Γράφει η Ελένη Καραμπέτσου, εκπαιδευτικός.
Ογδοντάρης ο κ. Γιάννης, κάτοικος Δωδώνης του Δήμου Αμαρουσίου, ευθυτενής με καλή υγεία και κινητικότητα. Ζει σε αυτή την περιοχή εδώ και πενήντα χρόνια, από τότε που μαζί με τη συγχωρεμένη γυναίκα του αγόρασαν ένα μικρό οικόπεδο, ήμισυ εξ αδιαιρέτου, τόσο όσο τους επέτρεπε ο δημοσιοϋπαλληλικός μισθός τους συν ένα τραπεζικό δάνειο. Με τον αγώνα μιας ζωής έφτιαξαν το σπίτι για την οικογένεια που απέκτησαν, όπως έκαναν τότε όλοι οι γονείς.
Ο τόπος εδώ δεν είναι εύκολα προσβάσιμος. Έχει ανωφέρειες και κατωφέρειες. Το ρέμα της Σαπφούς τον τέμνει κάθετα. Η οδός Πεντέλης τον καθορίζει βορείως με στενές, επικίνδυνες στροφές, εκτονώνοντας άνισα το κυκλοφοριακό φορτίο της στον μονόδρομο της οδού Παλαμά. Με κίνητρο τον υψηλό συντελεστή δόμησης, τα μικρά οικόπεδα ενώθηκαν και δόθηκαν αντιπαροχή. Πολυκατοικίες υψώθηκαν, κάτοικοι και αυτοκίνητα αυξήθηκαν. Μεγάλα οικόπεδα που αποτελούν ολόκληρο τετράγωνο (εκείνο του Σικιαριδείου), με πρόσοψη επί της Πεντέλης και της οδού Μελισσίων είναι εκτός σχεδίου. Ως ανήκοντα στην Περιφέρεια, ο χώρος των πεζοδρομίων τους καταλαμβάνεται ευκολότερα για παράνομο παρκάρισμα, δημιουργώντας προβλήματα στους πεζούς. Για τον λόγο αυτόν, πεζοδρόμια δεν υπάρχουν εδώ και από τις δύο πλευρές των δρόμων. Ακόμα, ιδιοκτήτες πολυκατοικιών αρνούνται να κατασκευάσουν τα δικά τους, ως ο νόμος ορίζει. Όσα πεζοδρόμια είναι έξω από τις μονοκατοικίες, βρίσκονται σε κακή κατάσταση, φιλοξενώντας μεγάλες ελιές με ρίζες, από τον καιρό που εδώ απλωνόταν ένα ηλιόλουστο λιοστάσι. Η ομορφιά του, μάλιστα, κινηματογραφήθηκε σε πλάνα ελληνικής ταινίας με τη Τζένη Καρέζη.
Είναι φανερό πως αυτό το μικρό κομμάτι γης, η Δωδώνη, ασφυκτιά κάτω από αυτές τις συνθήκες και αδυνατεί να εγγυηθεί το αυτονόητο στους κατοίκους της, δηλαδή την ασφάλεια της ζωής τους. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, τα πολλά ατυχήματα – πεσίματα που συμβαίνουν εδώ σε ανθρώπους, οι οποίοι προσπαθούν να εξυπηρετήσουν την καθημερινότητά τους έξω από το σπίτι. Τέσσερις γειτόνισσες του κ. Γιάννη έχουν χτυπήσει σοβαρά. Δύο από αυτές χειρουργήθηκαν και μια αποζημιώθηκε με χιλιάδες ευρώ από τον Δήμο Αμαρουσίου. Αισθήματα ανασφάλειας και εγκλεισμού έχουν αρχίσει να επηρεάζουν πλέον σοβαρά την ψυχολογία των ηλικιωμένων.
Ο άνεμος του χρόνου που πέρασε και από το δικό του σπίτι άλλαξε καταστάσεις και ανάγκες της ζωής του. Τα αγόρια του, μετά από σπουδές, εγκαταστάθηκαν σε βόρειες χώρες, χωρίς να παραλείπουν να τον επισκέπτονται κάθε καλοκαίρι. Το μεγαλύτερο χτύπημα που δέχτηκε όμως ήταν η απώλεια της γυναίκας του προ πενταετίας. Όλα αυτά σκέπτεται ο κ. Γιάννης καθώς ετοιμάζεται να πάει στο φαρμακείο για τα χάπια της πίεσης που του έχουν τελειώσει, στον φούρνο για ψωμί και στο super market για γάλα.
Βγαίνει από το σπίτι. Στη διασταύρωση των οδών Παλαμά και Δροσίνη δεν υπάρχει πεζοδρόμιο ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Περπατά στην άσφαλτο της οδού Παλαμά αντίθετα με τα αυτοκίνητα! Επικίνδυνος αυτός ο μονόδρομος, δεχόμενος μεγάλη ροή αυτοκινήτων από Μαρούσι και Μελίσσια με προορισμό τη λεωφόρο Αμαρουσίου – Χαλανδρίου, παρακάμπτοντας τη λεωφόρο Κηφισιάς. Στο επόμενο τετράγωνο τον περιμένει ακατασκεύαστο πεζοδρόμιο πολυκατοικίας με ρίζες, σωλήνες, πέτρες. Φτάνει στη διασταύρωση των οδών Παλαμά και Πεντέλης. Σήμανση απούσα. Στέκεται δύβουλος και σκεπτικός. Για να περάσει απέναντι στο πεζοδρόμιο του Σικιαριδείου έχει ορατότητα μόνο στα αυτοκίνητα που έρχονται από Μαρούσι και όχι σε εκείνα από τα Μελίσσια. Αν υπήρχε εδώ ένας καθρέπτης! Λίγο πιο πάνω στο «Γεφυράκι», συνέβη προ ετών τραγικό αυτοκινητιστικό ατύχημα στη νεαρή γιατρό και μητέρα γνωστού, δραστήριου επιστήμονα της κοινωνίας του Αμαρουσίου, καθώς εκείνη πήγαινε το μεσημέρι να πάρει το νήπιο από το Νηπιαγωγείο. Ο νους του γυρίζει πίσω, όταν βρισκόταν με τη γυναίκα του σε διασταυρώσεις δρόμων. Της έπιανε το χέρι και οι δύο μαζί επικεντρώνοντας την προσοχή τους, ξεπερνούσαν τη δυσκολία. Κάνει τον σταυρό του και περνά απέναντι στο πεζοδρόμιο του Σικιαριδείου.
