Από τη στήλη ΕΠΕΑΠΤΕΡΟΕΝΤΑ | Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Είδα στο Protagon ένα άρθρο του Μάριου Καμχή με τον τίτλο «Η δυστυχία τού να είσαι πεζός» και φαντάστηκα ότι ήρθε στο Μαρούσι ο άνθρωπος. Το διαβάζω, αλλά το άρθρο αφορούσε αποκλειστικά εμένα και κανέναν άλλο. Το γράφω μετά λόγου γνώσεως και θα παρακαλέσω αν με διαβάζει ο αρμόδιος αντιδήμαρχος του Αμαρουσίου (που γνωρίζω ότι δεν ασχολείται με την εφημερίδα, εκτός ίσως αν δει κάπου τη φωτογραφία του), να μη νομίζει ότι αυτό που αντιγράφω, αφορά και άλλους που μπορεί να είναι ικανοποιημένοι από την «πεζοδρομιακή πολιτική» του Δήμου Αμαρουσίου. Γράφει λοιπόν, ο Μάριος Καμχής:
«Ο πεζός στην καθημερινότητά του αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις. Καταρχήν είναι η υποχρέωση για ταπεινότητα. Είναι σημαντικό ότι ο πεζός δεν πρέπει ποτέ να περπατάει με το κεφάλι ψηλά. Το κεφάλι του πρέπει πάντα να είναι σκυμμένο και το βλέμμα να παρακολουθεί με προσοχή, για να μην τραυματιστεί, τις λακκούβες στο πεζοδρόμιο, τις σπασμένες πλάκες και τα ανοιχτά φρεάτια πρόσβασης των Οργανισμών “Κοινής Ωφελείας”. Να προσέχει να μη γλιστρήσει πατώντας τα απορρίμματα των συμπαθέστατων κατοικιδίων, που δυστυχώς δεν μπορούν να τα μαζέψουν τα ίδια, αλλά επαφίενται στους ανεγκέφαλους ιδιοκτήτες τους».
Το διαβάζω και συγκινούμαι. Διότι κι εγώ όταν κατηφορίζω για το Κέντρο, περπατώ συνεχώς με το βλέμμα κάτω. Ακόμα και στους υπέροχους κάποτε πεζόδρομους του Τζανίκου (καλή του ώρα, είναι ο μόνος που έχουμε έργα του να θυμόμαστε), τα πράγματα δεν πάνε καλά. Έχουν περάσει οι οπτικές ίνες όλων των εταιρειών κινητής και δεν έχει μείνει τίποτα στη θέση του. Και δεν αναφέρομαι στα κυβολιθάκια. Αυτά έπρεπε να έχουν αντικατασταθεί από την περίοδο Πατούλη (13 χρόνια) και Αμπατζόγλου (4 ακόμα). Όμως, η οδός Πλαστήρα με τη Διάμεση παραμένουν αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου, ενώ και ο πεζόδρομος – κόσμημα, της οδού Κωνσταντινουπόλεως με πολύχρωμα σχέδια και παρτέρια για ήπια κυκλοφορία, μετά τις «οπτικές ίνες» και τα έργα των «κοινωφελών» επιχειρήσεων, έχουν γεμίσει μπαλώματα.
Επίσης, αναφέρομαι και στην οδό Β. Όλγας που διαθέτει ένα (μέχρι το πολιτιστικό κέντρο Άρτεμις), στενό πεζοδρόμιο κατειλημμένο από φουντωμένες πικροδάφνες ή φουντωμένα φυτά κήπων που, σε συνδυασμό με τα χαμηλά δέντρα του πεζοδρομίου, υποχρεώνουν τον πεζό να περπατάει στον ασφαλτόδρομο ή να σκύβει υπέρ του δέοντος, όπως εγώ, ας πούμε. Και θα μου αντιτείνει ο αρμόδιος αντιδήμαρχος: «Ας μην ήσουν κι εσύ τόσο ψηλός». Και δεν θα έχει άδικο. Γι’ αυτό και σας προετοίμασα ότι το άρθρο του κ. Καμχή στο Protagon και αυτό που μόλις διαβάσατε, αφορούν αποκλειστικά εμένα. Οι άλλοι, είναι όλοι ικανοποιημένοι.
ΑΥΤΟ-ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
400 λέξεις σήμερα. Για ένα πράγμα δεν θα κατηγορηθεί ποτέ αυτή η στήλη: Ότι γράφει «κείμενα πουμαρό».
