Γράφει ο Γιώργος Αράπογλου – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Ηρακλείου – Λυκόβρυσης – Πεύκης – Μεταμόρφωσης 20/10
Μισή ώρα. Ολογράφως, τριάντα λεπτά. Τόσο χρόνο χρειάστηκε η φύση πριν από μια εβδομάδα για να δείξει για μια ακόμα φορά τη δύναμή της. Η σφοδρή κακοκαιρία που έπληξε τα ξημερώματα της Τρίτης 13 Οκτωβρίου την Αττική και ιδιαίτερα τον Δήμο Ηρακλείου, άφησε πίσω της μια εικόνα που δύσκολα ξεχνιέται και που θα χρειαστεί χρόνο για να ξεπεραστεί. Ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης, περίπου το 15% ολόκληρης της έκτασής της, «σαρώθηκε» κυριολεκτικά από τον ανεμοστρόβιλο, παρασύροντας ό,τι βρήκε στο διάβα του.
Κυριολεκτούμε όταν γράφουμε «ό,τι βρήκε στο διάβα του». Οι περιγραφές των κατοίκων την επόμενη μέρα, έμοιαζαν με καρέ από χολιγουντιανή παραγωγή. Γλάστρες, παρτέρια, πόρτες και παράθυρα, κορμοί δέντρων, μεταλλικές ντουλάπες, ακόμα και… καναπέδες, τους πήρε και τους σήκωσε μέσα σε λίγα μόνο λεπτά. Στέγες ξηλώθηκαν, δέντρα ξεριζώθηκαν, αυτοκίνητα καταπλακώθηκαν, βιτρίνες έγινα θρύψαλα.
Μια γυναίκα, ακόμα και αυτή την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση, χτυπημένη από αιωρούμενο αντικείμενο. Κολόνες της ΔΕΗ έπεσαν, οι δρόμοι γέμισαν κλαδιά και κορμούς, ενώολόκληρες γειτονιές δεν είδαν ούτε ένα σπίτι ή κατάστημα που να μην έχει χτυπηθεί. Και όλα αυτά, από καθαρή τύχη, αφού η ώρα που χτύπησε η θεομηνία ήταν αρκετά νωρίς, ώστε να μην υπάρχει γενική κυκλοφορία στους δρόμους. Σε διαφορετική περίπτωση, το μέγεθος της καταστροφής θα ήταν μεγαλύτερο, αφού πιθανότατα θα ήταν αδύνατο να μην υπάρξουν και άλλα ανθρώπινα θύματα.
Η φύση έστειλε ένα ακόμα μήνυμα ότι ο άνθρωπος παραμένει αδύναμος μπροστά στο μεγαλείο της και πως, ο κίνδυνος καραδοκεί για να εκμεταλλευτεί κάθε μικρό ή μεγάλο λάθος. Στην προκείμενη περίπτωση, αν είχαν κλαδευτεί κάποια δέντρα πιο έγκαιρα, ενδεχομένως η ζημιά να ήταν μικρότερη. Όμως, αυτό δεν θα απέτρεπε τις στέγες από το να ξηλωθούν ή τις κολόνες ηλεκτροδότησης από το να ξεριζωθούν.
Σαφώς και υπάρχουν ευθύνες και θα πρέπει να αποδοθούν. Στα θετικά καταλογίζεται η ομοψυχία που έδειξε το δημοτικό συμβούλιο να αφήσει στην άκρη την μικροπολιτική και να ζητήσει ομόφωνα την κήρυξη του Δήμου σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ώστε να προχωρήσουν οι διαδικασίες αποζημίωσης των πληγέντων το συντομότερο δυνατόν. Είναι ένα δείγμα ωριμότητας που οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Προφανώς και θα πρέπει την επόμενη μέρα και, όταν καταλαγιάσει η κατάσταση, να ανοίξει η συζήτηση του τι θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί και να προχωρήσουν οι εκπονήσεις σχεδίων για τη σωστή προετοιμασία, ώστε στο μέλλον η πόλη να είναι πιο έτοιμη να ανταποκριθεί σε αντίστοιχες «επιθέσεις» από φυσικά φαινόμενα.
Δεν είναι πάντα εύκολο. Το βασικό είναι όλα τα παθήματα να γίνονται μαθήματα, αλλά ακόμα βασικότερο είναι να έχει προηγηθεί η ορθή θωράκιση, ώστε όσα περισσότερα παθήματα αποφύγουμε, να είναι κέρδος για όλους. Το ξαναγράφουμε κι ας γινόμαστε κουραστικοί ή και γραφικοί. Η φύση είναι ανίκητη. Και το αποδεικνύεισε κάθε ευκαιρία. Και ο χρόνος είναι ένα μέγεθος που δεν πρέπει να περνά ανεκμετάλλευτο.
Στην προκείμενη περίπτωση μιλάμε για τριάντα μόλις λεπτά. Μισή ώρα. Αν αυτή η καταστροφή ερχόταν μισή ώρα αργότερα, η συζήτηση θα εκινείτο τώρα σε άλλα, πολύ πιο δύσκολα μονοπάτια. Καμπανάκια για εγρήγορση είναι αυτά. Καλό είναι να τα ακούμε.