Νέα δοκιμασία τον περιμένει φτάνοντας στο όμορο, εκτός σχεδίου οικόπεδο, στη συμβολή των οδών Μουργκάνας και Πεντέλης. Το μεγάλο πεζοδρόμιό του, μήκους περίπου τριάντα μέτρων επί της οδού Πεντέλης, λειτουργεί ως χώρος διπλοπαρκαρίσματος και ιδιαιτέρως των πούλμαν του Σικιαριδείου. Είναι αναγκασμένος να περπατήσει στην άσφαλτο της οδού Πεντέλης, γιατί από αυτή τη μεριά είναι τα μαγαζιά που τον ενδιαφέρουν. Τώρα έχει τα αυτοκίνητα κατά μέτωπον, δηλαδή αυτά ανεβαίνουν και εκείνος κατεβαίνει. Εισπράττει άσχημες χειρονομίες και αρκετά «γαλλικά» από τους οδηγούς. Αλλά και τα «ελληνικά» έχουν ως δεύτερο συνθετικό τη λέξη «γέρο». Δεν τον πειράζουν αυτά. Τον περιμένει οδυνηρότερη η επιστροφή, όταν θα έχει τελειώσει τα ψώνια του και θα πορεύεται επί της ασφάλτου, έχοντας πίσω του αυτοκίνητα. Γυρίζει από την ίδια κοπιώδη διαδρομή στο σπίτι του.
Είναι Τρίτη. Παίρνει το καρότσι για τη λαϊκή αγορά που γίνεται λίγο πιο κάτω. Έχει ξεμείνει από φρούτα και ζαρζαβατικά.
Στη διασταύρωση των οδών Παλαμά και Μελισσίων τα αυτοκίνητα κινούνται προς τέσσερις κατευθύνσεις και ο κόσμος πολύς. Από δεξιά δεν υπάρχει πεζοδρόμιο (εκτός σχεδίου και αυτό το οικόπεδο). Παρκαρισμένα εδώ στη σειρά τα αυτοκίνητα των πελατών της λαϊκής αγοράς, με ανοιγμένες πόρτες, έτοιμα για φόρτωμα. Αριστερά, το ευρύχωρο, κατ’ όψιν, βορεινό πεζοδρόμιο του Νεκροταφείου Αμαρουσίου, πλην όμως απαγορευτικό και αυτό για πεζούς και καρότσια. Τον πολύτιμο χώρο του κατασπαταλούν μεγάλα δέντρα, ασύμμετρα φυτεμένα προ χρόνων και τσιμεντένια παρτέρια, υπερβολικών διαστάσεων (1 μ. x 0,90 μ. x 0,30 μ.). Όσος τόπος έχει απομείνει τον καταλαμβάνουν ήδη τα αυτοκίνητα των πωλητών της λαϊκής αγοράς, από νωρίς το πρωί. Δεν έχουν άλλη επιλογή οι κάτοικοι από το να σέρνουν τα καρότσια τους πάνω στην άσφαλτο της οδού Μελισσίων, ανάμεσα σε τροχοφόρα που κινούνται δεξιά, αριστερά, εμπρός και πίσω από αυτούς. Κοσμοσυρροή και ο κακός χαμός! Για να καταφέρει κανείς να φτάσει αλώβητος στον προορισμό του, θα πρέπει να εξασκηθεί σε «οχτάρια σπορ», κάτι που αγνοούσε η γειτόνισσά του, η οποία στην προσπάθειά της να αποφύγει τη σύγκρουση με ένα διερχόμενο μηχανάκι, έπεσε στο κράσπεδο του πεζοδρομίου με θλιβερές συνέπειες.
Μεσημεράκι και ο κ. Γιάννης επιστρέφει σπίτι με το καρότσι του γεμάτο, πορευόμενος σε ανοδική, ανορθόδοξη πορεία επί της οδού Παλαμά, έχοντας τα αυτοκίνητα σε καθοδική. Βάζοντας το κλειδί στην πόρτα μονολογεί: «Μήπως πρέπει να μετακομίσω; Αύριο το πρωί έχω ραντεβού με τον οδοντίατρο και το απόγευμα, φυσιοθεραπεία». Χαμογελά προβληματισμένος. «Δεν θα με πάρει από κάτω. Ολυμπιονίκης της συμφοράς στον μαραθώνιο της καθημερινότητας, με Ελλανοδίκες στο άθλημα όλες τις δημοτικές Αρχές που πέρασαν από το Μαρούσι, εδώ και πενήντα χρόνια».
*Βιβλίο του Ρώσου Νομπελίστα συγγραφέα Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν
