Γράφει ο Eυάγγελος Βογιατζής
Πληροφορούμενος κανείς την προ ημερών απόφαση της κυβέρνησης να εξαιρέσει τους ναούς από την υποχρέωση προσκόμισης βεβαίωσης εμβολιασμού, νόσησης ή αρνητικού rapid test για τους ανεμβολίαστους συμπολίτες μας, δεν μπορούσε παρά να κάνει τον συλλογισμό ότι εντέλει ο ψηφοθηρικός πολιτικαντισμός μιας ελίτ και ειδικότερα μιας ψευδεπίγραφα φιλελεύθερης κυβέρνησης, πιστά κι απερίσπαστα -υποτίθεται- προσανατολισμένης στην κατεύθυνση της εκκοσμίκευσης του κράτους αλλά και του δημόσιου βίου εν γένει, είναι τουλάχιστον εξίσου επικίνδυνος με τον ανορθολογισμό που διέπει μέρος της κοινωνίας μας.
Οι αρμόδιοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, κατά το πλείστον απόφοιτοι και τιτλούχοι ονομαστών ξένων πανεπιστημίων -οι οποίοι, καθώς φαίνεται, παρά τις περιουσίες που σπατάλησαν οι εύποροι γονείς τους για τα μοσχαναθρεμμένα βλαστάρια τους, παρέμειναν ξένοι προς κάθε επιστήμη- είναι χωμένοι βαθιά στα «μπακαλοτέφτερα» της πολιτικής συναλλαγής μετρώντας κουκιά και ψηφαλιάκια εν όψει εκλογών όποτε κι αν αυτές γίνουν, δίχως να μεριμνούν για την αντιμετώπιση των σοβαρών κινδύνων που απειλούν την ελληνική κοινωνία.
Έτσι λοιπόν, παρατηρώντας το αλαλούμ των κυβερνητικών χειρισμών, σε μια περίοδο μάλιστα όξυνσης της πανδημίας με επτά και οκτώ χιλιάδες κρούσματα καθημερινά και δεκάδες ανθρώπους να πεθαίνουν από τον φονικό ιό, βλέπουμε το παράδοξο από τη μια στελέχη του κυβερνητικού επιτελείου να στηλιτεύουν την ανεύθυνη και αντικοινωνική στάση των αρνητών, κουνώντας επιτιμητικά και δασκαλίστικα το δάχτυλο επί δικαίων και αδίκων, και από την άλλη, εξαιρώντας τις εκκλησίες από τα μέτρα ελέγχου που ανακοινώθηκαν να καλλιεργούν και να ενθαρρύνουν την εμβολιοφοβία και τη δαιμονοποίηση της επιστήμης θέτοντας σε κίνδυνο το σύνολο του πληθυσμού. Την ώρα εξάλλου που και η ίδια η Εκκλησία δια της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου αποφάσιζε να προτρέψει τους ανεμβολίαστους πιστούς να κάνουν διαγνωστικά τεστ απογυμνώνοντας τον αχαλίνωτο μικροκομματικό αμοραλισμό της κυβέρνησης κι εκθέτοντάς την ανεπανόρθωτα.
Θα ‘λεγε κανείς ότι η κυβέρνηση εμφανιζόμενη «βασιλικότερη του βασιλέως» στο ζήτημα των διαγνωστικών ελέγχων στους χώρους λατρείας, μοιάζει εκ πρώτης όψεως να τελεί σε σύγχυση «πυροβολώντας τα πόδια της», πετυχαίνοντας ένα ακόμη θεαματικό «αυτογκόλ» και υπονομεύοντας την κοινή προσπάθεια συγκράτησης της πανδημίας που απειλεί σε διαδοχικά κύματα τη δημόσια υγεία. Ωστόσο, πίσω από την φαινομενική θεοσέβεια και ψηφολάγνα θρησκοληψία της, κρύβεται μια στρατηγική αλίευσης συντηρητικών ψηφοφόρων, αδιαφορώντας κυνικότατα για την προστασία της υγείας των πολιτών. Παθογένεια δυστυχώς ενδημική στο πολιτικό σύστημα που ό,τι κι αν συμβαίνει στην κοινωνία, εκείνο παραμένει στην συμφεροντολογική του εσωστρέφεια και στον μικρόκοσμό του.
