Γράφει ο Τάσος Μεργιάννης
«Δεν υπάρχει κανείς που να είναι μόνον και συνεχώς ποιητής. Είναι ένας επίμονα κοινός άνθρωπος, στον οποίο απλώς δόθηκε, χωρίς συμβόλαιο μονιμότητας, η δυνατότητα να επιχειρεί να αποτινάξει τη φθαρτότητά του». Έτσι είχε απαντήσει σε συνέντευξή της στην εφημερίδα LIFO και στην ερώτηση του δημοσιογράφου Γιάννη Χατζηγεωργίου «γιατί αισθάνεστε αμήχανα όταν σας αποκαλούν ποιήτρια» η σπουδαία Κική Δημουλά.
Και μπορεί η μεγάλη μας ποιήτρια από το απόγευμα του Σαββάτου 22 Φεβρουαρίου να συνδιαλέγεται με τις λέξεις (εκείνες την διάλεγαν και όχι αυτή εκείνες, όπως είχε πει) κάπου αλλού μακριά από τα μάτια ημών των θνητών, όμως ευτυχώς για όλους μας, άφησε πίσω της μια τεράστια παρακαταθήκη από 24 ποιητικές συλλογές, κάποιες εκ των οποίων μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν σε 8 διαφορετικές γλώσσες. Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν υπήρχε μια Κική Δημουλά σε κάθε γειτονιά; Ή εάν η εκάστοτε δημοτική αρχή φρόντιζε άνθρωποι τέτοιου πνευματικού διαμετρήματος να επισκέπτονται με με-γαλύτερη συχνότητα σχολεία, Πνευματικά Κέντρα και Πολιτιστικά στέκια;
Δυστυχώς στην Πεντέλη οι ευκαιρίες να γνωρίσουμε ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών από κοντά δεν είναι πολλές, καθώς η διοίκηση δεν έχει ψηλά στην ατζέντα της … τέτοιες πολυτέλειες . Αντιθέτως, στα Βριλήσσια υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις που (απλώς) επιβεβαιώνουν τον παραπάνω κανόνα. Προ ημερών, η κάτοικος Βριλησσίων ομότιμος καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου, Ιωάννα Τσιβάκου, παρουσίασε το νέο της βιβλίο «Συναίσθημα και ορθολογικότητα, η Ελληνική Εμπειρία» (εκδόσεις «ί. Σιδέρης») και το διψασμένο για γνώση κοινό κατέκλυσε το στέκι της Δράσης στην οδό Πάρνηθος, συμμετέχοντας σε μια ζωηρή συζήτηση που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του, ενώ αύριο Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου στο 5ο Δημοτικό Βριλησσίων θα πραγματοποιηθεί η – πολυαναμενόμενη από την εκπαιδευτική κοινότητα – ομιλία του συγγραφέα του best seller «Το Δώρο» Στέφανου Ξενάκη με τίτλο «13 ιστορίες που μπορεί να σου αλλάξουν τη ζωή».
Αν και δεν γνωρίζω το περιεχόμενο της ομιλίας του συγγραφέα, μια από αυτές τις ιστορίες που θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή κάποιου θα ήταν η γνωριμία με κάποιον άνθρωπο του πνεύματος και το έργο του. Ακόμα και αν δεν τον κάνει ευτυχέστερο μια τέτοια συνάντηση, σίγουρα θα τον γεμίσει με ερωτήματα. Βασανιστικά αλλά και θεμελιώδη. Και μπορεί τα ερωτήματα που βασανίζουν το μυαλό να μη φέρνουν την… ευτυχία , όμως το σίγουρο είναι ότι εάν δεν ξεκινήσει κάποιος να θέτει ερωτήματα δεν πρόκειται ποτέ να βρει τις απα-ντήσεις που γυρεύει. «Αν μου έδιναν να διαλέξω μεταξύ μιας ευτυχίας και του να γράψω ένα καλό ποίημα, μοιραία θα διάλεγα το δεύτερο, μια και δε γνωρίζω τι σημαίνει ευτυχία. Ευτυχής και ποιητής κατ’ εμέ δεν υπάρχει» έλεγε η Κική Δημουλά…
Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Πεντέλης – Μελισσίων – Βριλησσίων – 27/02.