει ό,τι επιβάλλεται από τις… βρώμες μας. Οι κάδοι, τα απορριμματοφόρα, αρκετές φορές, είναι τελευταίας τεχνολογίας φιλικής στο περιβάλλον, αλλά σε ορισμένες βάρδιες δεν αποδεικνύεται τόσο κατάλληλος σύμμαχος για να αποτρέψει εργατικά ατυχήματα ή δυστυχήματα. Εν πάνε όλα καλά, ο υπάλληλος σχολά κι επιστρέφει στο σπίτι του… μοσχοβολώντας όλη την «αρχοντιά» που καταδέχτηκε να απολαμβάνει από τους άλλους.
Αν από το Κράτος και την Τοπική Αυτοδιοίκηση ανταμείβονται λιγότερο σε σχέση με την κρίσιμη αποστολή που έχουν, στην ασυνειδησία από υπαρκτή μερίδα της κοινωνίας οι ίδιοι δεν πληρώνονται μόνο… βαρέα και ανθυγιεινά: Εισπράττουν την τρύπια σακούλα με τα χαρτιά τουαλέτας, το καφάσι από τα σάπια απολειφάδια του μανάβικου, το βουνό σε χόρτα και κλαδιά δίπλα στους κάδους. Όποιος βλέπει κι ακούει τους εργάτες της καθαριότητας να περνάνε μπροστά από το σπίτι ή το μαγαζί τους, το νεκροταφείο του πατέρα τους ή το νοσοκομείο που έβαλαν τη μάνα τους, καταλαβαίνουν ότι οι άνθρωποι αυτοί μαζεύουν τα.. ράκη της καθημερινότητάς τους.
Τι κι αν από παιδιά να μάς μαθαίνανε σε σχολεία και σπίτια πως «η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά». Ποτέ κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει πού είναι η άλλη μισή. Στους τρόπους ίσως; Μπορεί, λοιπόν, για τον κορωνοϊό να έχει βρεθεί εμβόλιο αυτές τις μέρες, αλλά για τον «ιό» της… ψόφιας κατσίκας του γείτονα δεν προβλέπεται άμεσα. Εκτός και αν πριν από τη Δευτέρα Παρουσία, κάνουμε κάτι που προσφέρεται τις περιόδους αλλαγής έτους: μια… δεύτερη ανάγνωση των πραγμάτων. Καλή χρονιά, ανθεκτική!
