Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης
Η σημασία της νίκης στην Πίνδο και την Αλβανία δεν περιορίζεται απλά σε έναν εθνικό θρίαμβο, που γιορτάζεται τυπικά κάθε χρόνο. Μέχρι σήμερα είναι ευρέως γνωστή η άποψη της καθοριστικής συμβολής της στην καθυστέρηση της επίθεσης του Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ και πιθανόν στη σωτηρία της! Μια θεωρία που έχει πολλά στοιχεία αντικειμενικότητας. Πολύ πιο άγνωστη είναι μια άλλη πτυχή του ελληνικού θριάμβου και της καταστροφής της εικόνας του «ανίκητου» ιταλικού στρατού, από τον κατά πολύ υποδεέστερο σε εξοπλισμό και μέσα ελληνικό στρατό.
Την άνοιξη του 1940 εκδηλώνεται η ταχύτατη ναζιστική επίθεση προς τη Δύση. Βέλγιο, Ολλανδία, Δανία και Νορβηγία έπεσαν σε χρόνο ρεκόρ θύματα του “Blietzkrieg” και της ανωτερότητας των γερμανικών πάντσερ. Η ώρα της Γαλλίας είχε έρθει και η πτώση της έγινε επίσης με εντυπωσιακή ταχύτητα! Στις 14 Ιουνίου, μόλις ένα μήνα μετά την έναρξη της επίθεσης, οι χιτλερικές ορδές παρήλαυναν στο Παρίσι! Ό,τι απέμενε από τα γαλλοβρετανικά στρατεύματα, υποχωρούσε προς τη Δουνκέρκη, όπου διασώθηκαν όσοι διέφυγαν τον αποδεκατισμό από τη Luftwaffe!
«Κατευνασμός»
Την ίδια ώρα επικρατούσε πανικός στα καθημερινά πολεμικά συμβούλια της Βρετανίας. Οι γνωστοί για τις υποχωρήσεις τους απέναντι στο Χίτλερ, Τσάμπερλαιν και Χάλιφαξ, επέμεναν ακόμη για νέες διαπραγματεύσεις, ώστε τουλάχιστον να σωθεί το νησί και κάποιες από τις αποικίες του! Ο Τσόρτσιλ, που μόλις τον Μάιο είχε αναλάβει την πρωθυπουργία μιας αδύναμης κυβέρνησης συνασπισμού, αντιλαμβάνεται ότι οι νέες υποχωρήσεις θα φέρουν την καταστροφή και αντιστέκεται.
Ένα κρίσιμο επιχείρημα του λόρδου Χάλιφαξ, υπουργού Εξωτερικών και φανατικού οπαδού τής -με κάθε μέσον- αποφυγής του πολέμου, είναι οι τακτικές επαφές του με τον Μουσολίνι. Τον επικαλείται διαρκώς ως τον… ιδανικό μεσολαβητή για μια νέα συμφωνία με τον Χίτλερ, ώστε να αποφευχθεί η σύγκρουση. Η ταχύτατη προέλαση των ναζί σε όλη τη Δυτική Ευρώπη συνηγορεί υπέρ των απόψεών του, που στηρίζονται ακόμη από την πλειοψηφία των Βρετανών. Παράλληλα, ο Ρούζβελτ δεν έχει καμία πρόθεση να εμπλέξει τις ΗΠΑ στο νέο «ευρωπαϊκό» πόλεμο, οπότε η Βρετανία παραμένει πολύ μόνη απέναντι στη χιτλερική πολεμική μηχανή.
Οι… τσολιάδες αλλάζουν την εικόνα!
Και ενώ ο Τσόρτσιλ παίζει τις… καθυστερήσεις με τους ηττοπαθείς εσωτερικούς του αντιπάλους και προετοιμάζει τους Βρετανούς για την επερχόμενη αεροπορική «Μάχη της Αγγλίας», έρχεται ο θρίαμβος του ελληνικού στρατού για να γκρεμίσει την εικόνα του ανίκητου Άξονα και να αποκαλύψει τη γύμνια του «πανίσχυρου» ιταλικού στρατού! Η ελπίδα ξαναζωντανεύει στις κατεχόμενες από τους ναζί χώρες και ο Τσόρτσιλ επικρατεί οριστικά στο υπουργικό του συμβούλιο. Η Βρετανία επιλέγει οριστικά τον δρόμο του πολέμου, που τον Ιούνιο του 1941 θα αποκτήσει όλη την αγριότητα του ανατολικού μετώπου. Η τύχη του Χίτλερ είχε αρχίσει να προδιαγράφεται, χάρη στην ηρωική αντίσταση του ελληνικού λαού! Ας τα έχουν αυτά υπόψη τους οι νεότεροι, όταν κάθε χρόνο γιορτάζουν αυτό το ελληνικό κατόρθωμα, η σημασία του οποίου ήταν πολύ μεγαλύτερη από την εκδίωξη των Ιταλών εισβολέων και της κατάληψης της Κορυτσάς…