Γράφει ο Ιωάννης M. Βαρβιτσιώτης: τ. Βουλευτής 1961-2004, τ. Ευρωβουλευτής 2004-2009, τ. Yφυπ. Εσωτερικών, Εξωτερικών, τ. Υπουργός Εμπορίου, Παιδείας, Δικαιοσύνης & Εθνικής Άμυνας
Ως πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας νιώθω την υποχρέωση να καταθέσω προτάσεις που θα ενισχύσουν το στρατιωτικό δυναμικό της χώρας, δίνοντας κίνητρα για εκπλήρωση της στρατιωτική θητείας μετά την αποφοίτηση από το Λύκειο και την εθελοντική κατάταξη των γυναικών. Όπως γνωρίζουμε, η θητεία στον Στρατό Ξηράς, σύμφωνα με πρόσφατες εξαγγελίες του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, θα αυξηθεί από 9 μήνες που είναι μέχρι σήμερα, σε 12 μήνες. Αντίστοιχα και η θητεία των εφέδρων αξιωματικών του Στρατού Ξηράς θα αυξηθεί στους δεκαεπτά (17) μήνες.
Αυτό που χρειάζονται περισσότερο οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι οι υπηρετούντες σε αυτές να είναι όσο το δυνατόν νεότεροι, ώστε κατά τον χρόνο της θητείας τους να αποδίδουν με κατά το δυνατόν περισσότερο κουράγιο, όρεξη, αλλά και δύναμη. Όμως στην ηλικία των 18-19 ετών οι νέοι μας κατευθύνονται -στη συντριπτική τους πλειοψηφία- προς την ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση, προσβλέποντας στη μελλοντική επαγγελματική τους αποκατάσταση και ελάχιστοι κατατάσσονται. Για τον λόγο αυτόν θα πρότεινα την επιδότηση των νέων, που θα στρατευθούν μετά την αποφοίτηση του Λυκείου, με μόρια, τα οποία θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν για τη βελτίωση της βάσης εισαγωγής τους στις πανεπιστημιακές σχολές της επιθυμίας τους κατά τις εξετάσεις, που θα δώσουν μετά την απόλυσή τους από τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Παράλληλα και προκειμένου να αποφευχθεί το φαινόμενο, που και επί ημερών μου ήταν έντονο, δηλαδή η επιδίωξη υπηρεσίας των στρατιωτών σε γραφεία και μάλιστα στον τόπο συμφερόντων τους, θα πρότεινα να στρατεύονται σε εθελοντική αρχικά βάση και οι γυναίκες από την ηλικία των 18 ή 19 ετών, για τις οποίες προφανώς θα ίσχυε η ίδια επιδότηση μορίων. Οι γυναίκες θα υπηρετούσαν κατ’ αρχάς μόνο σε γραφεία ή άλλες βοηθητικές υπηρεσίες, αποδεσμευόμενων από τις θέσεις αυτές των ανδρών συναδέλφων τους. Επί υπουργίας μου στο Υπουργείο Άμυνας ψηφίστηκε ο Ν. 1911/1990, με τον οποίο δόθηκε η δυνατότητα εισαγωγής στις Στρατιωτικές Σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων και των γυναικών, ήδη δε υπηρετεί και στους τρεις Κλάδους ικανός αριθμός γυναικών, που ανταποκρίνονται, εξ όσων πληροφορούμαι, απόλυτα στις δύσκολες απαιτήσεις του στρατιωτικού επαγγέλματος. Γιατί λοιπόν, όταν έχουμε εδώ και τριάντα χρόνια μόνιμα στελέχη, να μη δώσουμε τη δυνατότητα και σε γυναίκες, που επιθυμούν να καταταγούν και να υπηρετήσουν ισόχρονη θητεία με τους άνδρες;
Προτείνω τα παραπάνω γιατί δεν προβλέπω σταθερή ειρηνική σχέση με τους εξ ανατολών γείτονές μας. Η Τουρκία αυξάνεται αλματωδώς αριθμητικά και πιστεύω, ότι και η πληθυσμιακή αυτή παράμετρος λειτουργεί αυξητικά υπέρ της επιθετικότητας των Τούρκων. Το 1950 η Ελλάδα είχε περίπου 7.570.000 κατοίκους, όταν η Τουρκία είχε περίπου 21.240.000 πληθυσμό, δηλαδή μια σχέση 1 προς 2,8. Σήμερα οι αριθμοί αυτοί έχουν μεταβληθεί σε 10.720.000 και 83.720.000 περίπου αντίστοιχα, με την σχέση να εκτινάσσεται στο 1 προς 7,8. Και βέβαια η προοπτική για το μέλλον είναι να ανοίξει ακόμη περισσότερο η ψαλίδα αυτή. Το κλάσμα αυτό ευνόητο είναι βέβαια να αντανακλάται και στο αριθμητικό μέγεθος των Ενόπλων Δυνάμεων των δύο χωρών.
Θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι αντίστοιχα προβλήματα αντιμετώπισε και το Ισραήλ, αμέσως μετά την ίδρυσή του, ως ανεξάρτητο κράτος. Ήταν απομονωμένο και περιτριγυρισμένο από εκατομμύρια αραβικών εχθρικών πληθυσμών. Μπόρεσε να ανατρέψει την σε βάρος του πληθυσμιακή σχέση κατ’ αρχάς με την ενίσχυσή του με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό υπηρετούντων στις Ένοπλες Δυνάμεις, δηλαδή με τη στράτευση και των γυναικών, αλλά και με τη διατήρηση ικανού αριθμού κλάσεων σε κατάσταση συναγερμού ή κινητοποίησης, δηλαδή στην αναβάθμιση και συνεχή εκπαίδευση της εφεδρείας του. Παράλληλα επένδυσε και επενδύει τα μέγιστα στην ισχυροποίηση του στρατού του, που στηρίζεται όχι τόσο στο μέγεθος, αλλά στην ποιότητα των στελεχών του.
Θα πρέπει βέβαια να επισημάνω και να τονίσω το άριστο επίπεδο στον επιτελικό, αλλά και τον τακτικό τομέα, των μονίμων μας στελεχών, γεγονός που εξισορροπεί σε μέγιστο βαθμό την πληθυσμιακή ανισότητα των ελληνικών με τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις. Σημαντικό επίσης για την ενίσχυση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων είναι η εκπαίδευση των άρτι απολυμένων να συνεχίσει κατά τακτά χρονικά διαστήματα για τουλάχιστον 5 χρόνια μετά τη λήξη της θητείας τους και ανάλογα με την ηλικία τους
Συγκεκριμένα, θα πρότεινα να μελετηθεί το ισραηλινό σύστημα για τη συνέχιση της εκπαίδευσης των εφέδρων, ειδικά τώρα που οι σχέσεις Ελλάδας – Ισραήλ βρίσκονται σε πολύ καλό επίπεδο. Κρίνω σκόπιμο να καλέσουμε Ισραηλινούς ειδικούς που να μας υποδείξουν με ποιους τρόπους θα μπορούσε να είναι πιο αποτελεσματική η θητεία και όχι χάσιμο χρόνου. Συγχρόνως να εφαρμοστεί και η ισραηλινή πρακτική όπου μετά την απόλυση των εφέδρων λόγω λήξεως της θητείας τους, συνεχίζονται οι στρατιωτικές ή ημι-στρατιωτικές υποχρεώσεις τους προς την πατρίδα, με ασκήσεις κατά τακτά διαστήματα κλπ. Όπως να μελετηθούν και οι μέθοδοι κινητοποίησης του συνολικού πληθυσμού.
