Γράφει ο Πάνος Σκουρολιάκος: Βουλευτής Ανατολικής Αττικής και υπεύθυνος Τομέα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ
Καμία αμφιβολία δεν άφησε η νέα κυβέρνηση πως και στον Πολιτισμό θα εφαρμόσει το νεοφιλελεύθερο δόγμα, σύμφωνα με το οποίο τα πάντα περνούν μέσα από την οικονομία της αγοράς και πως, αν υπάρχει κάποια αξία, πρωτίστως αυτή είναι η οικονομική και βέβαια η τακτοποίηση των «δικών» της παιδιών. Όπως περιμέναμε άλλωστε, με το «πολυνομοσχέδιο» σκούπα που ψηφίστηκε από τη νέα κυβερνητική πλειοψηφία, είχαμε και το πρώτο δείγμα νομοθετικής γραφής του υπουργείου Πολιτισμού.
Μεσούντος του θέρους, τρία άρθρα ήρθαν να δώσουν το στίγμα της κυβέρνησης, όσον αφορά την κυβερνητική πολιτιστική πολιτική. Στο άρθρο 88 περιγράφεται η σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων. Εδώ, για πρώτη φορά, στο Δ.Σ. του ΤΑΠΑ δεν μετέχει αρχαιολόγος. Ο ισχυρισμός της υπουργού ότι η θέση έχει καταργηθεί εδώ και δώδεκα χρόνια, είναι προσχηματικός. Και τούτο γιατί όλα αυτά τα χρόνια οι προηγούμενοι υπουργοί φρόντιζαν να υπάρχει ένας αρχαιολόγος στη σύνθεση του Δ.Σ. Μετέχουν όμως τέσσερις γενικοί γραμματείς υπουργείων, στενά πολιτικά κυβερνητικά πρόσωπα δηλαδή.
Με τη νέα κυβέρνηση απαξιώνεται η ραχοκοκαλιά του υπουργείου Πολιτισμού, που είναι ακριβώς οι αρχαιολόγοι. Καταργείται επιπρόσθετα και η γνώμη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου για τον διορισμό των μελών του Δ.Σ. του ΤΑΠΑ. Άρον άρον έσπευσε το Μέγαρο Μαξίμου να ανακοινώσει το όνομα της νέας προέδρου του Δ.Σ., υποκαθιστώντας το ίδιο το υπουργείο Πολιτισμού. Μα οι υπουργοί δεν είναι απλοί διεκπεραιωτές. Παράγουν έργο και ελέγχονται από τον πρωθυπουργό αλλά και το Κοινοβούλιο!
Το κρυμμένο λαβράκι όμως βρίσκεται στο άρθρο 87. Αλιεύουμε σ’ αυτό τη δημιουργία δύο θέσεων μετακλητών και δύο θέσεων ειδικών συμβούλων για το γραφείο του προέδρου του ΤΑΠΑ! Αυτό, απ’ όσο γνωρίζουμε, δεν έχει ξαναγίνει. Μετά τις στρατιές μετακλητών και συμβούλων που ήδη έχει ομολογήσει η κυβέρνηση για το Μέγαρο Μαξίμου αλλά και τα υπουργεία, φαίνεται πως υπάρχει και κάποιος αριθμός ημετέρων σε θέσεις, δομές και υπηρεσίες που δεν έχει κανείς φανταστεί, που κανείς δεν γνωρίζει πού είναι, πόσοι είναι και βεβαίως με ποιο ποσό αμείβονται.
Ίσως όλα τα παραπάνω να περνούσαν απαρατήρητα από το μεγάλο κοινό. Αυτό που κάνει όμως το επόμενο άρθρο 89 μας επαναφέρει σε ένα παρελθόν από το οποίο όλοι θέλουμε να ξεφύγουμε. Πάγιο αίτημα του κόσμου του Πολιτισμού ήταν η κατάργηση του διορισμού των καλλιτεχνικών διευθυντών σημαντικών πολιτιστικών μονάδων, όπως το Εθνικό Θέατρο, κατευθείαν από τον/την υπουργό. Διορισμός χωρίς καμία υποχρέωση διαβούλευσης και κυρίως χωρίς να έχουν Έλληνες πολίτες τη δυνατότητα να διεκδικήσουν μια θέση για την οποία θεωρούν ότι είναι άξιοι. Αυτή την απαράδεκτη τακτική η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εργάστηκε ώστε να την αλλάξει ψηφίζοντας τον Νόμο 4369/16, που θεσμοθετεί το Εθνικό Μητρώο Στελεχών με διαφάνεια, έλεγχο και αδιάβλητα κριτήρια αξιολόγησης. Όλα στο φως λοιπόν. Να μπορεί ο καθένας να γνωρίζει ποιοι είναι οι υποψήφιοι, ποια τα βιογραφικά τους και πού υπερέχει ή υστερεί σε σχέση με τους συνυποψηφίους του αυτός που τελικά θα πάρει τη θέση. Έτσι η πολιτική εξουσία ελέγχεται άμεσα και αποτελεσματικά.
Και να που, επιτέλους, για πρώτη φορά στη χώρα, προκηρύχθηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση οι θέσεις των καλλιτεχνικών διευθυντών σε Εθνικό Θέατρο, Ελληνικό Φεστιβάλ, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Ανοιχτά, με διαφάνεια, με δυνατότητα ελέγχου από τους πάντες, με ελεύθερη συμμετοχή για όλους.
Όμως αλλιώς σκέφτεται η νέα κυβέρνηση της χώρας. Δια της υπουργού Πολιτισμού ανακαλεί τις προκηρύξεις ματαιώνοντας τους διαγωνισμούς. Στη συνέχεια, καταργεί και τον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ που εξασφάλιζε μια τόσο σημαντική και δημοκρατική διαδικασία. Δεν είχε την υπομονή, αφού ήθελε να σταματήσει αυτή τη διαδικασία, να το κάνει με τρόπο λογικοφανή τουλάχιστον. Να καταργήσει δηλαδή τον νόμο και στη συνέχεια να ακυρώσει τη διαδικασία. Τέτοια τσαπατσουλιά!
Τι μένει λοιπόν; Μα να αποφασίσει η κυρία υπουργός μόνη της, στους τέσσερις τοίχους του γραφείου της, ποιοι/ες θα στελεχώσουν αυτές τις τόσο σημαντικές διευθυντικές θέσεις. Ή μήπως θα περιμένει οδηγίες από το Μαξίμου; Ή μήπως το Μαξίμου θα ανακοινώσει τα ονόματα, όπως έκανε και στην περίπτωση της προέδρου του ΤΑΠΑ; Είναι γεγονός ότι ανοιχτές διαδικασίες, διαφάνεια, το δικαίωμα των πολιτών να συμμετέχουν ισότιμα στη διεκδίκηση εργασίας, δημιουργίας και προσφοράς στο σύνολο είναι όχι ψιλά, αλλά ανύπαρκτα γράμματα για τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό που την ενδιαφέρει είναι η κομματική άλωση του κράτους. Σαν σταυρόλεξο – παγίδα μοιάζει. Στο ερώτημα «νεοδημοκρατικό κράτος με εννέα γράμματα», η απάντηση δεν είναι «επιτελικό» όπως παραπλανητικά μας έλεγαν, αλλά, απλά, απλούστατα, «κομματικό».
