Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ – Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Δεν ξέρω πλέον τι να γράψω, όταν αυτή τη στιγμή έχουμε άλλη μια τεράστια πυρκαγιά στην Πεντέλη, που λόγω των ανέμων έχει φτάσει σε περιαστικές και αστικές περιοχές. Κατοικίες, σπίτια καίγονται και άνθρωποι φεύγουν πανικόβλητοι ή παραμένουν στα σπίτια τους παρά τις οδηγίες της Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας.
Θλίβομαι και κάνω σκόρπιες σκέψεις που τρέχουν πίσω στα χρόνια εκείνης της επίπλαστης ευμάρειας, τότε που τα δάνεια δίνονταν αφειδώς από τις τράπεζες για να ικανοποιήσουν οι Έλληνες το όνειρο, όχι μόνο της κύριας κατοικίας, αλλά και του εξοχικού κοντά στη θάλασσα ή πάνω στο βουνό, συμπληρωματικά δε και του τζιποειδούς αυτοκινήτου, για να πηγαίνουν στα χιόνια το χειμώνα. Εδώ κάνω παρένθεση, διότι και με τα χιόνια απεδείχθη ότι δεν σε σώζει ούτε το τζιποειδές. Φέτος ζήσαμε τον αποκλεισμό της Αττικής Οδού μέσα σε δύο ώρες οπότε τζιποειδή και μη, ακινητοποιήθηκαν και άνθρωποι κινδύνεψαν. Κλείνω.
Έπαιρνε το δάνειο λοιπόν ο μέσος Έλληνας και πήγαινε να αγοράσει διαμέρισμα σε μια «εξοχική» περιοχή γεμάτη πεύκα. Αφήνω απ’ έξω αυτούς που έπαιρναν δάνεια και έχτιζαν σε δασώδη περιοχή, διότι αυτοί είχαν υποχρέωση, μαζί με όλα τα άλλα έξοδα της μονοκατοικίας, να έχουν και μια στέρνα με αντλία νερού ή ακόμα και ένα μικρό εκχιονιστήρα, ώστε να μη διαμαρτύρονται στο φακό της τηλεόρασης «πού είναι το κράτος;». Αν υπήρχε κράτος, δεν θα έπαιρναν άδεια για να κτίζουν στο δάσος, είναι απλό.
Επανέρχομαι λοιπόν στον μέσο Έλληνα που αγόραζε οροφοδιαμέρισμα του οποίου όλα τα παράθυρα είχαν θέα αιωνόβια πεύκα με ύψος μέχρι τον πέμπτο όροφο της πολυκατοικίας του και τα κλαριά των πεύκων άγγιζαν τις βεράντες του και οι επισκέπτες του από τα Πατήσια, έλεγαν «Τι ωραία που είστε εδώ, μέσα στο πράσινο».
Δεν προσπαθώ να ρίξω ευθύνες στους απλούς πολίτες, που ικανοποίησαν το όνειρό τους για διαμέρισμα σε πευκώνα, όπως ας πούμε στην περιοχή ΚΑΤ – Αγίου Νικολάου που μένω. Αλλά σκέφτομαι ότι και με 60 πυρκαγιές ταυτόχρονα στη χώρα, πόσα αεροπλάνα και ελικόπτερα ή οχήματα πρέπει να διαθέτει το κράτος για να σωθούμε αν (ο μη γένοιτο) πιάσουν φωτιά τα αιωνόβια πεύκα της περιοχής με τα αιωνόβια κουκουνάρια τους, που δεν κλαδεύονται ποτέ από Δήμο και Περιφέρεια.
Θυμάμαι δε ένα περιστατικό, μετά τον χιονιά «Ελπίδα». Αφού πέρασε το συνεργείο του Δήμου και έκοψε τα πεύκα που είχαν πέσει και πλακώσει κάποια αυτοκίνητα, πέρασε και κλάδεψε τα υπόλοιπα που τα κλαδιά τους ακουμπούσαν τα καλώδια του ηλεκτρικού. Ε λοιπόν, βρέθηκε «ρομαντικός» γείτονας που διαμαρτυρήθηκε «μη τα κόβετε καλέ, εμείς γι’ αυτά τα πεύκα αγοράσαμε διαμέρισμα εδώ» και «οικολόγος» που διαμαρτυρήθηκε για «υπερβολικό κλάδεμα».
