Από τη στήλη ΕΠΕΑΠΤΕΡΟΕΝΤΑ | Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Να πως μπορείς να γίνεις γκρινιάρης ενώ δεν το θέλεις. Όπως έχω ξαναγράψει, το Σάββατο το έχω αφιερωμένο στο καφέ και στους φίλους, με τους οποίους προσπαθούμε να δώσουμε απαντήσεις σ’ αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Λίγο δύσκολο βέβαια, αλλά κάνουμε προσπάθειες. Εδώ θυμήθηκα και το μικρό σκίτσο που είδα προ ημερών (δεν θυμάμαι πού), στο οποίο ο ένας λέει ενθουσιασμένος «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» και ο άλλος (διαβάζοντας την εφημερίδα του) τού πετάει την ατάκα: «Δεν προσπαθήσαμε πολύ». Μια ατάκα με σημασία, αν λάβουμε υπόψη ότι η αρχή της «ήσσονος προσπάθειας» χαρακτηρίζει γενικά τους νεοέλληνες του «ωχ αδερφέ», του «δεν πειράζει μωρέ», του «οι προηγούμενοι ήταν καλύτεροι;» Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που συζητάμε τα Σάββατα. Δεν βγάζεις άκρη όμως.
Επειδή, για μερικούς από εμάς, φταίει το γεγονός ότι ως λαός κοιτάζουμε πρωτίστως το ατομικό μας συμφέρον και δεν έχουμε την κατάλληλη παιδεία, ώστε να συμβάλλουμε στο γενικό καλό, ενώ για μερικούς δεν φταίμε εμείς αλλά οι κυβερνήσεις που δεν μας εμπνέουν, για να πάμε μπροστά. Το ότι αφού «αυτούς ψηφίζουμε, αυτοί μας αξίζουν» δεν ισχύει για αυτούς που επιμένουν ότι για όλα τα δεινά μας, φταίνε οι κυβερνήσεις γενικώς, τα ξένα κέντρα εξουσίας, οι Ιλουμινάτοι και άλλοι αόριστοι εχθροί. Τι να πω;
Τελειώνοντας λοιπόν, την συζήτησή μας στο καφέ, το προηγούμενο Σάββατο, πήρα το δρόμο της επιστροφής κάνοντας μια γενική βόλτα στα πέριξ του σταθμού ΗΣΑΠ, όπου τα τσιμέντα και οι χάλυβες έχουν την τιμητική τους. Ταυτόχρονα, όπως μου είχε επισημάνει η Αθηνά, έψαχνα να βρω τα δέντρα που φυτεύτηκαν εν όψει και των εγκαινίων που θα γίνουν προεκλογικά. «Πέρνα από το σταθμό να δεις που φύτεψαν και δέντρα», μου είχε πει ως αντεπιχείρημα στα τσιμέντα που επικαλούμαι συχνά. Για να είμαι ειλικρινής δεν είδα πράσινο. «Κάτι άλλο θα εννοούσε», σκέφτηκα και έφυγα.
«Πού τα είδες τα δέντρα, κορίτσι μου; Εγώ δεν είδα τίποτα», της είπα όταν επέστρεψα σπίτι. «Πού κοίταζες χριστιανέ μου;» «Κοίταξα την πλατεία, όπως μου είπες, δεν είδα πουθενά πράσινο» «Αχ βρε Άγγελε. Δεν έχουν πράσινο, ακόμα. Μόνον οι κορμοί τους φαίνονται που είναι λεπτοί». Ίσως έχει δίκιο, αλλά, να γιατί γκρινιάζω: Περίμενα να δω μεγάλα δέντρα, όπως εκείνα που είχε φυτέψει το 2004 κατά μήκος της οδού Β. Σοφίας, ο Π. Τζανίκος. Δέντρα, που από το φυτώριο ήταν ήδη 3 – 4 μέτρα ύψος και είχαν φύλλωμα και τα οποία σήμερα σκιάζουν το δρόμο. Φταίω εγώ για τη σύγκριση;
