Γράφει ο Γιώργος Αράπογλου – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Ηρακλείου – Λυκόβρυσης – Πεύκης – Μεταμόρφωσης 26/1
Στα καφενεία, στις παρέες, στα γήπεδα, εκεί που τα όρια καμιά φορά είναι ιδιαίτερα χαλαρά και ο καθένας σπάνια φιλτράρει τις σκέψεις του, πολύ συχνά υπάρχουν εντάσεις και παρεξηγήσεις για κάτι που είπε ή υπονόησε κάποιος από τους παρευρισκόμενους. Πόσες φορές έχετε βρεθεί σε τέτοιες καταστάσεις και πόσες φορές έχετε ακούσει την «πυροσβεστική» επωδό «έλα μωρέ, μια κουβέντα είπαμε…» που συνήθως σφυρίζει τη λήξη της έντασης; Προσωπικά άπειρες. Είμαι σίγουρος ότι κι εσύ, καλέ μου αναγνώστη, το ίδιος έχεις βιώσει.
Στα καφενεία, ναι, μπορεί να συμβεί. Στην πολιτική απαγορεύεται. Στην κυβέρνηση δε, θα έπρεπε να ποινικοποιηθεί. Είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει τελευταία με κυβερνητικά στελέχη, ενίοτε και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, να βγαίνουν και να κάνουν δημόσιες τοποθετήσεις, τις οποίες μετά την κατακραυγή που σηκώνουν, να ανασκευάζουν με δικαιολογίες πιο ανόητες από το προαναφερθέν «έλα μωρέ, μια κουβέντα είπαμε».
Τελευταία αφορμή δόθηκε από την υφυπουργό Παιδείας Ζέττα Μακρή, η οποία σε τηλεοπτική της συνέντευξη προανήγγειλε πρόστιμα σε μαθητές που δεν θα επιστρέφουν από το σχολείο μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο. Μετά την τεραστίων διαστάσεων κατακραυγή που ακολούθησε, η υφυπουργός υποχρεώθηκε να βγει στο ίδιο κανάλι το απόγευμα της ίδιας ημέρας «δεν υπάρχει πρόβλεψη για πρόστιμα συγκεκριμένα σε μαθητές» και πως «οι μαθητές τηρούν τα μέτρα σχολαστικά και αναμένουμε το ίδιο για τη συνέχεια». Είναι η πολλοστή φορά που κυβερνητικό στέλεχος σπεύδει να ανασκευάσει λεγόμενα του, εξηγώντας μέσες-άκρες πως, «άλλα λέμε εμείς, άλλα καταλαβαίνετε εσείς».
Πώς το λένε οι νέοι σήμερα; Αυτά καλό είναι να μη γίνονται. Ο κόσμος πλέον, όσο και να παρασύρεται από τις κακές μόδες της εποχής, έχει και κρίση και μυαλό. Και ο πλέον ολιγόνους αντιλαμβάνεται ότι από τη στιγμή που ξεστομίστηκε από το στόμα κυβερνητικού στελέχους, υπάρχει ήδη σαν σκέψη προς υλοποίηση. Όλα τα άλλα, όπως λένε και οι ιπποδρομιακοί, είναι «να ’χαμε να λέγαμε». Την ίδια ώρα, οι μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου δεν γνωρίζουν ακόμα πότε θα επιστρέψουν στις τάξεις τους. Οι απόφοιτοι, μάλιστα, δεν έχουν ιδέα πότε θα δηλώσουν τη συμμετοχή τους στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, ενώ καλά καλά με τις αλλαγές που έχουν γίνει, δεν έχουν καταλάβει ποια θα είναι η ύλη στην οποία, αν προλάβουν, θα εξεταστούν.
Ταυτόχρονα, τα Πανεπιστήμια βρίσκονται σε αναβρασμό εξαιτίας ενός ξεκάθαρα ιδεοληπτικού νομοσχεδίου που ετοιμάζεται. Τα Νηπιαγωγεία που άνοιξαν πρώτα, αρχίζουν και κλείνουν ξανά το ένα μετά το άλλο, λόγω νέων κρουσμάτων. Ο 4χρονος γιος μου επέστρεψε στον Παιδικό Σταθμό και βρήκε άλλη διευθύντρια, άλλες δασκάλες, ακόμα και άλλο κτίριο, αφού στο προηγούμενο ο Δήμος αποφάσισε να κάνει τώρα εργασίες ανακαίνισης και όχι το διάστημα που προηγήθηκε, που όλα ήταν κλειστά.
Και η ηγεσία του Υπουργείου ασχολείται με αστειότητες. Η υφυπουργός σχεδιάζει τρόπους για να μαζέψει λεφτά στα ταμεία του κράτους, κυνηγώντας ανήλικα, που, προφανώς στο μυαλό της, θα πρέπει να σπάσουν τους κουμπαράδες τους για να πληρώσουν τα πρόστιμα (σ.σ. αναρωτιέμαι, ποιος θα κοιτάξει το δεκάχρονο στα μάτια και θα του πει «300 ευρώ»), η δε υπουργός τελευταία είναι αφοσιωμένη στην προεκλογική της εκστρατεία, διοργανώνοντας κλειστού τύπου συζητήσεις σε Δήμους της εκλογικής της περιφέρειας, με ελεγχόμενες ερωταπαντήσεις και αποκλεισμό όσων ερωτημάτων είναι… υψηλού κινδύνου.
Λυπάμαι, αλλά έτσι δουλειά δεν γίνεται. Ή θα πρέπει να υπάρξει σοβαρότητα ή το καράβι θα έχει το τέλος του Τιτανικού. Και, δυστυχώς, αν θέλουμε να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα, η Παιδεία βαδίζει ολοταχώς προς το παγόβουνο. Τώρα, βέβαια, αν η ηγεσία του Υπουργείου νιώσει ότι αδικείται από όσα της γράφουμε τόσο καιρό και θελήσει να ανασκευάσει τα κακώς κείμενα, με χαρά να το κάνει. Αν πρόκειται να συμβεί αυτό, υπουργέ μου, μην μας παρεξηγείτε, μια κουβέντα είπαμε.
