Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ – Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Λυπάμαι ειλικρινά όταν βλέπω μια επιχείρηση να κλείνει, λυπάμαι δε περισσότερο εάν αυτή ανήκει στον χώρο του Τύπου. Ένα χώρο που υπηρέτησε 40 χρόνια ο πατέρας μου, μέσα από το Πρακτορείο Εφημερίδων Αθηναϊκού Τύπου (ως υπεύθυνος διανομής της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ του ΔΟΛ) και υπηρετώ κι εγώ από το 1973 ως λογιστής του Ταμείου Εφημεριδοπωλών & Υπαλλήλων Πρακτορείων (αργότερα ΕΤΑΠ – ΜΜΕ) και από το 1987 μέσα από τη φιλόξενη ΑΜΑΡΥΣΙΑ.
Αυτές τις ημέρες ανέστειλε την κυκλοφορία της η ιστορική καθημερινή ΑΥΓΗ, η οποία αν και ο ημερήσιος αριθμός των αναγνωστών της δεν ξεπερνούσε κατά μέσο όρο τους 750 όπως διάβασα, συνέχιζε να αγωνίζεται για μια ιδέα, αυτή της Αριστεράς στην Ελλάδα. Αλλά όπως πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι, μέσα σ’ αυτό το αδηφάγο καπιταλιστικό σύστημα, κανείς δεν μπορεί να ζήσει «τρώγοντας» μόνον ιδέες.
Βέβαια, η ΑΥΓΗ που με κάποιο τρόπο επιβίωνε χρόνια τώρα με τριψήφιο αριθμό αναγνωστών (και τετραψήφιο τις Κυριακές) δεν αντιλήφθηκε ξαφνικά αυτόν τον παραλογισμό (είναι αδύνατο να επιβιώσει ένα έντυπο με αυτές τις συνθήκες). Απλά, ο νέος (και καπιταλιστικών ριζών) πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σκέφτηκε ότι καλό θα είναι να ακολουθηθεί ένα μοντέλο εξυγίανσης των οικονομικών του κόμματος, τόσο για το έντυπό του, όσο και για τον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο».
Όπως ανακοινώθηκε επίσημα: «Στο πλαίσιο του οικονομικού εξορθολογισμού και με δεδομένη τη δυσχερή οικονομική κατάσταση της εταιρείας, το Διοικητικό Συμβούλιο αποφάσισε, σε συνεννόηση με τον βασικό μέτοχο, την αναστολή της έκδοσης του ημερήσιου φύλλου της εφημερίδας “Η Αυγή” με σκοπό την αναβάθμιση της κυριακάτικης έκδοσης και της ιστοσελίδας “avgi.gr”».
Η ΕΣΗΕΑ πάντως πρόλαβε και έγραψε στην ανακοίνωσή της ότι «αυτός ο “ξαφνικός θάνατος” αποφασίστηκε χωρίς σχεδιασμό, χωρίς διαβούλευση, χωρίς ενημέρωση και, κυρίως, χωρίς εγγυήσεις για το μέλλον των εργαζομένων. Ανάλογες προσπάθειες είχαν γίνει και κατά το παρελθόν αλλά συνάντησαν τη σθεναρή αντίδραση των εργαζομένων και τα όποια σχέδια αναστολής της έκδοσης ματαιώθηκαν. Η διακοπή της καθημερινής έκδοσης του ιστορικού εντύπου, στο οποίο υπηρέτησαν κορυφαίοι συνάδελφοι και πολιτικοί προερχόμενοι από την Αριστερά, αποτελεί πλήγμα για τον κλάδο και τραυματίζει την πολυφωνία στην Ενημέρωση».
Παρόλο που μέσα από αυτή τη στήλη, κάποτε είχα ειρωνευτεί τον μικρό αριθμό των αριστερών αναγνωστών και των αναγνωστριών, που ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο χτυπώντας τα νταούλια ώστε οι άλλοι να χορεύουν, αυτή τη στιγμή, θα ήθελα να παραμείνουν πιστοί στην εφημερίδα που τους στήριζε και να τη στηρίξουν. Τώρα, σ’ αυτή τη δύσκολη ώρα της «τικ-τοκ» εποχής.
